پسوریازیس یا بیماری پوستی صدف از بیماری های خود ایمنی، غیر مسری و مزمن پوستی است که به علت تولید سریع سلول های پوستی ایجاد شده و با پوسته پوسته شدن سطح پوست همراه است.از نشانه های شایع پسوریازیس التهاب و قرمزی ناحیه آسیب دیده است، فلس های پوستی در پسوریازیس معمولی به رنگ نقره ای سفید و ضخیم می باشد که روی زخم های قرمز رنگ کشیده شده و گاهی زخم ها ترک خورده و خونریزی می کند.پسوریازیس از انواع بیماری های التهابی و غیر قابل درمان است، گاهی علائم آن عود کرده و دوباره به حالت خاموش برمی گردد. پسوریازیس خفیف ممکن است فقط نواحی محدودی از پوست را درگیر کند اما نوع شدید آن، با ضایعات پوستی ضخیم و گسترده در کل بدن همراه است.فلس های پسوریازیس معمولا روی مفاصلی مانند آرنج و زانو ایجاد می شود اما در اندام های دیگر مانند دست ها، پا، گردن، پوست سر و صورت نیز ممکن است بروز کند و در موارد کمتر ناخن ها، دهان یا اندام تناسلی را تحت تاثیر قرار می دهد.
پسوریازیس، بیماری مزمن و تکرار شونده روی پوستی است که می تواند از نظر اجتماعی ناتوان کننده باشد، در موارد نادر، از لحاظ جانی تهدید کننده باشد در اصل، افراد در تمام سنین می توانند به پسوریازیس مبتلا شوند، اما شکل اولیه بیماری از 16 تا 22 سالگی دیده می شود و خوردگیهایی که در اوایل بروز کلی آن رخ می دهد ،می تواند بین 50 تا 60 سالگی باشد. چنانچه در این بخش از سلامت در مورد علل، انواع و علائم این بیماری خواهید خواند باید بدانید که پوستی پسوریازیس از واژه یونانی "psora" مشتق شده است ،که به معنای خارش است ، حدود 2 درصد از مردم پسوریازیس را به میزان بیشتری یا کمتر تجربه می کنند. *پسوریازیس مسری نیست.*
علت بیماری پسوریازیس چیست؟
اینکه دقیقاً چه چیزی موجب بیماری پوستی پسوریازیس می شود به طور کامل کشف نشده است، اما بسیاری از تحقیقات در این زمینه در حال انجام است. چیزی که مشخص است این است که سیستم ایمنی بدن در این بیماری درگیر بوده و به نظر می رسد فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی باعث ایجاد التهاب می شود. التهاب منجر به ایجاد بسیاری از اثرات روی پوست، از جمله رشد عروق خونی اضافی در داخل پوست (که باعث ایجاد رنگ قرمز می شود) و تکثیر بیش از حد سلول های پوست (که باعث ایجاد پوسته پوسته شدن می شود) میگردد.
درمان سوزش و خارش واژن چیست؟
اثر ژنتیک
مانند بسیاری از بیماری ها، بیماری پسوریازیس از صفات ارثی متاثر است. در حدود 50 ٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس دیگر اعضای خانواده نیز مبتلا هستند. در بیماران با سابقه خانوادگی پسوریازیس بیماری معمولاً زودتر شروع می شود.
استرس
استرس جسمی و روحی ممکن است باعث تشدید پسوریازیس شود بنابراین باید این بیماران از شرایط استرس زا اجتناب کنند.
عفونت
عفونت ممکن است باعث عود پسوریازیس شود. گاهی اوقات، درمان عفونت ممکن است باعث پاک شدن یا بهبود پسوریازیس شود.
جراحت و ضربه
پسوریازیس ممکن است در تمام مناطق آسیب های فیزیکی (مثل ضربه) و شیمیایی ، عفونت و التهاب ایجاد شود (پدیده کوبنر).
هورمون ها
رابطه هورمون ها با پسوریازیس دقیقاً مشخص نیست. حوالی سن بلوغ زمان شایع برای شروع بیماری پسوریازیس است. بارداری نیز ممکن است باعث شدت یافتن پسوریازیس یا بهبود آن شود. بیماری پسوریازیس مادر بر جنین تأثیری ندارد.
داروها
چند دارو می تواند باعث تسریع و یا تشدید پسوریازیس شود:
- لیتیم (استفاده از inositol ممکن است این حالت را کاهش دهد)
- مسدود کننده های رسپتور بتا (مورد استفاده در درمان فشار خون)
- ضد مالاریا مثل هیدروکسی کلروکین
- قطع کورتیکواستروئیدهای خوراکی
- قطع کورتیکواستروئیدهای موضعی قوی
اشعه فرابنفش
نور خورشید معمولا برای پسوریازیس سودمند است (به جز افراد حساس به نور خورشید )
چاقی
بسیاری از مطالعات پسوریازیس نشان داده است که بسیاری از بیماران پسوریازیس مبتلا به اضافه وزن یا چاقی شدید هستند. اخیراً روشن شده است که شدت بیماری پسوریازیس با مقاومت به انسولین ، که یکی از ویژگی های سندرم متابولیک است، مرتبط است. بیماری پسوریازیس با خطر بیشتر آنژین و حمله قلبی ، سکته مغزی و بیماری عروق محیطی همراه است.
الکل و سیگار
بین مصرف الکل و استعمال دخانیات و پسوریازیس شدید ارتباط مستقیم وجود دارد. با این حال، اینکه الکل و سیگار باعث ایجاد بیماری است یا معلول آن مشخص نیست.
آیا بیماری پسوریازیس درمان پذیر است؟
تا امروز هیچ درمان کاملی برای بیماری پسوریازیس وجود ندارد ولی امکان کنترل رضایت بخش پسوریازیس برای اکثر بیماران وجود دارد.
برخی از افراد تنها یک بار مبتلا به پسوریازیس می شوند که پس از چند ماه بهبود می یابند و هرگز تکرارنمی شود. در مورد پسوریازیس قطره ای که معمولا پس از گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می شود نیز به همین صورت است.در اکثر فرم های پسوریازیس بیماری با دوره های بهبود و عود مشاهده می شود. ممکن است چندین سال بین عودهای بیماری فاصله باشد. تعداد کمی از بیماران پسوریازیس، شدید و دائمی است که درمان آن بسیار دشوار است.
