به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، نقش خانواده در ازدواج، در ابتدای ازدواج فرزندان بسیار پررنگ است. به خصوص در شرایطی که فرد از نظر اقتصادی به خانواده خود وابسته باشد. والدین می خواهند نتیجه یک عمر تلاش و تجربه خود را در مورد نحوه زندگی، چگونگی معاشرت و ارتباط با همسر، چگونگی صرفه جویی در هزینه ها و... به فرزند خود منتقل کنند. از طرفی نیز حق خود می دانند که در سرنوشت فرزندشان سهمی داشته باشند.گرچه معمولا والدین و اطرافیان گمان می کنند که این دخالت ها با نیت خیر خواهی صورت می گیرد ولی اکثر مواقع تاثیرات منفی بر روابط گذاشته و ممکن است حتی به طلاق زوجین هم منجر شود. اختلاف و درگیری بین خانواده ها، فاش کردن اسرار زندگی زناشویی، عدم آشنایی زوجین جوان با مهارت های مدیریت زندگی، وابستگی های بیش از حد عاطفی به والدین، نداشتن استقلال مالی و... از مهم ترین دلایل دخالت اطرافیان در زندگی زناشویی زوجین است.
روش های جلوگیری و مقابله با دخالت اطرافیان در زندگی مشترک:
محرک نباشید:
زمانی که برای هر امر کوچکی از دیگران کمک و مشاوره می خواهید، به آنها این احساس را می دهید که من نمی توانم زندگیم را اداره کنم.
گرفتن مشورت را صرفا به مواردی محدود کنید که ضروری است. این به آنها نشان می دهد که باید استقلال شما را درک کنند و فقط در مواردی که مایل هستید به کمک شما بیایند.
فاصله خود را حفظ کنید:
حفظ ارتباط دوستانه همراه با احترام برای جلوگیری از دخالت اطرافیان در زندگی مشترک مهم است. شما همواره باید فاصله ای را در ارتباطات خود حفظ کنید. صمیمیت بیش از حد حریم ها را از بین می برد و مرز استقلال را نامشخص می کند.
حفظ حریم به این معنی نیست که با کسی قهر کنید، بدخلقی کنید یا دیدار نداشته باشید. فاصله دیدارها باید معقول و به نحوی باشد که به زمان و برنامه های زندگی شخصی شما آسیب نزند. ارتباط نیز باید همراه با محبت و احترام باشد.
با دید مثبت نگاه کنید:
دخالت خانواده همسر چیزی است که تقریبا همه نسبت به آن واکنش منفی نشان می دهند. شاید آنچه به شما توصیه می شود، دخالت نیست، بلکه نصیحتی است خیرخواهانه از سر تجربه.
همیشه بلافاصله بدترین برداشت را نداشته باشید. به اعمالتان فکر کنید. آیا واقعا این نصیحت درست است؟ آیا به نفعتان است؟ پس آن را به کار گیرید.
بی خیال باشید:
شما نباید جواب هر چیزی و هر عملی را بدهید. با واکنش تند نشان دادن ریسک دعوا و دلخوری از سوی خانواده همسر و همسر را به جان می خرید. این اصلا به نفعتان نیست. چه کسی حوصله دعوا دارد؟
پس گاهی وانمود کنید که نشنیده اید و از آن عبور کنید. در مواردی نیز می توانید صرفا لبخندی بزنید و موضوع بحث را عوض کنید.
قبول کنید، اما کار خودتان را انجام دهید:
یکی از دیگر استراتژی های راحت شدن از دخالت اطرافیان در زندگی مشترک این است که بگویید چشم، اما کار خودتان را انجام دهید. البته، تکرار مداوم این کار باعث می شود آنها بیشتر از قبل به خودشان اجازه دخالت بدهند. به خصوص اگر متوجه نشوند که شما راه خودتان را رفته اید. پس از این استراتژی فقط در موارد معدود استفاده کنید.
مرزهای خود را مشخص کنید:
زمانی که با دخالت خانواده همسر روبه رو می شوید، با روی خوش به آنها نشان دهید که این مرز شخصی شماست. برای مثال، با احترام و خوشرویی به آنها بگویید «ایده خوبی است، با همسرم صحبت می کنم ببینم نظر او چیست.»
بدین ترتیب، حرفی در راستای قبول یا رد ایده آنها نزده اید و همه چیز را به مشورت دو نفره موکول کرده اید.
اختلافاتتان را با کسی در میان نگذارید:
حریم خصوصی خانه شما باید تنها بین شما دو نفر (و فرزندان) باقی بماند. در حفظ این حریم و اطلاعات خصوصی تفاوتی بین خانواده همسر و خانواده خودتان وجود ندارد. زمانی که هر کسی را از اختلافات درون خانوادگی خود باخبر می کنید، به او این اجازه را داده اید که شما را قضاوت کند و برای شما راهکار تجویز کند.
در حالی که همیشه این ریسک وجود دارد که خانواده با نگاهی جانب دارانه مشکل را تشدید کنند. برای حل اختلافات خود از مشاور کمک بگیرید.
برنامه هایتان را با کسی در میان نگذارید:
وقتی ایده ها و برنامه های آینده خود را با کسی در میان می گذارید، در واقع این حس را به او می دهید که نظرش را به شما بگوید و در روزهای آتی از شما درباره پیشرفت آن برنامه بپرسد.
برای مثال، وقتی به خانواده همسرتان بگویید که قصد دارید برای بارداری اقدام کنید، طبیعی است که هر بار از شما بپرسند که آیا بچه دار شدید یا نه. یا هر روز با لباس ها و ایده های جدید به سراغتان بیایند. در این صورت دخالت اطرافیان در زندگی شما نتیجه مستقیم رفتارهای خودتان است.
از سوی دیگر، همیشه این احتمال وجود دارد که دیگران با برنامه های شما موافق نباشند و به مانعی بر سر راه رسیدن به آن تبدیل شوند. پس بهتر است برنامه های شخصی و خانوادگی را تا زمان عملی شدن به صورت راز نگه دارید.
برخی از خانواده ها هستند که انتظار دارند از همه چیز باخبر شوند و وقتی برنامه ای بی خبر از آنان عملی می شود، عکس العمل بدی نشان می دهند. نگران این موضوع نباشید. پس از چند مرتبه به این موضوع عادت می کنند.
اعتماد به نفس همسرتان را تقویت کنید:
اگر همسرتان همه اطلاعات را به خانواده اش می دهد، باید سعی کنید اعتماد به نفس و استقلال شخصیتی را در او رشد دهید. از طریق بیان عبارات و جملاتی از قبیل «تو آن قدر پخته هستی که خودت زندگی ات را مدیریت کنی»، می توانید باعث تقویت رفتارهای مثبت در او شوید.
همسرتان را در رد پیشنهاد شریک کنید:
زمانی که با دخالت خانواده اطرافیان در زندگی مشترک رو به رو می شوید، موضوع را با خشونت رد نکنید. در عوض، آن را موکول به مشورت با همسرتان کنید. در نهایت اگر از شما پرسیده شد که چرا نظر آنها اعمال نشده است، به آنها بگویید که همسرم موافق نبود. بدین ترتیب، قضیه ساده تر حل می شود، به خصوص اگر این دخالت از سوی خانواده خود همسرتان باشد.
برای ایجاد فاصله و دوری صبور باشید:
اگر به عنوان آخرین راه دوری از خانواده و اطرافیان را چاره کار می دانید، برای این کار عجله نکنید. مهاجرت آنی به یک شهر دیگر می تواند ضمن به هم ریختن نظم زندگیتان باعث افسردگی همسرتان شود که به خانواده اش وابسته بود.
بهتر است در ابتدا در خانه ای با فاصله ای معقول از خانواده همسرتان زندگی کنید. به علاوه، از نظر زمانی، فاصله دیدار یا دفعات ارتباط با آن ها به هفته ای یک بار و در مدت زمان کمتر از 3 ساعت محدود شود.
به تدریج و در صورت حل نشدن مشکل، این فاصله را بیشتر کنید.
با همسرتان بحث نکنید:
اگر عامل دخالت اطرافیان در زندگی شما، خبرچینی های همسرتان نیست به خاطر رفتار دیگران با او بحث نکنید. بحث کردن در مورد چیزی که او نیز کنترلی روی آن ندارد، تنها باعث افزایش فاصله و سردی بین شما می شود.
از همسرتان انتظار نداشته باشید که مقابل خانواده اش بایستد و به آنها تذکر دهد. این کار به دلیل رعایت احترام و علاقه به خانواده برای بسیاری از افراد دشوار است. خودتان را جای او بگذارید و کمی با او همدلی کنید.
