در آمریکا تب مالت بیشتر در میان مردان شایع است. مردانی که دچار این بیماری می شدند با دام سر و کار داشتند. تب مالت بیماری شایعی در کودکان نیست.
آشنایی با بیماری تب مالت
تب مالت یك بیماری میكروبی واگیردار بین انسان و دام است كه از حیوانات به انسان منتقل می شود.این بیماری از سالیان قبل به صورت بومی در ایران وجود داشته و هر ساله موجب ابتلاء تعداد زیادی از انسانها و متعاقب آن ناتوانی افراد می گردد. همچنین در اثر ابتلا ء دام ها باعث سقط جنین، كاهش وزن، كم شدن شیر و منع فروش و صادرات دام گشته و صدمات اقتصادی هنگفتی را به دنبال دارد.
علائم تب مالت و راههای درمان آنتب مالت را چگونه باید تشخیص داد؟
باید پزشک مربوطه شما را معاینه کند. ممکن است علائم زیر تشخیص داده شوند:
- التهاب کبد
- تورم غدد لنفاوی
- تورم طحال
- تب شدید
- التهاب مفاصل و درد
- جوش
برای تشخیص عفونت و مشخص کردن نوع میکروب باید تست خون دهید. تشخیص نوع میکروب به پیدا کردن منشا عفونت کمک می کند.
بیماران مبتلا به تب مالت چه رژیم غذایی را باید اتخاذ کنند؟
تب مالت بیماری عفونی است که احتمالا چندین ماه به طول می انجامد. در این بازه زمانی باید رژیم غذایی به گونه ای انتخاب شود که نیاز بدن به پروتئین، انرژی و سایر مواد مغذی به خوبی تامین گردد.
پروتئین
دریافت پروتئین باید به گونه ای باشد که تخریب پروتئین بدن جبران شود. میزان نیاز بدن به پروتئین می تواند از ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم در روز متغیر باشد.
انرژی
بیماران تب مالتی به طور میانگین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلوکالری انرژی در روز نیاز دارند. چنانچه تب مالت با تب بالایی همراه باشد، این میزان به ۵۰۰۰ کیلوکالری در روز نیز می رسد.
مواد معدنی
ابتلا به تب مالت، تعریق بسیاری را به دنبال دارد که مقادیر بالایی از سدیم و پتاسیم را از بدن دفع می کند. پتاسیم را می توان از شیر و آبمیوه به دست آورد. اضافه کردن نمک به غذا هم می تواند گزینه خوبی باشد.
کربوهیدرات
جهت جبران ذخیره گلیکوژن بدن لازم است که انواع کربوهیدرات های زودهضم در برنامه غذایی این بیماران گنجانده شود. گلوکز از جمله کربوهیدرات هایی است که باید هر چه زودتر به همراه مایعات به بیمار داده شود تا ذخیره گلیکوژن بدن تامین شود.
انواع ویتامین ها
از آن جایی که کمبود ویتامین C سبب تضعیف توانایی بدن در تولید عوامل موثر برای عکس العمل های سیستم دفاعی بدن می شود، باید حتما در رژیم غذایی بیماران مبتلا به تب مالت گنجانده شود. کمبود ویتامین ها موجب کاهش مقاومت طبیعی بدن می شود و این احتمال وجود دارد که برخی از ویتامین ها نظیر ویتامین آ کاهش یابد. دریافت مقدار کافی ویتامین آ موجب تحریک مرکز فعالیت ایمنی بدن می شود. توجه داشته باشید که الگوی تغذیه ای بیماران مبتلا به تب مالت باید به گونه ای باشد که ابتدا از مایعات شروع شده و به تدریج به سمت غذاهای نرم و سپس رژیم غذایی معمولی ختم شود. از آن جایی که معمولا بیماران اشتهای کمی به مصرف مواد غذایی دارند، باید سرو غذا به گونه ای صورت گیرد که اشتها برانگیز باشد.
مایعات
باید به مقدار زیاد به بیمار داده شود، چرا که مقدار زیادی ازآب بدن به صورت عرق دفع می گردد. از طرف دیگرعدم رغبت بیماران به نوشیدن مایعات و خوردن غذا ممکن است ایجاد هیدارتاسیون( از دست دادن آب بدن) کند. بنا بر این مصرف 5/2 تا 3 لیتر مایعات در روز توصیه می شود. وقتی اسهال و استفراغ بطور مداوم دیده شود، ترزیق وریدی مایعات لازم می گردد. شیر (منظور شیر کاملا پاستوریزه شده می باشد)عالی ترین نمونه از مایعات است که، انرژی، پروتئین، بعضی ویتامین ها و برخی مواد معدنی( مانند پتاسیم و کلسیم ) را تامین می کند.
نحوه ي استفاده از غذا و انتخاب مواد غذايي مختلف
الگوي معمول در تغذيه ي اين بيماران با رژيم غذايي مايع شروع شده و به تدريج به رژيم غذايي نرم و سپس رژيم غذايي معمول منتهي مي گردد.
با وجود آنکه بيمار مبتلا به تب مالت، به رژيم غذايي غني از انرژي احتياج دارد، اما بهتر است ازغذاهاي نرم و ساده شروع شود و به تدريج به نوع و مقدار آنها افزوده گردد. و اين عمل ادامه مي يابد تا زماني که بيمار به برنامه ي غذايي عادي برسد.( اين روش از اختلال در معده جلوگيري نموده و موجب بي علاقه شدن بيمار نسبت به خوردن غذا نمي گردد.)
براي افزايش انرژي دريافتي مي توان به افزودن کره به سوپ، شکر به آب ميوه و ساير نوشيدني ها و براي افزايش دريافت پروتئين مي توان به مصرف پودرهاي غني از پروتئين يا مخلوط شير و تخم مرغ (پودرشير بدون چربي + تخم مرغ ) اشاره کرد. از آن جايي که اشتهاي اين بيماران کم است انتخاب مواد غذايي اهميت خاصي پيدا مي کند.
رنگ، بو، طعم و ظاهرخوشايند غذا عوامل موثري در تشويق بيماران به خوردن است. قرار دادن انواع مواد غذايي درمقاديرکم در يک سيني مانند يک ليوان شير و تخم مرغ به همراه يک برش نان برشته و کره و بستني يا آبليمو اشتهاي بيمار را تحريک مي کند. در صورتي که بيمار انواع سبزي هاي بزگ سبز و زرد، گوشت و ساير مواد را تحمل مي کند، بايد در وعده هاي غذايي اين مواد گنجانده شوند.
الگوي معمول در تغذيه ي اين بيماران با رژيم غذايي مايع شروع شده و به تدريج به رژيم غذايي نرم و سپس رژيم غذايي معمول منتهي مي گردد.و همانگونه که ذکر شد، ميزان انرژي و پروتئين بايد به شکل مطلوب و مناسب حال بيمار به تدريج افزايش يابد و بيمار بايد مواد غذايي را در حجم کم و وعده هاي غذايي بسيار دريافت کند.
