اپی گلوتیت عفونت اپیگلوت و تهدیدکنندهٔ حیات است. اپیگلوت زبانه ٔ برگی شکل غضروفی است که جلوی نای را پوشانده و از ورود غذا، نوشیدنی و هر چیز دیگری که از گلو پایین می رود، در برابر مجرای تنفسی جلوگیری می کند. اپیگلوتیت وقتی بروز می کند که باکتری ها اپیگلوت و دیگر بافت های اطراف آن را عفونی کرده باشد و باعث شوند آنها به اندازه ای ورم کنند که مجرای هوا را مسدود و از تنفس جلوگیری کنند.
علل و عوامل اپی گلوتیت
در گذشته، اپی گلوتیت معمولاً توسط باکتری هموفیلوس آنفولانزای نوع ب یا هیب (Hib) ایجاد می شد. اپی گلوتیت که زمانی یک بیماری شایع و خطرناک برای کودکان در سن های دو تا شش سال بود، به دلیل معرفی واکسن هیب در سال ۱۹۸۸، اکنون نادر است. به طور معمول بیشتر کودکان در ۱۵ ماهگی در مقابل هیب واکسینه می شوند.
موارد بسیار نادر اپی گلوتیت امروزه معمولاً در بچه هایی بروز می کند که واکسینه نشده اند و در برابر هیب محافظت نشده اند، یا در کودکانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. کودکانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نسبت به دیگر باکتری هایی که می توانند باعث اپی گلوتیت شوند مانند پنوموکوک یا استافیلوکوک آسیب پذیر هستند.
سوختگی ناشی از نوشیدنی های داغ، بلعیدن اشیای خارجی، آسیب دیدگی اپیگلوت و عفونت ناشی از تاول های آبله مرغان از دیگر علل اپی گلوتیت است. اگرچه اپی گلوتیت در هر سنی ممکن است بروز کند، اما کودکانی که بیشترین ریسک آن را دارند زیر یک سال هستند.
علائم اپی گلوتیت
برخی از علائم اپی گلوتیت شامل موارد زیر است:
- گلودرد: ظرف چند ساعت، گلوی کودکتان به قدری درد می گیرد که او از بلع خودداری می کند و از خوردن و نوشیدن امتناع می ورزد.
- تب: فرزندتان تب ۳۸/۳ درجه یا بالاتر خواهد داشت.
- آبریزش دهان: حتی اگر آب دهانش در حالت عادی نمی ریزد، با ابتلا به این عارضه بزاق زیادی از دهانش می ریزد، زیرا بلعیدن برای او خیلی سخت است.
- صدای تنفس غیرطبیعی: کودک شما با هر استنشاق هوا، صدای زیری به نام استیدور ایجاد می کند. این صدا بسیار شبیه صدای ناشی از خروسک است، اما هیچ سرفه ای همراه ندارد.
- دشواری در تنفس: وقتی اپیگلوت متورم می شود، کودک شما در رساندن هوا به ریه های خود دچار مشکل خواهد شد.
علل اپی گلوتیت چیست؟
اپی گلوتیت در اثر عفونت یا آسیب ایجاد می شود.
عفونت
در گذشته، یکی از دلایل عمده تورم و التهاب اپیگلوت و بافت های اطراف آن، عفونت با باکتری های هموفیلوس آنفلوانزا نوع (b (Hib بود. Hib مسئول تعدادی از شرایط جدی است که شایع ترین آن ها مننژیت است. امروزه به دلیل ایمن سازی Hib در کودکان، در کشورهای توسعه یافته بسیار کمتر دیده می شود.Hib از طریق قطرات آلوده سرفه و یا در هوا عطسه می شود. بدون اینکه بیمار شوید، می توانید Hib را در بینی و گلو خود تشخیص دهید – اگرچه هنوز هم می توانید باکتری ها را به دیگران منتقل کنید.در بزرگسالان، باکتری ها و ویروس های دیگر نیز می توانند باعث التهاب اپی گلوتیت شوند، از جمله:
- استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک)، باکتری دیگری که می تواند باعث مننژیت، ذات الریه، عفونت گوش و عفونت خون شود. (سپتی سمی)
- استرپتوکوک A B و C، گروهی از باکتری ها که می توانند باعث بیماری شوند از گلو استرپ تا عفونت خون
- استافیلوکوکوس اورئوس، باکتری که باعث عفونت های پوستی و سایر بیماری ها از جمله ذات الریه و سندرم شوک سمی می شود.
جراحت
آسیب جسمی مانند ضربه مستقیم به گلو می تواند باعث اپی گلوتیت شود. بنابراین می تواند در اثر نوشیدن مایعات بسیار داغ یا سوز آور سوختگی ایجاد کند.همچنین اگر ممکن است علائم و علائمی شبیه به اپیگلوتیت ایجاد کنید:
- ماده شیمیایی را بلعید که گلو شما را می سوزاند
- یک شیء خارجی را بلعید
- داروهای دودی مانند ترک کوکائین
تشخیص و درمان اپی گلوتیت
اگر تشخیص قطعی نباشد، پزشک ممکن است یک اسکن اشعهٔ ایکس از گردن کودکتان بگیرد تا ببیند که اپیگلوت متورم شده است یا خیر. همچنین ممکن است برای بررسی وجود باکتری هم به آزمایش خون نیاز باشد.
وقتی پزشک اطمینان یافت که کودک مبتلا به اپی گلوتیت است، فوری ترین هدف باز نگه داشتن مجرای تنفسی او خواهد بود. می توانید کودک خود را در اتاق عمل همراهی کنید و ممکن است بتوانید هنگام انجام بیهوشی عمومی، او را در آغوش خود نگه دارید. بیهوشی به پزشک اجازه می دهد تا به شکل ایمن و بی خطری او را معاینه و یک لولهٔ تنفسی را از زیر اپیگلوت متورم وارد مجرای تنفسی کودک کند.
در مرحلهٔ بعد، او را به بخش مراقبت های ویژه منتقل می کنند و به او مایعات و آنتی بیوتیک های داخل وریدی می دهند. به دلیل درد و ناراحتی، احتمالاً تا زمانی که بیرون آوردن لولهٔ تنفسی بی خطر باشد، کودک تحت داروهای آرام بخش نگه داشته می شود، یعنی تا زمانی که پزشک مطمئن شود عفونت تحت کنترل است و ورم به اندازهٔ کافی فروکش کرده است که کودک بتواند به راحتی نفس بکشد. این معمولاً دو یا سه روز طول می کشد.
پس از آن ممکن است کودک یک یا دو روز دیگر در بیمارستان نگه داشته شود تا مایعات داخل وریدی، آنتی بیوتیک هایی برای کشتن باکتری ها و داروهای ضدالتهابی برای کاهش ورم را دریافت کند. وقتی او را به خانه می برید، دادن آنتی بیوتیک های خوراکی به او را ادامه می دهید تا باکتری هایی را که در بدن او باقی مانده اند از بین ببرند.
پیشگیری از اپی گلوتیت
ایمن سازی با واکسن Hib یک روش مؤثر برای جلوگیری از اپی گلوتیت ناشی از Hib است. در ایالات متحده، کودکان معمولاً واکسن را در سه یا چهار دوز دریافت می کنند:
- در ۲ ماهگی
- در ۴ ماهگی
- در ۶ ماهگی فرزند شما واکسن چهارم را دریافت می کند.
- در ۱۲ تا ۱۵ ماهگی
واکسن Hib عموماً به کودکان بزرگتر از ۵ سال یا به بزرگسالان داده نمی شود؛ زیرا احتمال ابتلا به عفونت Hib کمتر است. اما مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها واکسن را برای کودکان بزرگتر و بزرگسالانی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف شده توصیه می کند:
- بیماری سلول داسی شکل
- HIV / AIDS
- برداشتن طحال
- شیمی درمانی
- داروهایی برای جلوگیری از رد پیوند عضو یا مغز استخوان
آنوريسم مغزى چیست؟
