پیوند مغز استخوان، جایگزینی سلولهای مغز استخوان آسیب دیده یا کاملاً تخریب شده با سلولهای جدید است. پیوند مغز استخوان میتواند، به عنوان یک روش نجات بخش زندگی در بیماری‌هایی نظیر لنفوم و لوسمی حاد که نسبت به روش‌های شیمی درمانی استاندارد مقاوم هستند، به کار گرفته شود. سلولهای بنیادی ممکن است از بدن خودمان یا افراد دیگر جمع آوری شوند. افراد دیگر اهداکننده نامیده می‌شوند.
پیوند اتولوگ: روش استفاده از سلولهای بنیادی خود شخص میباشد. این روش پیوند، عمدتاً در بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما و لنفوم استفاده میشود.
پیوند کاملاً همسان آلوژنیک: روش استفاده از سلولهای بنیادی کاملاً سازگار شخص دیگر است. در این نوع پیوند، ترجیحاً از برادر یا خواهر کاملاً همسان بیمار، به عنوان فرد دهنده استفاده میشود.
پیوند اهدا کننده همسان غیر مرتبط: برای بیمارانی که برادر یا خواهر کاملاً همسان ندارند، انجام میشود و از طریق جستجو در بانک‌های ملی و بینالمللی مغز استخوان، فرد مورد نظر یافت میشود.
پیوند نیمه همسان: برای بیمارانی که برادر یا خواهر کاملاً همسان ندارند یا در شرایط نیاز فوری پیوند، انجام میشود. در این نوع پیوند، اهداکننده نیمه همسان، برادر یا خواهر ، مادر، پدر یا فرزند بیمار است. این روش، یک روش نسبتاً جدید است و میتواند به اندازه پیوند اهدا کننده همسان غیر مرتبط، موثر واقع گردد.
پیش از مصرف، دارو را از لحاظ وجود ذرات اضافی و تغییر رنگ برررسی کنید و در صورت وجود هریک از این موارد از مصرف دارو خودداری کنید. پیش از مصرف محل تزریق را با دستمال الکلی تمیز کنید. به منظور پیشگیری از بروز مشکلات زیرجلدی هر بار محل تزریق را عوض کنید. این دارو را 11 ساعت قبل از تصفیه خون و بر اساس توصیه پزشک به زیر پوست تزریق کنید. میزان مصرف این دارو به وضعیت بیماری و وزن بستگی دارد. همچنین پزشک توصیه خواهد کرد که به منظور آماده شدن برای تصفیه خون یک داروی دیگر (G-CSF) نیز مصرف کنید. به دقت از دستورات پزشک پیروی کنید.
آنتاگونیست انتخابی گیرنده‌های کیموکین CXCR4 است و باعث تحریک آزاد سازی سلولهای بنیادی از مغز استخوان به داخل خون میشود. سپس این سلولهای بنیادی جمع آوری می‌شوند و با پیوند مغز استخوان، جایگزین سلولهای مغز استخوان تخریب شده با شیمی درمانی می‌شوند.
به‌دنبالِ تزریق زیرجلدی، پلریکسافور به‌سرعت جذب و ظرف 30 تا 60 دقیقه به اوجِ غلظت پلاسمایی خود می‌رسد. 58٪ این دارو متصل به پروتئین‌های پلاسماست و باقی آن در فضای خارج‌عروقی است. دارو تداخلی با آنزیم‌های سیتوکروم پی 450 و پروتئین پی‌جی‌پی ندارد و چندان متابولیزه نمی‌شود. نیمه‌عمر پلاسمایی در حدود 3 تا 5 ساعت است. دفع پلریکسافور کلیوی است و 70٪ آن ظرف 24 ساعت اولِ مصرف، به‌درون ادرار ترشح میشود.
در برخی مطالعات انجام‌شده بر روی موش‌ها، پلریکسافور خطر متاستاز را کاهش داده‌است. همچنین معلوم گشته که این دارو، عود گلیوبلاستومای موش‌ها را به‌دنبال رادیوتراپی کاهش می‌دهد.
