به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز از مشخصه های بمب اتمی که آن را از سایر مواد منفجره متمایز می سازد انرژی عظیمی است که در کسری از ثانیه به صورت تابش های گرمایی و نوری آزاد می شود و منجر به آسیب های جدی می گردد.
گرچه مدت این تابش بسیار کوتاه است اما به واسطه شدت آن در برخورد با سطوح، موجب بالارفتن دمای سطح و سوختن آن می گردد. این تأثیر بر روی سطوح چوبی به طور واضح‌تری مشاهده می شود. در بمباران اتمی ژاپن، این تابش ها سطح نازکی از تیرهای چوبی خطوط تلفن، درختان و صندوق های چوبی را که بیرون از دایره تخریب و آتش قرار داشتند در شهر هیروشیما تا فاصله 2.9 کیلومتری و در شهر ناگازاکی تا شعاع 3.4 کیلومتری سوزاند و موجب تیره شدن این اشیاء گردید.
در مورد سطوح براق سنگ های ساختمانی ، تابش موجب زبر و مات شدن سطح صیقلی آنها می‌شود اما سطحی که از تابش مصون مانده همچنان براق می ماند و در مورد سطوح رنگ شده، اثر تابش به صورت پریدن رنگ و روشن تر شدن سطح تحت تابش مشاهده می‌گردد. بدین ترتیب، هنگامیکه بین منبع تشعشع و سطح مقابل آن مانعی قرار گیرد که بخشی از تابش ها را به خود جذب نماید، سایه ای از آن جسم روی سطح پشتی شکل می‌گیرد که این سطح را از تابش محفوظ داشته و در نتیجه سطح مذکور به رنگ اصلی باقی می‌ماند. اما بخش هایی که مانعی در به آنها تابیده است تغییر رنگ می‌دهند و بنا ًبرابر آنها قرار نداشته و نور مستقیما به جنس سطح، تیره تر یا روشن‌تر می‌شوند. بدین شکل اختلاف رنگ به وجود آمده سبب ثبت سایه اجسام می‌شود.
انرژی بمبی که بر فراز هیروشیما منفجر گردید معادل 8.4*18 10 بود که قسمت اعظم این انرژی به صورت تشعشعات الکترو مغناطیسی در میلیونیوم ثانیه آزاد گردید. با فرض عدد 100 میلیونیوم ثانیه، انرژی آزاد شده 840.000.000.000.000.000 وات بوده است که معادل مصرف 7.000.000.000.000.000 لامپ 120 وات معمولی است. این مقدار انرژی بدان اندازه است که موجب تغییر رنگ سطوح شود لذا پس از انفجار بمب اتمی در شهرهای هیروشیما و ناگازاکی، در برخی از مناطق، سایه اجسام و انسان ها بر سطوح ثبت گردید و این تنها نشانی بود که از آنها بر جای ماند. چند ثانیه پس از تابش نور و ثبت سایه ها، موج انفجار و گرما به آنها رسید و به خاکستر و بخار تبدیلشان ساخت.
