درمان آرتریت پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس یا بیماری پوستی صدف از بیماری های خود ایمنی، غیر مسری و مزمن پوستی است که به علت تولید سریع سلول های پوستی ایجاد شده و با پوسته پوسته شدن سطح پوست همراه است.از نشانه های شایع پسوریازیس التهاب و قرمزی ناحیه آسیب دیده است، فلس های پوستی در پسوریازیس معمولی به رنگ نقره ای سفید و ضخیم می باشد که روی زخم های قرمز رنگ کشیده شده و گاهی زخم ها ترک خورده و خونریزی می کند.پسوریازیس از انواع بیماری های التهابی و غیر قابل درمان است، گاهی علائم آن عود کرده و دوباره به حالت خاموش برمی گردد. پسوریازیس خفیف ممکن است فقط نواحی محدودی از پوست را درگیر کند اما نوع شدید آن، با ضایعات پوستی ضخیم و گسترده در کل بدن همراه است.فلس های پسوریازیس معمولا روی مفاصلی مانند آرنج و زانو ایجاد می شود اما در اندام های دیگر مانند دست ها، پا، گردن، پوست سر و صورت نیز ممکن است بروز کند و در موارد کمتر ناخن ها، دهان یا اندام تناسلی را تحت تاثیر قرار می دهد.آمار نشان می دهد حدود 7.5 میلیون نفر از جمعیت آمریکا به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند. این عارضه معمولا با بیماری های زیر مرتبط است:

• دیابت نوع 2
• روده ملتهب
• بیماری های قلبی
• آرتریت پسوریازیس

هر دو گروه زنان و مردان در هر سنی از کودکی تا سالمندی ممکن است به این عارضه مبتلا شوند.

5 درمان خانگی خارش واژن

علت بروز بیماری پسوریازیس

علت پسوریازیس به طور کامل مشخص نشده است؛ اما به نظر می رسد که با سیستم ایمنی بدن، سلول های T و دیگر گلبول های سفید خون به نام نوتروفیل ها در ارتباط است. سلول های T به طور معمول از بدن در برابر عوامل خارجی مانند ویروس ها یا باکتری ها دفاع می کنند. اما گاهی همین سلول های T به اشتباه به سلول های سالم پوست حمله می کنند و آن ها را آلوده می کنند.سلول های بیش از حد فعال T، باعث افزایش تولید سلول های پوست، سلول های T بیشتر و سایر سلول های سفید خون، به خصوص نوتروفیل ها می شوند. این عوامل باعث قرمزی پوست و ضایعات پوستی می شوند. رگ های خونی موجود در مناطق آسیب دیده پسوریازیس باعث ایجاد قرمزی در این ضایعات پوستی می شوند.این فرآیند تبدیل به یک چرخه مداوم می شود که در آن سلول های پوستی جدید به سرعت در حال حرکت به سمت لایه خارجی پوست هستند. این اتفاق ممکن است طی روزها یا هفته ها به طول انجامد.اغلب مبتلایان در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی به این بیماری دچار می شوند. بیماری پوستی پسوریازیس مسری نیست و از طریق تماس فیزیکی به افراد دیگر منتقل نمی شود. با وجود این، پسوریازیس می تواند یک بیماری ژنتیکی و ارثی باشد. همچنین این بیماری به بخش های دیگر بدن شما منتشر نمی شود.

درمان آرتریت پسوریازیس چیست

هدف از درمان آرتریت پسوریازیس کاهش درد و خشکی مفصلی، پیشگیری از تخریب مفصل و در نهایت کاهش ناتوانی هایی است که ممکن است بر اثر درد و یا تخریب مفصلی ایجاد شود.در هنگام شعله ور شدن آرتریت و افزایش درد بیمار اقداماتی مانند استراحت، استفاده از اسپلینت هایی که موجب کاهش حرکات مفصل ملتهب میشوند و استفاده از گرمای موضعی میتواند شدت درد را کاهش دهد. داروهای ضد التهابی مانند دیکلوفناک، ایبوپروفن، سلکوکسیب و یا ناپروکسن میتوانند در کاهش علائم آرتریت موثر باشند. ممکن است در بعضی از افراد با شروع این داروها شدن ضایعات پوستی بیشتر شود. از استامینوفن هم میتوان در کاهش درد این بیماران استفاده کرد.

برای پیشگیری از تخریب مفصلی در پسوریازیس از داروهای خاصی استفاده میشود. استفاده از این داروها باید بلافاصله بعد از تشخیص آرتریت پسوریازیس شروع گردد. این داروها تاثیر مواد شیمیایی را که موجب تخریب مفصل ملتهب میشوند بلوک میکنند. معمول ترین این داروها سولفاسالازین Sulfasalazine و متوترکسات، methotrexate هستند. این داروها تاثیر سریعی بر روی درد و التهاب ندارند و قبل از مشاهده هر گونه آثاری از این داروها باید حداقل به مدت ۶-۴ ماه مصرف شوند. پس گرچه ممکن است در ابتدای مصرف این داروها تصور شود آنها تاثیر آنچنانی ندارند ولی بیمار باید مصرف آنها را ادامه دهد. بعد از شروع اثر دارو پزشک ممکن است دوز مصرفی آنها را کاهش دهد ولی استفاده از آنها معمولا برای همیشه ادامه خواهد یافت.