سبک معماری متابولیسم و آشنایی با معماران این سبک

تولد متابولیسم​

متابولیسم یک جنبش معماری بود که در ژاپن آغاز شد اما تمام جهان را تحت تاثیر قرار داد. تانگه کنزو که به معماری در مقیاس شهرها می اندیشید، تأثیر شدیدی بر تولد متابولیسم داشت. طرح جامع هیروشیما و مجتمع مرکز صلح هیروشیما که نقطه ی آغاز برای معماری و طراحی شهری ژاپن پس از جنگ است.

معماری متابولیسم

متابولیسم یک جنبش معماری مدرن است که از ژاپن شروع شده و تاثیرگذارترین آن در دهه 1960 است که تقریبا از اواخر دهه 1950 تا اوایل دهه 1970 میلادی رشد کرده است.کیشو کوروکاوا (متولد 8 آوریل 1943 – درگذشته 12 اکتبر 2007) یکی از معمارن برجسته ژاپن در قرن بیستم بود. وی به عنوان یکی از شناخته شده ترین بنیان گذاران سبک متابولیست (Metaolist) در دهه 60 میلادی به شمار می رفت. کوروکاوا در طول دوران حرفه ای فعالیت خود رویکرد فلسفی خاصی برای درک معماری و پروژه های خود در نظر گرفته بود. کوروکاوا پس از گذراندن تحصیلات خود در دانشگاه توکیو زیر نظر کنزو تانگه در سال 1959، جنبش متابولیست را به وسیله یک گروه آزاد به نام های: کیونوری کیکوتاکا، فومیهیکو ماکی و شخص کنزو تانگه آغاز نمود. اصول کار متابولیست به اندیشه های ناپایداری و تغییر می پرداخت و پیش تر به عنوان سبکی با فرآیندهای طبیعی در نظر گرفته می شد.متابولیسم کلمه فرایند حفظ سلول های زنده را توصیف می کند. طراحان جوان ژاپنی پس از جنگ جهانی دوم از این کلمه برای توصیف باورهای خود درباره نحوه طراحی ساختمان ها و شهرها، تقلید از یک موجود زنده استفاده کردند.بازسازی پس از جنگ در شهرهای ژاپن ایده های جدیدی درباره آینده طراحی شهری و فضاهای عمومی ایجاد کرد.معماران و طراحان متابولیسم معتقدند که شهرها و ساختمان ها نهاد های ایستا نیستند، بلکه با تغییر متابولیسم با "متابولیسم" جای می گیرند. ساختارهای پسا جنگی که رشد جمعیت را در نظر داشتند، عمر محدودی داشتند و باید طراحی و ساخته شوند تا جایگزین شوند. معماری طراحی شده با متابولیسم در اطراف زیرساخت های ستون فقرات مانند قطعات پیش ساخته، جایگزین سلول ساخته شده است - به آسانی متصل و آسان قابل جابجایی زمانی که طول عمر خود را تمام شده است. این ایده های آوانگارد 1960 به عنوان متابولیسم مشهور شد.

تاریخچه متابولیسم

جنبش متابولیستی در سال 1959، زمانی که معماری مدرن (CIAM)، که در سال 1928 توسط لوکوربوزیه و دیگر اروپایی ها تاسیس شد، خالی گذاشت. در کنفرانس طراحی جهانی 1960 در توکیو، ایده های قدیمی اروپایی در مورد شهرنشینی استاتیک توسط یک گروه از معماران جوان ژاپنی به چالش کشیدند. متابولیسم 1960: پیشنهادات برای شهری جدید، ایده ها و فلسفه های فومیحیکو مکی، ماساتو اوتاکا، کیونیتی کیکوتاکی و کیوش کورکاوا را تایید کرد. بسیاری از متابولیستها تحت آزمایش Kenzo Tange در آزمایشگاه Tange دانشگاه توکیو تحصیل کرده بودند.

معماران برجسته متابولیسم

• کنزو تانگه (Kenzo Tange): ایدئولوژی و خط مشی مولفه های سازه ای جنبش متابولیسم را معرفی کرد. معمار برجستهٔ ژاپنی است. او طراح «هتل تهران» است، که قرار بود در تقاطع بلوار کشاورز و خیابان حجاب کنونی (روبروی وزارت کشاورزی و پایین تر از دبیرستان آیت الله سعیدی) ساخته گردد، که ساخت آن با انقلاب ۱۳۵۷ نیمه کاره ماند.

• فومیهیکو ماکی (Fumihiko Maki): در زمره معماران نسل جوانی بود که در ۱۹۶۰ جنبش متابولیسم در محفل آنان شکل گرفت.معمار برجستهٔ ژاپنی است. موزه هنر میلدرد لین کمپر از آثار اوست. او در سال ۲۰۱۱ مدال طلای ای آی ای را دریافت کرد.همچنین در سال ۱۹۹۳ به خاطر کارش که اغلب به اکتشاف در کاربردهای پیشروانه مصالح جدید و ترکیب فرهنگ ژاپنی و فرهنگ غربی مربوط می شود، توانست جایزه پریتزکر را از آن خود کند.

• کیونوری کیکوتاکه(Kiyonori Kikutake): در سراسر دوران زندگی اش به جنبش متابولیسم ژاپن وابسته بود. مهمترین مشغله ذهنی کیکوتاکه در ارتباط با طرحهای آرمان گرایانه فضایی بود که در طرح خانه شخصی اش به نام خانه آسمان در ۱۹۵۶در توکیو به نمایش درآورد.

• کیشو کوروکاوا (Kisho Kurokawa): معماری کوروکاوا بهترین الگوی تندیس واره ای تجسم متابولیسم بود که با فرم های علمی تخیلی، تجلی یافت. متولد ۱۹۳۴ و متوفی ۲۰۰۷، معمار مشهور ژاپنی بود. از مهمترین نوشته های او می توان به متابولیسم در معماری اشاره کرد که به بیانیه ای برای سبک معماری متابولیسم تبدیل شد. او در معماری خود مفهوم هم زیستی در معماری را نخستین بار مطرح کرد.

بهترین نمونه های معماری متابولیسم

یک مثال شناخته شده متابولیسم در معماری، کایکو کوروکوا، برج ناپاکین کپسول در توکیو است. بیش از 100 واحد کپسول ساخته شده از پیش ساخته، به صورت جداگانه بر روی بوته یک بتنی شبیه باریک بر روی ساقه تکیه می کنند، هرچند این ظاهر شبیه به یک ساقه ماشین های شستشوی جلو است. در آمریکای شمالی، بهترین نمونه از معماری متابولیستی، مسلما توسعه مسکن برای نمایشگاه 1967 در مونترال کانادا است.

پایان متابولیسم

نمایشگاه بین المللی 1970 در اوزاکا، ژاپن آخرین تلاش جمعی معماران متابولیست بود. کنزو تنگ با طرح جامع نمایشگاه های Expo '70 به حساب می آید. پس از آن، معماران فردی از جنبش به خودی خود مستقل و مستقل در حرفه خود شد. ایده های جنبش متابولیست، خودشان معماری ارگانیک هستند؛ اصطلاحی که فرانکل لویید رایت آن را مورد استفاده قرار داد، که تحت تاثیر ایده های لوئی سولیوان بود که معموال اولین معمار مدرن آمریکا در قرن نوزدهم بود.ایده های قرن بیست و یکم در مورد توسعه پایدار ، ایده های جدید نیستند؛ آنها از ایده های گذشته تکامل یافته اند. "پایان" اغلب یک شروع جدید است.

همه آنچه که باید در مورد سبک بروتالیسم در معماری بدانید!