پزشکان و دانشمندان همیشه به دنبال یافتن بهترین راه های درمان سرطان در فرد مبتلا هستند. یکی از راه های انجام این کار، ایجاد و مطالعه داروهای جدید است. آنها همچنین به دنبال راه های جدیدی برای استفاده از داروهایی هستند که از قبل در دسترس هستند. میتومایسین یک داروی ضد سرطان است که برای درمان انواع سرطان مانند سرطان پانکراس و معده تجویز می شود. داروی میتومایسین رشد سلول های سرطانی را کاهش داده یا متوقف می کند.
موارد منع مصرف داروی میتومایسین
- تمایل به خونریزی
- سابقه حساسیت مفرط به دارو یا اجزای آن
- ترومبوسیتوپنی
- اختلالات انعقادی
- افزایش غلظت سرمی کراتینین به بیش از 1.7 mg/dl
تداخل دارویی میتومایسین
- تداخلات رده X (پرهیز): ب.ث.ژ (داخل مثانه ای)، کلادریبین، دیپیرون، لاسمیدیتان ،ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)
- کاهش اثرات داروها توسط میتومایسین: ب.ث.ژ (داخل مثانه ای)، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن (زنده)، واکسن (غیرفعال)
- کاهش اثرات میتومایسین توسط داروها: اکیناسه، لوماکافتور، ایواکافتور، القاکننده های P-gp/ABCB1
- افزایش اثرات داروها توسط میتومایسین: باریسیتینیب، کلوزاپین، دفریپرون، فینگولیمود، لفلونومید، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)
- افزایش اثرات میتومایسین توسط داروها: عوامل ضد نئوپلاسم (آلکالوئیدهای وینکا)، کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دنوزومب، دیپیرون، اردافیتینیب، لاسمیدیتان، لوماکافتور و ایواکافتور، مزالامین، اوکرلیزومب، پالیفرمین، مهارکننده های P-gp/ABCB1، پیمکرولیموس، پرومازین، رانولازین، رفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب
سخن آخر
محققان می توانند با مطالعه زیست شناسی سلول های سرطانی راه های مختلفی برای درمان سرطان بیابند. اکثر محققان سرطان با مقایسه ژن های موجود در DNA و الگوهای رشد سلول های سرطانی با سلول های سالم مطالعات خود را شروع می کنند. با دانستن چگونگی رشد سلول های سرطانی، محققان می توانند داروهایی برای توقف این فرآیند بیابند. آنها همچنین می توانند داروهایی بسازند که می توانند ژن های خاص موجود در سرطان را هدف قرار دهند.