داروی دوکسازوسین مسیلات (کاردورا) با ایجاد آرامش در رگ های خونی عمل کرده تا خون راحت تر جریان پیدا کند. دوکسازوسین در مردان نیز برای درمان علائم بزرگ شدن پروستات (هایپرپلازی خوش خیم پروستات-BPH) استفاده می شود.
موارد مصرف دوکسازوسین
از آمیلودیپین به تنهایی یا همراه با دارو های دیگر در درمان فشار خون بالا استفاده می شود. درمان به موقع فشار خون بالا می تواند از سکته های مغزی ، حملات قلبی و بیماری های کلیوی جلوگیری نماید. این دارو از دسته ی داروهای آگونیست آلفا می باشد که در مغز با کاهش انقباضات عروقی و تسهیل جریان خون باعث کاهش فشار خون می شود .همچنین از دوکسازوسین برای درمان علائم بزرگ شدن پروستات (هیپرپلازی خوش خیم پروستات-BPH) ، در مردان استفاده می شود. این دارو پروستات را کوچک نمی کند اما با انبساط عضلات پروستات و بخشی از مثانه منجر به تسکین علائم BPH می شود. از علائم BPH میتوان به دشواری در شروع جریان ادرار ، جریان ضعیف ادرار و نیاز به ادرار مکرر یا فوری (از جمله در اواسط شب) اشاره کرد.این دارو از دسته ی داروهای آلفا بلاکر ها می باشد.
موارد منع مصرف داروی دوکسازوسین
- به تاریخ انقضا دارو توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است،از آن مصرف نکنید.
- هرگز دارو را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
- دارو را بیش از دوز تجویزشده توسط پزشک ، مصرف نکنید.
- تداخل دارویی دارو را چک کنید و حتماً به پزشکتان،اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.
تداخل دارویی دوکسازوسین
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
برخی از داروهایی که ممکن است با داروی دوکسازوسین تداخل کنند عبارت اند از: سایر داروهای مسدودکننده آلفا (مانند پرازوسین (prazosin) ، تامسولوسین (tamsulosin)).
اگر شما از داروهایی برای درمان اختلال نعوظ و فشارخون ریوی (مانند سیلدنافیل، تادالافیل) مصرف می کنید ، فشارخون شما ممکن است بیش از حد پایین بیاید و منجر به سرگیجه یا غش شود. قبل از استفاده از دوکسازوسین به دکتر خود راجع به داروهای دیگری که مصرف می کنید ، توضیح دهید تا با تنظیم دوز داروهای شما ، خطرات احتمالی را به حداقل برساند.
یک سری داروها بر حذف دوکسازوسین از بدن شما تأثیر می گذارند و ممکن است عملکرد دوکسازوسین را تحت تأثیر قرار دهند. این داروها عبارت اند از: ضد قارچ های آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، بوسپرویر، آنتی بیوتیک ماکرولید (مانند کلاریترومایسین)، مهار کننده های پروتئاز HIV (مانند لوپیناویر، ریتوناویر).
برچسب روی تمام داروهایتان را(مانند داروهای سرفه و سرماخوردگی، داروهای مکمل غذایی، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن) بررسی کنید.زیرا آن ها ممکن است،مواد تشکیل دهنده ای داشته باشند که فشارخون را افزایش دهد و یا نارسایی قلبی را بدتر کند. راجع به مصرف دوکسازوسین با داروساز خود مشورت کنید.
هشدارها در مورد دوکسازوسین
- در بیماری های کبدی یا سابقه بروز وقایع قلبی عروقی اخیر با احتیاط استفاده شود.
- قبل از شروع درمان با این دارو، سرطان پروستات باید رد شود.
- شاید سنکوپ وابسته به دوز اول یا از دست دادن هوشیاری رخ دهد.
- خطر افت فشارخون وضعیتی وابسته به دوز
- احتمال بروز افت فشارخون، خشکی دهان و مشکلات ادراری در افراد مسن
- به طور نادر(یک در چند هزار بیمار) پریاپیسم (نعوظ دردناک آلت تناسلی که چندین ساعت باقی می ماند و با نزدیکی هم رفع نمی شود) با آنتاگونیست های آلفا-1 نظیر دوکسازوسین رخ می دهد.اگرچه این عارضه به طور نادر رخ می دهد اما به خاطر ناتوانی جنسی دائمی در صورت عدم اقدام فوری به بیمار هشدار بدهید.
- مصرف همزمان با سایر داروهای ضدفشارخون موجب افت فشارخون شدید می شود.
- فرم آهسته رهش برای فشارخون تجویز نمی شود.
- تجویز همزمان فرم سریع الرهش با مهارکننده های فسفودی استراز-5 موجب افت شدید فشارخون همراه با علایم می شود.
- ممکن است به دلیل تحریک گیرنده های بتا1 و افزایش رنین و آلدسترون باعث تشدید نارسایی میوکاردیال و افزایش نارسایی قلبی شود.
- ممکن است موجب سرکوب سیستم عصبی مرکزی شود که موجب اختلال در توانایی کار با دستگاه های پیچیده و انجام کارهای نیازمند هوشیاری می گردد.
- واکنش های حساسیتی نظیر کهیر، راش، آنژیوادم، خارش و علایم تنفسی ممکن است رخ دهد.
- سندرم فلاپی عنبیه حین عمل در جراحی آب مروارید بیمارانی که داروهای مهارکننده آلفا-1 مصرف می کرده اند گزارش شده است.قطع مصرف دارو قبل از عمل موجب پیشگیری نمی شود.
- کاهش تعداد سلول های سفید خونی و نوتروفیل که با قطع درمان برگشت پذیر است گزارش شده است.