رولکس یکی از برندهای قدیمی تولید ساعت در سوئیس محسوب می شود که امروز خود را به ارزشمندترین برند ساعت در جهان تبدیل کرده است. رولکس (Rolex) برند سوئیسی تولیدکننده ی ساعت های لوکس در جهان است که مرکز فعالیتش در ژنو قرار دارد. تاریخچه ی فعالیت این برند به سال ۱۹۰۵ و تأسیس شرکتی با نام Wilsdrof and Davis در لندن باز می گردد. برند رولکس از سال ۱۹۰۸ برای محصولات آن شرکت انتخاب شد و تا به امروز، همین نام برای ساعت های برند سوئیسی استفاده می شود.
تاریخچه ی رولکس پر از نوآوری ها و محصولاتی به یادماندنی است که برخی از آن ها، رکوردهایی همچون گران قیمت ترین ساعت های تاریخ را به خود اختصاص داده اند. برند رولکس زیرمجموعه ی بزرگی به نام Montres Tudor هم دارد که با همکاری یکدیگر، طراحی، ساخت، توزیع و تعمیر ساعت های مچی هر دو برند را انجام می دهند. رولکس، یکی از معدود برندهای تولید ساعت است که در فهرست ۱۰۰ برند رسانه ی فوربز قرار دارد.
تاریخچه تأسیس رولکس
هانس ویلسدورف و آلفرد دیویس، به عنوان بنیان گذاران برند رولکس شناخته می شوند. از بین این دو نفر، ویلسدورف شهرت بیشتری دارد و در برخی منابع نیز به عنوان بنیان گذار اصلی شناخته می شود. او متولد ۱۸۸۱ کلمباخ باواریا بود و از سنین نوجوانی، پس از آن که پدر و مادر خود را از دست داد، مجبور به ورود زودهنگام به دنیای کسب وکار شد. او در نوجوانی به تحصیل ریاضیات و زبان پرداخت و در سن ۱۹ سالگی، به عنوان پیام رسان و مترجم زبان انگلیسی در یکی از مشهورترین ساعت سازی های سوئیس مشغول به کار شد.
شروع فعالیت جدی ویلسدروف، پس از سفر او در سال ۱۹۰۳ به لندن بود. او ابتدا برای یک فروشگاه بزرگ ساعت در پایتخت لندن کار می کرد و پس از ۲ سال، با قرض گرفتن پولی از خواهر و شوهر خواهرش (آلفرد دیویس)، شرکت خودش را با نام Wilsdrof & Davis تأسیس کرد. دلیل انتخاب لندن برای شروع کار، مرکزیت اقتصادی آن شهر در آن سال ها بود. مستعمره های انگلستان در آن زمان ثروت زیادی را برای آن کشور به همراه داشتند و همچنین، شاهراه های مبادلاتی نیز در تصرف آن ها بود که در سال های بعد، نقش مهمی در پیشرفت بین المللی رولکس ایفا کردند.
ویلسدورف، به سرعت شرکت خود را از ۲ لحاظ نسبت به رقابی بسیار موفق آن سال های خود، متمایز کرد. او اهمیت زیادی به تولید عالی محصولات می داد و همچنین، مدیریت و طراحی آن ها را نیز مهم تر از همه ی بخش ها می دانست. به علاوه، ویلسدورف در تولید محصولات خاص، مانند ساعت های مچی تخصص داشت.
ساعت های مچی در سال های ابتدایی قرن بیستم طرفداران زیادی نداشتند. تصور عموم بر آن بود که آن ها فقط برای مقاصد خاص (همچون ورزش) کاربرد دارند که ساعت های جیبی قابل استفاده نباشند. استفاده از ساعت های مچی در میان نجیب زاده ها در آن زمان، مرسوم نبود و حتی برخی از مردان، ساعت های مچی را وسایلی زنانه می دانستند.
چالش های فوق در تولید ساعت های مچی، برای ویلسدورف نوعی فرصت بودند؛ چون او نگاهی دقیق به آینده ی صنعت ساعت داشت. او مطمئن بود که به مرور زمان، مقاومت دربرابر ساعت های مچی کاهش پیدا خواهد کرد. در همان زمان نیز، جوانان و فعالان صنعت مد، به مرور به سمت ساعت های مچی جذب می شدند و خصوصیات زینتی آن را دوست داشتند.
جامعه ی افرادی که فعالیت و حمل ونقل زیادی داشتند، کم کم به یکی از طرفداران ساعت های مچی تبدیل شدند. با پیشرفت فناوری حمل ونقل، مردم بیشتری توانایی سفر به مقاصد دور را داشتند. به علاوه، علاقه به ورزش های خاص و چالشی نیز روز به روز بیشتر می شد و ساعت های مچی تبدیل به تجهیزاتی الزامی برای آن ها شدند. ورزش ها و مسابقاتی همچون انواع پرواز، ماشین سواری، کوهنوردی و اکتشاف دریا، بیش ازپیش در بین مردم محبوب می شدند. رولکس در سال های بعد با استفاده از همین تغییرات در عادات و علاقه مندی های مردم، بازار آینده ی خود را شکل داد.
پس از تهیه ی تجهیزات داخلی از سوئیس، نوبت به آماده سازی بدنه و پوشش ساعت ها می رسید. ویلسدورف آن ها را از تولیدکننده های مشهور انگلیسی خریداری کرد. بدنه ی ساعت ها، از جنس نقره ی استرلینگ بود و ۳ نوع طلا برای تزئین و پوشش دهی آن ها انجام می شد. درواقع، طراحی ساعت های مچی اولیه ی ویلسدورف، برای مقاصد رسمی، روزمره و ورزشی بود. همین تولیدات اولیه، به سرعت در انگلستان و خارج از آن به شهرت رسیدند و حتی کشورهای شرقی نیز خریدار آن ها شدند. ویلسدورف با همکاری آگلر، جنبه های محاسباتی و فنی تولید ساعت ها را بهبود می بخشید و در نتیجه، محصولاتش به مرور به شهرتی جهانی دست پیدا کردند.
رولکس متولد می شود
تاریخ رولکس با نوآوری های متعددی در صنعت تولید ساعت همراه است. به عنوان یکی از اولین نمونه ها، ویلسدورف در سال ۱۹۰۶ بند ساعت فلزی با قابلیت افزایش ابعاد را معرفی کرد که به شهرت قابل توجهی رسید. طراحی آن بند، به گونه ای بود که با بدنه ی اصلی ساعت هماهنگی خاصی داشت. همین نوع طراحی، در سال های بعد هم در تولیدات رولکس استفاده شد و حتی امروز هم ساعت های آن برند، از همین زبان طراحی پیروی می کنند.
در سال ۱۹۰۷، دفتر طراحی فنی ویلسدورف در La Chaux de Fonds سوئیس تأسیس شد. او مدیریت آن دفتر را به فردی دیگر واگذار کرد و خودش پس از کسب مجوز شهروندی انگلستان، در لندن ماند. انتخاب نام رولکس برای ساعت های شرکت، در سال ۱۹۰۸ انجام شد و هدف آن نیز، متمایز کردن محصولات از دیگر ساعت هایی بود که از قطعات مشابه استفاده می کردند. نام Rolex، در زبان های گوناگون به راحتی تلفظ می شد و به علاوه، برای نوشته شدن روی ساعت های مچی نیز به اندازه ی کافی کوچک بود.
ویلسدورف درباره ی انتخاب نام رولکس برای ساعت هایش می گوید:
من حروف الفبا را با ترتیب های مختلف ترکیب کردم و حدود ۱۰۰ اسم ساختم. هیچ یک از آن ها معنای خاصی نداشت. یک روز که در بالای یک درشکه در شهر لندن حرکت می کردم، ندایی در گوشم کلمه ی رولکس را زمزمه کرد.
ایده ی استفاده از یک برند برای کل ساعت مچی، در سال های ابتدایی قرن بیستم آن چنان متداول نبود. به هرحال، ویلسدورف این کار را انجام داد و به مرور به روندی مشابه در بین تولیدکننده های دیگر تبدیل شد. او برخلاف دیگر فروشنده ها و توزیع کننده های ساعت، اعتقاد داشت که استانداردهای سخت گیرانه ای برای تولید و مونتاژ دارد و به همین دلیل، باید برندی جامع برای کل ساعت های تولیدی خودش انتخاب کند.
خرده فروش های ساعت که تا پیش از اقدام ویلسدورف نام خود را روی ساعت ها حک می کردند، در ابتدا در مقابل درخواست او مقاومت نشان دادند. ویلسدورف آن ها را راضی کرد تا ساعت های برند خودش را درکنار برند خرده فروش ها عرضه کند. به مرور، حجم ساعت های رولکس نسبت به برندهای دیگر در فروشگاه ها و بسته های حمل ونقل به خارج از کشور، بیشتر شد. کمپین های بازاریابی قوی برند رولکس در سال های بعد، منجر به آن شد که خرده فروش ها هم عرضه ی محصولات آن ها را به برندهای دیگر ترجیح دهند. درواقع، مشتری برای برند رولکس بیش از برند خرده فروش ها بود.
پس از معرفی برند رولکس، نوبت به نوآوری های دیگر ویلسدورف رسید. او تصمیم داشت تا ساعت های مچی اش را هرچه بیشتر دقیق کرده و استاندارد Chronometer را در آن ها پیاده کند. استفاده از آن استاندارد، نیازمند مجوزی از سازمان های مهم سوئیسی بود که رولکس به عنوان اولین ساعت مچی موفق به دریافت آن شد. پس از مؤسسه ی School of Horology در سوئیس، در سال ۱۹۱۴ نیز Kew Observatory در انگلستان، تأییدیه ی استفاده از آن استاندارد را به رولکس اهدا کرد.
اهدای مجوز و تأییدیه ی chronometer به ساعت های مچی، نیازمند آزمایش های ۴۵ روزه روی آن ها بود. ساعت مورد نظر، در ۵ موقعیت مختلف و ۳ دمای متفاوت (محیط، داغ و سرد) مورد آزمایش قرار می گرفت. به هرحال رولکس پس از کسب آن تأییدیه ها، تصمیم گرفت تا تمام ساعت های تولیدی خود را تحت آن استاندارد تولید کند. درواقع، تمامی قطعات خریداری شده از تولیدکننده های خارجی نیز طی مراحل دقیق در داخل شرکت مورد آزمایش قرار می گرفتند. به عنوان مثال اگر حرکت قطعات پس از ۷ روز آزمایش مداوم، دچار مشکل می شد، آن ها را از روند تولید خارج می کردند. همین موارد، شهرت و اعتبار رولکس را به عنوان تولیدکننده ی محصولات باکیفیت، بیش ازپیش کرد.
مهاجرت رولکس به سوئیس
پس از جنگ جهانی اول، مالیات تولید در انگلستان افزایش بی سابقه ای داشت. درنتیجه، ویلسدورف مجبور شد دفتر اصلی شرکتش را در سال ۱۹۱۹ به سوئیس منتقل کند. او شرکتش را با نام Montres Rolex SA در ژنو تأسیس و دفتر لندن را به عنوان یک شعبه ی زیرمجموعه معرفی کرد.
دهه ی ۱۹۲۰، زمان رشد هرچه بیشتر و افزایش شهرت رولکس بود. برند آن ها، به مرور نمادی از یک ابزار فناورانه برای ورزشکاران شده و چالش های رطوبت، گردوغبار و گرما در آن ها حل شد. به علاوه، حرکت به سمت تولید ساعت های اتوماتیک نیز در شرکت شروع شده بود و نوید دسته ای مدرن از تولیدات را می داد. نمونه های جدید ساعت های رولکس در آن سال ها، ضدآب، سبک و مقاوم بودند. به علاوه، ویلسدورف چندین رویداد خلاقانه ی بازاریابی نیز برای برند خود برگزار کرد.
در سال ۱۹۲۶، یکی از مهم ترین نوآوری های رولکس با نام Rolex Oyster معرفی شد. این ساعت مچی، اولین محصول مقاوم دربرابر نفوذ آب و حتی گردوغبار و هوا بود. ویلسدورف پس از معرفی محصول جدید، پیچ های مورد نیاز برای عایق بندی آن و همچنین بدنه ی ضدآب را به صورت پتنت ثبت کرد.
تداوم نوآوری رولکس
با شروع دهه ی ۱۹۳۰، نوآوری های استفاده شده در ساعت های رولکس افزایش یافتند. اولین محصول مهم، Rolex Oyster Perpetual بود که علاوه بر مقاومت دربرابر نفوذ آب، به صورت خودکار عمل می کرد. مکانیزم استفاده شده در آن ساعت اتوماتیک، با بهره گیری از حرکت دست کاربر، حرکت عقربه ها را ممکن می کرد که توسط مدیر فنی رولکس، اختراع شده بود. ساعت خودکار جدید رولکس، از ساعت های معمولی و سنتی، دقیق تر بود. درواقع، مکانیزم کوک کردن آن به صورت دائمی رخ می داد و برخلاف نمونه های قبلی که روزانه یک بار نیاز به کوک داشتند، دقت بیشتری را به ارمغان می آورد.
دهه ی ۱۹۴۰، یکی از مهم ترین دوره های تاریخی در پیشرفت رولکس بود. پس از فوت همسر ویلسدورف در سال ۱۹۴۴، او که فرزندی نداشت، تمرکز خود را بیش از پیش روی مدیریت کسب وکارش معطوف کرد. او بنیادی به نام Hans Wilsdorf Foundation تأسیس و سهام خود از شرکت رولکس را به آنجا منتقل کرد. درنتیجه، یک مؤسسه ی نظارتی ایجاد شد که به صورت دقیق، چگونگی هزینه کردن سرمایه های او را مدیریت می کرد. یکی از بخش های هزینه ی سرمایه های ویلسدورف، به خیریه ها، مؤسسه های آموزش علوم زمان سنجی، دانشگاه ها و مدارس تخصصی ارسال می شد.
اصرار مدیران رولکس به کسب تأییدیه ی کرونومتر برای همه ی محصولات، آن ها را در سال ۱۹۴۵ با رکوردی جهانی روبه رو کرد. شرکت سوئیسی، در آن سال توانست به رکورد تولید ۵۰ هزار ساعت با تأییدیه ی کرونومتر دست پیدا کند.
در سال ۱۹۴۵، نقطه ی عطف بزرگ بعدی در محصولات رولکس رخ داد. آن ها فناوری Datejust را در ساعت ها معرفی کردند که امکان مشاهده ی تاریخ را در گوشه ی صفحه ی ساعت برای کاربر مهیا می کرد. مدل های مهمی که در آن سال ها عرضه شدند، Date Just در سال ۱۹۴۵، Rolex Moonphase در سال ۱۹۴۷، Rolex Day/Date/Month و Oyster Day/Date/Month در سال ۱۹۴۹ بودند. شایان ذکر است تا سال ۱۹۸۹، بیش از نیمی از کرونومترهای دریافت کننده ی تأییدیه از سازمان های سوئیسی، توسط رولکس تولید می شدند.
از محصولاتی که در دهه ی ۱۹۵۰ توسط رولکس معرفی شدت می توان به یک مدل جدید با قابلیت نمایش تاریخ روز و ماه اشاره کرد که روز را به ۲۶ زبان نشان می داد. اولین ساعت اتوماتیک مقاوم دربرابر نفوذ آب تا عمق زیاد نیز با نام Submariner در سال ۱۹۵۳ عرضه شد که تا ۱۰۰ متر، ضدآب بود. محصول بعدی، GMT Master بود که بیش ازهمه برای خلبان ها کاربرد داشت. آن ساعت، زمان را به صورت هم زمان در دو منطقه ی زمانی نشان می داد.
اسطوره ی شرکت رولکس یعنی ویلسدورف در سال ۱۹۶۳ و در سن ۷۸ سالگی از دنیا رفت. پس از او، آندره هاینیگر مدیریت شرکت را بر عهده گرفته و روش هایی مشابه بنیان گذار در پیش گرفت. البته، در زمان مدیریت هاینیگر، روش های سنتی بیش از نوآوری در شرکت رواج داشتند. حفظ کیفیت بالای محصولات و پایین نگه داشتن نرخ تولید، از برنامه های اصلی رولکس در آن زمان بود که باعث حفظ روند پیشرفت شرکت، با وجود پیش آمدن چالش های اقتصادی شد. چالش های آن زمان، یکی افزایش قیمت طلا به عنوان مواد اولیه ی بسیاری از تجهیزات ساعت و دیگری، هجوم قطعات الکترونیکی به دنیای ساعت های مچی بود.
به هرحال، نوآوری های رولکس در سال های بعدی و شروع دهه ی ۱۹۷۰ نیز ادامه داشت. آن ها در سال ۱۹۷۱ ساعت Oyster Perpetual Sea Dweller را معرفی کردند که مجهز به یک شیر هلیوم بوده و مخصوص غواصی طراحی شده بود. آن ساعت تا عمق حدود ۶۰۰ متر دربرابر نفوذ آب مقاوم بود. در سال ۱۹۷۵، باز هم رکوردشکنی با ساعت های رولکس انجام شد و ۶ غواص در رقابتی در کانادا، با در دست داشتن ساعت های Dweller، به عمق ۳۵۰ متری آب نفوذ کردند.
محصول نوآورانه ی بعدی رولکس در دهه ی ۱۹۷۰، ساعت Oyster در سال ۱۹۷۸، مجهز به عقربه های کوارتز بود که علاوه بر مقاومت دربرابر نفوذ آب تا عمق ۵۰ متر، دربرابر کشش مغناطیسی تا هزار اورستد نیز مقاوم بود. در همان سال، یک نسخه از این ساعت در دستان راینهولد مسنر تا قله ی اورست رفت. مسنر، در آن سال رکورد صعود به آن قله بدون استفاده از ماسک اکسیژن را به نام خود ثبت کرد. رکورد دیگر، توسط تام شپرد در سال ۱۹۷۳ و با عبور از صحرای بزرگ آفریقا ثبت شد که ساعت Oyster GMT Master را در شرایط دشوار گرمایی و گردوغباری، به همراه داشت.
رولکس، سال های پایانی قرن بیستم
در دهه ی ۱۹۸۰، نسخه های بهبودیافته از انواع ساعت های سنتی رولکس به بازار عرضه شدند. یکی از نمونه ها، Oyster Perpetual Chronograph Chronometer Daytona نام داشت که برای اولین بار، با سرعت سنج عرضه می شد. آن ساعت در سال ۱۹۸۹ معرفی شد و یک سال بعد، رکورد تولید ۱۰ میلییون کرونومتر ثبت شد.
فولاد 904L رولکس از سال ۲۰۱۸ به نام Oystersteel شناخته شد. این ماده، تنها در مقاصد خاص همچون صنایع هوافضا و شیمی استفاده می شود. فولاد اختصاصی رولکس، ظرافت و سختی بالایی در حد فلزات گران بها، خصوصیات ضد خوردگی و درخشندگی شدید پس از پرداخت دارد.
در ارتباط با آمارهای فروش، رولکس از دهه ی ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰، هر سال ۲۰ درصد افزایش فروش داشت. آمار تولید ساعت نیز به ۵۰۰ هزار محصول در سال می رسید. البته، قیمت محصولات برند سوئیسی، همیشه بالاتر از میانگین بازار بود. در آن سال ها، برند رولکس به قدرت و شهرت آن چنان بالایی رسیده بود که محصولات تقلبی در بازار، یکی از چالش های اصلی آن ها شد. رولکس برای مقابله با آن چالش، دستگاهی ضد تقلب عرضه کرد که قابل کپی کردن نبود. به هرحال، کیفیت بالای محصولات نیز تا حدامکان حفظ می شدند و تا دهه ی ۱۹۹۰، رولکس یکی از معدود برندهای سوئیس بود که هنوز، قطعات را با دقت بالا و به صورت دست ساز برای ساعت های خود عرضه می کرد.
در سال ۱۹۹۲، پاتریک هاینیگر از سوی هیئت مدیره ی رولکس برای هدایت شرکت انتخاب شد. او برنامه های بازاریابی در رویدادهای مهم ورزشی را ادامه داد و در تورنمت های مهمی همچون PGA آمریکا، Master Golfs آمریکا و بریتانیا و تورنمنت اختصاصی چوگان و اسب سواری رولکس، نام این برند را به نمایش گذاشت.
برخی از نمونه های عرضه شده توسط رولکس در دهه ی ۱۹۹۰، محصول چندین سال تحقیق و توسعه در آن شرکت بودند. یکی از آن نمونه ها، در سال ۱۹۹۲ و با نام Oyster Professional Yacht-Master عرضه شد. دومین نمونه، محصولی مخصوص بانوان بود که خانواده ی Daytona از محصولات را گسترش داده و در سال ۲۰۰۰ عرضه شد.
Tudor SA
همان طور که در ابتدای مقاله گفته شد، شرکت رولکس امروز علاوه بر تولید ساعت های برند خود، ساعت هایی با برند Tudor نیز به بازار عرضه می کند. شرکت Montres Tudor از سال ۱۹۴۶، طراحی، ساخت و توزیع ساعت هایی با این برند را انجام داده است. بنیان گذار رولکس یعنی ویلسدورف در آن سال ها به شرکت تودور پیشنهاد داد که ساعت هایی با کیفیت و مقاومت بالای رولکس و البته، قیمت پایین تر تولید کننده تا خرده فروش های برند سوئیسی، درکنار محصولات اصلی به مشتریان عرضه کنند.
ساعت های تودور، از همان ابتدا با عقربه های متفرقه و بدنه ها و بندهای با کیفیت رولکس تولید می شدند. عقربه ها، توسط شرکت ETA SA تأمین می شد، اما از سال ۲۰۱۵، تودور ساعت های خود را با عقربه های ساخت خود شرکت، تولید کرد.
سال های اخیر و وضعیت کنونی برند رولکس
از نوآوری های مهم رولکس در قرن حاضر، می توان به کرونوگراف ۴۱۳۰ اشاره کرد که از سال ۲۰۰۰، جای خود را در قلب محصولات برند باز کرد. این کرونوگراف جدید، تنها ۲۹۰ قطعه داشت و بسیار ساده تر از نمونه های سنتی بود. همین نوآوری، موجب ساده تر شدن طراحی های داخلی محصولات رولکس شد.
۵ سال بعد، ۲ نوآوری انقلابی دیگر در محصولات آن ها دیده شد. یکی از نوآوری ها، حاشیه های از جنس Cerachrom برای بدنه ی ساعت ها بود که به نوعی به امضای ساعت های مدرن رولکس تبدیل شد. به علاوه، فنرهای تعادلی (Hairspring) از جنس Parachrom نیز از همان سال در ساعت های رولکس استفاده شد.
استفاده از اینفلوئنسرها برای تبلیغات نیز روندی است که برند سوئیسی در سال های اخیر هم به آن پایبند مانده است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۰۰ و در فیلم American Psycho، بازیگر نقش اول فیلم از ساعت رولکس استفاده می کرد. هنرپیشه ی مشهور دیگر یعنی دنیل کریگ که به جیمز باند مدرن مشهور شد، در یکی از مصاحبه های خود در سال ۲۰۰۸، رولکس را به عنوان برند محبوب خود در ساعت ها معرفی کرد. از افراد مشهور دیگر علاقه مند به رولکس می توان به جیمز کامرون، بن افلک و تونی مندز اشاره کرد.
از محصولات فوق حرفه ای و نوآورانه که در سال های اخیر عرضه شدند، می توان به Rolex Sky-Dweller اشاره کرد. این ساعت لوکس دوزمانه، یک تقویم سالانه نیز دارد و تنها یک بار در سال، باید تنظیم شود. برند رولکس، امروز نمادی از سبک زندگی لوکس محسوب می شود. ساعت های آن ها، در مهم ترین و بزرگ ترین رویدادهای ورزش های خاص جهان همچون گلف، قایق رانی، تنیس و اسب سواری دیده می شوند. به علاوه، رولکس از سال ۲۰۱۳ با مسابقات فرمول یک نیز وارد همکاری رسمی شد.
علاوه بر آمارهای فوق، نگرانی ها پیرامون نحوه ی انجام فرایندهای تولیدی توسط شرکت هایی همچون رولکس نیز وجود دارد. درواقع، عدم شفاف سازی آن ها، موجب افزایش شک و شبهه پیرامون روش های استخراج مواد اولیه ی ساعت ها، خصوصا طلا شده است. استخراجی که در مناطق مختلف جهان، منجر به آثاری همچون آلودگی و جنگل زدایی می شود. شایان ذکر است بیش از ۵۰ درصد از طلای استخراج شده در جهان، در صنعت ساعت و جواهرات مصرف می شود.
ساعت های رولکس، علاوه بر کیفیت بالا و ساخت منحصر به فرد، رکوردهایی را نیز در تاریخ به نام خود ثبت کرده اند. درحال حاضر، یکی از گران قیمت ترین ساعت های مچی جهان که در یک حراجی به فروش رفت، به برند رولکس تعلق دارد که با احتساب هزینه های جانبی، رقم ۱۷.۷۵ میلیون دلار را به نام خود ثبت کرد. در بحث قیمت خرده فروشی ساعت های رولکس، یک نمونه GMT Ice با قیمت حدودی ۴۸۵ هزار دلار، در صدر قرار دارد.
رولکس با رکورد تولید نزدیک به ۲ هزار ساعت در روز، یکی از پیش گامان صنعت محسوب می شود. طبق آخرین آمار، آن ها حدود ۲۸۰۰ کارمند در سرتاسر جهان دارند. برند رولکس، طبق آخرین رتبه بندی های وبسایت فوربز، در مقام ۷۱ باارزش ترین برندهای جهان قرار دارد.
تاریخچه دیور، برند لوکس مد و فشن فرانسوی
