میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر لاموتریژین

لاموتریژین (Lamotrigine) از داروهای ضد صرع و ضد تشنج است که ممکن است به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر برای کنترل حملات صرع و تشنج مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر این داروی لاموتریژین برای کاهش حملات و همچنین به عنوان یک داروی ضدافسردگی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که نوعی بیماری روانی است هم تجویز می شود. از آنجاییکه یکی از عوارض این دارو کاهش اشتها می باشد در پرخوری های با منشاء عصبی به عنوان ضد اشتها هم کاربرد دارد.

این دارو به صورت قرص های ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرمی در دسترس می باشد.

نام تجاری: Lamictal

مکانیسم اثر لاموتریژین

مکانیسم دقیق لاموتریژین هنوز کاملا مشخص نشده است. لاموتریژین کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ را مسدود می کند.

فارماکودینامیک

لاموتریژین یک دروی ضد صرع می باشد که لاموتریژین کانالهای سدیمی وابسته به ولتاژ را مسدود می کند.

فارماکوکینتیک

لاموتریژین پس از مصرف خوراکی به سرعت وبطور کامل جذب می گردد.
داروی لاموتریژین در کبد متابولیزه می شود و تحت متابولیسم عبور اول ناچیزی قرار می گیرد. فراهمی زیستی لاموتریژین حدود 98% است.
فراهمی زیستی تحت تاثیر غذا قرار نمی گیرد. حداکثر غلظت پلاسمایی بدنبال مصرف لاموتریژین پس از 1.4 تا 4.8 ساعت بدست می آید.
نیمه عمر لاموتریژین حدود 25 ساعت می باشد.

نحوه مصرف قرص لاموتریژین

قبل از استفاده از این دارو شما بایستی تمامی اطلاعاتی را که برای آگاهی شما بر روی جعبه یا درون آن تهیه شده است را به دقت مطالعه نمایید. در صورتی که سوالی درباره چگونگی مصرف قرص خود دارید از پزشک خود بپرسید. این دارو را می توانید همراه یک لیوان کامل آب با معده خالی یا با غذا میل کنید.

دوز قرص لاموتریژین به میزان پاسخ شما به دارو، شدت مشکلتان، سن و همچنین سایر داروهایی که مصرف می نمایید وابسته می باشد. همچنین میزان عملکرد کبد و کلیه در تعیین دوز این دارو توسط پزشک نیز نقش دارد. برای کاهش عوارض این دارو ممکن است پزشکتان به شما توصیه نماید این دارو را ابتدا از دوزهای پایین شروع نمایید و میزان آن را به طور تدریجی افزایش دهید تا به میزان تجویز شده برسد. شما بایستی برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف قرص خود ساعتی را برای خوردن آن تعیین نمایید. از کاهش یا افزایش میزان داروی خود بدون مشورت با پزشک جدا خودداری نمایید. دوز این دارو در کودکان معمولا بر اساس وزن آن ها تعیین می شود.

قطع ناگهانی این دارو می تواند موجب تشدید حملات تشنجی در شما گردد. بنابراین قطع این دارو بایستی به تدریج و تحت نظارت پزشک شما صورت گیرد.

مقدار و نحوه مصرف داروی لاموتریژین

الف) درمان کمکی صرع نسبی تا تشنج ژنرالیزه سندرم Lennox-Gastaut.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 12 سال: در کسانی که والپروئ یک اسید به همراه دیگر ضدصرع های القا کننده آنزیمی را دریافت می کنند، دارو را با دوز 25 میلی گرم یک روز درمیان برای 2 هفته شروع کنید. سپس به 25 میلی گرم روزانه برا ی 2 هفته افزایش دهید. دارو را هر یک الی دو هفته 25 تا 50 میلی گرم روزانه برحسب نیاز افزایش دهید تا به دوز 100 تا 400 میلی گرم روزانه (در یک یا دو دوز منقسم) برسید. زمانی که همراه والپروئ یک اسید به تنهایی به کار می رود، دوز نگهدارنده 100 تا 200 میلی گرم در روز است.

در کسانی که تنها ضدصرع های القاکننده آنزیمی بدون والپرویک اسید را دریافت می کنند، دارو را با 50 میلی گرم روزانه برای دو هفته شروع کنید. سپس به 100 میلی گرم روزانه برا ی 2 هفته افزایش دهید (در دو دوز منقسم). دارو را هر یک الی دو هفته 100 میلی گرم روزانه برحسب نیاز افزایش دهید تا به دوز 300 تا 500 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم برسید.

کودکان 2 تا 12 سال با وزن 7/6 تا 40 کیلوگرم: در کسانی که والپروئ یک اسید به همراه دیگر ضدصرع های القاکننده آنزیمی دریافت می کنند، دارو را با دوز Mg/Kg 15/0 روزانه در یک یا 2 دوز منقسم برای 2 هفته شروع کنید. سپس با دوز Mg/Kg 3/0 در یک یا دو دوز منقسم برای یک الی 2 هفته ادامه دهید. دوز معمول نگهدارنده Mg/Kg 5-1 روزانه می باشد (ماکزیمم تا 200 میلی گرم روزانه در یک یا دو دوز منقسم).

در کسانی که تنها ضدصرع های القاکننده آنزیمی بدون والپرویک اسید را دریافت می کنند، دارو را با دوز Mg/Kg 6/0 در دو دوز منقسم برای دو هفته شروع کنید. سپس با دوز Mg/Kg 2/1 برای 2 هفته دیگر ادامه دهید. دوز معمول نگهدارنده Mg/Kg 15-5 روزانه می باشد (ماکزیمم تا 400 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم).

ب) ادامه لاموتریژین به تنهایی در رژیمهایی که حاوی ضدصرع های القاکننده آنزیمی می باشند.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 16 سال: دارو را با دوز Mg 50 یک بار در روز برای دو هفته به رژیم فعلی اضافه کنید. سپس با Mg 100 روزانه در دو دوز منقسم برای دو هفته ادامه دهید. سپس هر یک الی دو هفته 100 میلی گرم دوز را افزایش دهید تا به دوز نگهدارنده Mg 500 روزانه در دو دوز منقسم برسید. در این مرحله می توان داروی القا کننده آنزیمی را به تدریج قطع کرد. به صورت کاهش 20% دوز هفتگی برای 4 هفته.

پ) لاموتریژین به تنهایی در کسانی که دارو را همراه والپروات برای صرع نسبی دریافت می کنند.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 16 سال: زمانی که به دوز 200 میلی گرم در روز لاموتریژین رسیدید، والپروات را Mg 500 روزانه هفتگی کاهش دهید تا به دوز 500 میلی گرم روزانه برسید. این دوز را برای یک هفته ادامه دهید. سپس دوز لاموتریژین را به Mg 300 روزانه افزایش داده و دوز والپروات را به 250 میلی گرم روزانه کاهش دهید. مجدداً دوز را برای یک هفته ادامه دهید. سپس والپروات را کاملاً قطع کرده و دوز لاموتریژین را 100 میلی گرم در روز هر هفته افزایش دهید تا به دوز 500 میلی گرم روزانه برسید.

ت) اختلالات دوقطبی.

بزرگسالان: ابتدا دارو را 25 میلی گرم روزانه برای 2 هفته بدهید. سپس به صورت 50 میلی گرم روزانه برا ی 2 هفته دیگر ادامه دهید. سپس در فواصل هفتگی می توانید دوز را دو برابر کنید تا به دوز نگهدارنده 200 میلی گرم روزانه برسید.

بزرگسالانی که کاربامازپین یا دیگر ضدصرع های القاکننده آنزیمی را بدون والپروات دریافت می کنند، دارو را با دوز Mg 50 روزانه برای دو هفته شروع کنید. سپس با Mg 100 روزانه در دو دوز منقسم برای 2 هفته دیگر ادامه دهید. سپس دوز را به صورت Mg 100 هفتگی افزایش دهید تا به دوز نگهدارنده 400 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم برسید.

بزرگسالانی که همزمان والپروات دریافت می کنند. دارو را به صورت 25 میلی گرم یک روز در میان برای 2 هفته شروع کنید. سپس 25 میلی گرم روزانه برای دو هفته ادامه دهید. دوز را می توان در فواصل هفتگی دوبرابر کرد تا به دوز نگهدارنده Mg 100 روزانه برسید.

تنظیم دوز: در بیماران با نارسایی شدید کلیوی دوز نگهدارنده را کاهش دهید. در بیماران با درگیری کبدی درجه B) Child-Pugh) دوز را 50% کاهش دهید و درجه C تا 75% دوز را کاهش دهید. افزایش دوز و دوز نگهدارنده بر مبنای پاسخ بیمار صورت گیرد.

توجهات پزشکی - پرستاری:

• خصوصیت و الگوی فعالیت تشنجی را در طول درمان با لاموتریژین ارزیابی کنید.
• بروز علائم آلرژیک و احتمال آنافیلاکسی را مورد توجه قرار دهید.
• در صورت بروز اولین نشانه های پوستی مصرف لاموتریژین را قطع کنید.
• در طول درمان با لاموتریژین بیمار را به طور دوره ای تحت معاینات دقیق بینایی سنجی قرار دهید.
• لاموتریژین می تواند با یا بدون غذا مورد استفاده قرار گیرد.
• قطع مصرف لاموتریژین نباید بدون مشورت با پزشک و به طور ناگهانی انجام شود.

توجهات بیمار - خانواده:

• در اوایل درمان با لاموتریژین از انجام فعالیت هایی که به هوشیاری کامل نیاز دارد اجتناب کنید.
• برای کاهش عوارض گوارشی لاموتریژین آن را با غذا مصرف کنید.
• از مصرف الکل همزمان با لاموتریژین اجتناب کنید.
• از روش های مطمئن ضد بارداری در طول درمان با لاموتریژین استفاده کنید. لاموتریژین می تواند با برخی قرص های ضد بارداری هورمونی تداخل داشته باشد. در صورت داشتن قصد بارداری با پزشک مشورت کنید.
• در طول درمان با لاموتریژین از کرم مناسب ضد آفتاب استفاده کنید.

نکات قابل توصیه

1-از قطع ناگهانی مصرف داروی لاموتریژین خودداری کنید . قطع مصرف لاموتریژین باید به تدریج و حداقل طی دوهفته و زیر نظر پزشک متخصص صورت پذیرد.
2-خانمها باید پزشک خود را از قصد شروع یا توقف مصرف قرص های ضد بارداری یا دیگر داروهای هورمونی زنانه آگاه کنند.
3- لاموتریژین آهسته رهش نباید خرد یا شکسته ویا جویده شود.
4-بعلت بروز تاری دید و سرگیجه و خواب آلودگی هنگام انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند شامل رانندگی و کار با ماشین آلات احتیاط لازم را انجام دهید.

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر ریواستیگمین