بیهوش کنندهها داروهایی هستند که باعث بیهوشی شده، یا به صورت موقت و برگشتپذیر باعث از بین رفتن حس میشوند. در صورتی که داروهای ضد درد، درد را بدون از بین بردن هوشیاری کاهش میدهند. از این نظر این دو نوع دارو با یکدیگر تفاوت دارند. داروهای بیهوش کننده به طور کلی به دو دسته تقسیمبندی میشوند. داروهای بیهوش کننده عمومی که به صورت برگشتپذیر باعث از بین رفتن هوشیاری میشوند و داروهای بیحسی موضعی که به صورت برگشتپذیر باعث از بین رفتن احساس در یک منطقه از بدن میشوند، بدون اینکه هوشیاری فرد تحت تأثیر قرار بگیرد. گاهی اوقات ترکیب داروهای بیهوشی به دلیل افزایش قدرت یکدیگر در کنار هم استفاده میشود.
در صورت سابقه حساسیت یا واکنشهای آلرژیک آلفنتانیل، فنتانیل، رمیفنتانیل، سوفنتانیل نباید این دارو را مصرف کرد.
تزریق اپیدورال و یا داخل نخاعی به علت وجود گلایسین در فرمولاسیون دارو
این دارو نباید به عنوان تنها داروی بیهوشی دهنده استفاده شود، زیرا به علت شیوع بالای افت فشار و ….، کاهش هوشیاری قابل اثبات نیست.
عوارض شایع (%10<):
قلبی عروقی: افت فشارخون
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد
پوستی: خارش
گوارشی: تهوع، استفراغ
عصبی، عضلانی و اسکلتی: سفتی عضلات (از جمله سفتی عضلات دیواره قفسه سینه)
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: برادی کاردی (وابسته به دوز)، لرزش، افزایش فشارخون (وابسته به دوز)، گرگرفتگی، احساس گرگرفتگی، تاکی کاردی (وابسته به دوز)
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، لرز، آژیتاسیون
پوستی: افزایش تعریق
موضعی: درد محل تزریق
تنفسی: دپرسیون تنفسی، آپنه، هاپوکسی
متفرقه: تب، درد پس از جراحی
رمیفنتانیل را نباید از طریق اپی دورال یا زیر عنکبوتیه تزریق نمود. زیرا گلیسین موجود در آن باعث سمیت عصبی میشود. این فراورده را نباید به تنهایی برای القاء بیهوشی به کار برد، زیرا علاوه بر عدم تأمین کافی بیهوشی ممکن است همراه با تنگی نفس سفتی عضلات و تغییر در ضربان قلب باشد.
