اپروسارتان (eprosartan) یا اپروزارتان مسدود کننده گیرنده آنژیوتانسین است و برای درمان فشارخون بالا تجویز می شود. این دارو بنام های دیگری مثل آنتاگونیست گیرنده آنژیوتانسین II و یا AIIRA نیز شناخته می شود. ممکن است فردی با فشار خون بالا احساس ناخوشی نکند ، اما فشار خون بالا اگر درمان نشده باقی بماند به رگ های خونی آسیب خواهد زد.
اپروسارتان اثر یک ماده شیمیایی به نام آنژیوتانسین II را مسدود می کند. آنژیوتانسین II ، عروق خونی را باریک یا مسدود می کند.داروی اپروسارتان باعث می شود که رگ های خونی شل و عریض شوند و درنتیجه فشار در رگ های خونی کاهش می یابد و پمپ کردن خون توسط قلب نیز آسان تر می شود.
اپروسارتان ممکن است برای درمان فشارخون بالا تجویز شود ، اما معمولاً برای کاهش فشارخون به بیش از یک دارو نیاز است و باید پزشک این دارو را به همراه دیگر داروهای کاهش فشار خون تجویز نماید.
عوارض جانبی احتمالی داروی اپروسارتان
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه ای بروز نمی دهند. در صورت بروز مستمر هریک از عوارض می بایست به پزشک اطلاع داده شود:
افسردگی , سرفه , سرگیجه , درد شکمی , عفونت مجاری تنفسی , فارنژیت , رینیت , عفونت مجاری ادراری , عفونت ویروسی , هایپرکالمی , هایپرتری گلیسریدم
نکته مهم: اپروسارتان در تعداد کمی از افراد واکنش های آلرژیک ایجاد می کند. اگر چه این اتفاق به ندرت رخ می دهد ، اما اگر دچار هر گونه تورم دهان و یا صورت شدید، سریعاً به پزشک مراجعه نمایید.
اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می کنید به خاطر استفاده از داروی اپروسارتان می باشد، با پزشک خود مشورت کنید.
هشدارها
- آنژیوادم : موارد نادری از آنژیوادم با مصرف برخی از آنتاگونیست های گیرنده آنزیوتانسین 2 مشاهده شده است که در هر زمانی در طی درمان ممکن است ایجاد شود (خصوصا با دوز اول دارو) و ممکن است سر و گردن را نیز درگیر کند (و باعث درگیری راه های هوایی شود) یا با درگیر کردن روده باعث دردهای شدید شکمی شود. بیماران با سابقه آنژیوادم ادیوپاتیک یا موارد آنژیوادم در پی مصرف داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین در معرض خطر بیشتری هستند.در صورت بروز این عارضه بایستی مصرف داروی اپروزارتان سریعا قطع شده و بیمار به دقت تحت نظر باشد خصوصا در موارد درگیری راه های هوایی. ممکن است تزریق داخل عضله اپی نفرین لازم باشد. در صورت بروز آنژیوادم در پی مصرف آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین, باید از مصرف مجدد این داروها خودداری شود.
- هایپرکالمی: ممکن است سطح خونی پتاسیم افزایش یابد. عوامل مستعد کننده آن عبارتند از نارسایی کلیوی , دیابت, مصرف همزمان داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین , دیورتیک های ذخیره کننده پتاسیم , مکمل پتاسیم یا ترکیبات دارای ملح پتاسیم. در صورت وجود عوامل خطر فوق, سطح خونی پتاسیم باید به دقت تحت نظر باشد.
- افت فشارخون : در بیمارانی که کمبود سدیم یا کمیود حجم خون دارند افت فشار خون علامتی ممکن است در شروع درمان رخ دهد.
- بدتر شدن عملکرد کلیه : ممکن است عملکرد کلیه دچار اختلال شود و یا سطح سرمی کراتینین افزایش یابد خصوصا در بیماران با جریان خون کلیوی. این عارضه به صورت الیگوری , نارسایی حاد کلیوی و آزتومی پیشرونده ظاهر می شود.
- تنگی آئورت و میترال : در بیماران مبتلا به این مشکلات باید با احتیاط اپروزارتان مصرف شود.
- تنگی شریان کلیه : در صورت تنگ بودن عروق کلیوی باید مصرف اپروزارتان با احتیاط فراوان صورت گیرد چراکه احتمال بدتر شدن اختلال کلیوی بدون بروز اثرات مطلوب درمانی در قبال آن, وجود دارد.
نحوه نگهداری داروی اپروسارتان
تمامی داروها را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
دارو را در جای خنک، خشک و دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه دارید.
عوارض و موارد مصرف ادنوزین
