برخی از راهکار های خانگی برای رهایی از طعم فلز در دهان:
با احترام به درخواست برخی از شما کاربران به روش های رفع مزه فلز از دهان با درمان خانگی و طب سنتی پرداخته ایم که در ادامه خواهید خواند.
سرکه سیب:
سرکه سیب محلولی طبیعی و غنی از مواد مغذی است که pH موجود در دهان را متعادل می کند. این ماده به قلیایی شدن و همچنین خنثی کردن محیط اسیدی موجود در دهان کمک کرده و از طعم فلز در دهان می کاهد. بعلاوه طعم ترش آن باعث تحریک بزاق شده که به نوبه خود شستشوی طعم فلز را تسهیل می کند. برای استفاده کافی است 1 تا 2 قاشق غذاخوری سرکه سیب خام را به یک لیوان آب اضافه کنید و 2 بار در روز بنوشید و همچنین می توانید از آن برای سس سالاد یا ترشی استفاده کنید.
جوش شیرین :
جوش شیرین ترکیبی طبیعی است که به تنظیم pH کمک می کند بنابراین از عدم تعادل اسید و قلیایی در بدن جلوگیری می کند. از طرفی باعث می شود به از بین بردن اسید اضافی یا طعم فلزی موجود در دهان کمک کند. کافی است یک دوم قاشق چای خوری جوش شیرین را در یک لیوان آب گرم مخلوط کرده و از آن به عنوان دهان شویه و روزانه یکبار استفاده کنید. همچنین هنگام مسواک زدن می توانید مقدار کمی جوش شیرین را روی مسواک بپاشید تا میزان اسیدیته در دهان کاهش یابد.
آب نمک :
هنگامی که صحبت از حفظ بهداشت دهان و دندان می شود محلول شستشوی آب نمک نقش مهمی را ایفا می کند. نمک از کلرید سدیم تشکیل شده است و باعث کاهش رشد باکتری ها در دهان و همچنین کمک به خنثی سازی اسید ها خواهد شد. کافی است یک قاشق چای خوری نمک را به یک فنجان آب ولرم اضافه کنید. کاملاً هم بزنید تا نمک حل شود. با استفاده از این محلول روزانه 2 یا 3 بار و مخصوصاً قبل از خواب، دهان خود را بشویید.
چای سبز :
چنانچه طعم فلز در دهان مربوط به مشکلات گوارشی باشد چای سبز می تواند به معالجه آن کمک کند. این نوشیدنی سالم به دلیل داشتن خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی به مبارزه با عفونت های باکتریایی و کنترل التهاب کمک می کند. در حقیقت وجود کاتچین ها در چای سبز می تواند با طعم فلز موجود در دهان مقابله کند. کافی است یک قاشق چای خوری برگ چای سبز را درون یک فنجان آب داغ ریخته و به مدت 10 دقیقه روی آن را بپوشانید تا دم بکشد و سپس از صافی رد کرده و کمی عسل به آن اضافه کنید و بنوشید. روزی 2 تا 3 فنجان چای سبز بنوشید. همچنین می توانید عصاره چای سبز را به صورت مکمل با دوز 250 تا 500 میلی گرم در روز مصرف کنید تا علائم طعم فلز در دهان فروکش کنند. با این وجود همیشه قبل از مصرف هرگونه مکمل با پزشک خود مشورتی داشته باشید.
دقت در رعایت بهداشت دهان و دندان
توصیه می شود که روزانه دو تا سه مرتبه دندان ها و روی زبان را مسواک بزنید و از دهانشویه بدون الکل استفاده کنید تا تمام میکروب ها به خوبی از بین بروند. همچنین می توانید مقدار کمی جوش شیرین و نمک روی مسواک تان بزنید تا میکروب ها نابود شوند.
به درستی آب بدن تان را تامین کنید
روزانه بین 7 تا 8 لیوان آب بنوشید تا بدن تان از داخل تمیز بماند و آب مورد نیازش تامین شود. با این کار علاوه بر خشک شدن زبان مشکل مزه فلز نیز تاحدودی برطرف می شود.
از آبنبات استفاده کنید
مصرف برخی آبنبات ها با طعم نعنا، اکالیپتوس یا شیرین بیان می تواند باعث بهبود مزه فلز شده و همچنین به افزایش بهداشت دهان کمک کند. البته می توانید به هل یا چوب میخک نیز اعتماد کنید. در مواقعی که دهان مزه ناخوشایند فلز می دهد می توانید با جویدن هل یا چوب میخک در بین روز دهان خود را خنک و تازه کنید. این کار باعث از بین بردن بوی بد دهان نیز می شود.
اگر با تمام این اقدامات مشکل بهبود پیدا نکند حتما باید به پزشک مراجعه کنید. چون ممکن است نشان دهنده وجود بیماری پنهانی در بدن باشد. یادتان باشد که درمان ها برحسب علت بیماری متفاوت است. بنابراین بهتر است با پزشک مشورت کنید.
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد
اگر کسی داروهایی را به علت احساس فلز در دهان مصرف می کند و این وضعیت همچنان باقی بماند می تواند نشانه یک مورد جدی تر باشد. همچنین اگر کسی اخیرا مشکلات سینوس یا دندان یا هر یک از بیماریهایی که در بالا ذکر شده است، دارد اما مزه فلز در دهان وی باقی می ماند، بهتر است فورا به پزشک مراجعه کند. مزه فلز می تواند موجب کاهش اشتها شود. این امر در صورت درمان نشدن، منجر به کاهش وزن، سو تغذیه، افسردگی و حتی سیستم ایمنی ضعیف شود.
تشخیص علت مزه فلز در دهان
متخصص گوش و حلق و بینی پس از معاینه ممکن است آزمایشی هم برای کمک به تعیین علت و شدت اختلال مزه، توصیه کند. تستهای چشایی پاسخ شخص به مواد شیمیایی را اندازه گیری می کنند. پزشکتان ممکن است عکس رادیولوژی را هم توصیه کند تا سینوس های شما را بررسی کند.
درمان
پزشک با توجه به تشخیص انجام شده ممکن است داروهایی را برای درمان احساس فلز در دهان توصیه کند. اگر به یک بیماری جدی مشکوک شود ممکن است به بیمار توصیه کند تا به متخصص دیگری برای انجام معاینات بیشتر مراجعه کند یا داروهایی برای علت زمینه ای آن، تجویز کند.