به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعد نیوز،داستان تردمیل به سال 1875 میلادی باز می گردد . زمانی که افراد در جست و جوی راه حلی جهت تولید نیرو برای بخشی از ابزارهای کشاورزی خود بودند . آن ها چرخ هایی را ابداع کردند که به وسیله ی نواری به چرخش در می آمدند تا نیرو تولید کنند . نوارها در اندازه های متفاوت ، مطابق با اندازه ی حیوانات مختلف ساخته شد . اندازه های کوچک برای دویدن سگ ها و گوسفندها در دستگاه های بسته بندی آسیاب یا روغن گیری و انواع بزرگ تر برای دویدن اسب ها جهت خرمن کوبی طراحی شد .
زمانی از اشکال ابتدایی تردمیل برای انتقال نیروی عضلانی حیوانات و انسان و انجام کارهایی مثل بالا بردن و پمپ کردن آب و آرد کردن استفاده میشد .در دوران باستان از سازو‌کارهایی شبیه به این وسیله برای برداشتن آب از چاه یا رودخانه نیز کمک گرفته میشد . همچنین در آب‌انبارها یا آسیاب‌ها نیز از آن به شکل‌های گوناگون استفاده می‌شده است .
تردمیل در زندان ها
سالها این رویه ادامه داشت تا اینکه روند بعدی که باعث امروزی‌تر شدن تردمیل‌ها و نزدیک شدن تردمیل‌ها به کاربرد خانگی امروزی آنها شد ، زندان‌ها بود.
در سال 1818 ، یک مهندس انگلیسی به نام سر ویلیام کابیت (Sir William Cubitt) ، ماشینی به نام تردویل tread-wheel ساخت ، هدف او ایجاد تغییر و کار کشیدن از زندانیان لجوج و بیکار بود . زندانی‌ها در این ماشین باید روی استوانه‌ای که 24 پره به شکل شبیه پله داشت ، گام می‌نهادند و با تلاش برای بالا رفتن از آن باعث گردش آن می شدند .
استفاده از این وسیله در زندان‌های انگلیس معمول شد ، طوری که زندانی‌ها در شیفت‌های هشت ساعته به کار گرفته می‌شدند و روزانه معادل 2200 متر پا می‌زدند . این بیگاری و کار طاقت‌فرسا توأم با سوء تغذیه ، باعث مصدومیت و بیماری زندانی‌ها میشد ، اما این امر مانع خرید تردویل‌ها (tread-wheel) در انگلیس و آمریکا نمی‌شد .
وحشتی که این دستگاه در دل زندانی‌ها در انگلستان ایجاد می‌کرد ، بیش از سختی کار با آن ، یکنواختی و عدم تنوع کار با آن بود . بعد از سال ها ، یک نگهبان زندان در نیویورک نیز ، دستگاه تردمیل را به زندان های آمریکا هم منتقل کرد و از آن برای شکنجه کردن زندانیان در آمریکا استفاده کردند .
تدریجا ، با گذشت سال ها ، آمریکایی‌ها ، این شکل از کار را ، در زندان‌ها متوقف کردند و به جای آن ، زندانی‌ها را وادار به کارهای دیگری مثل چیدن پنبه و خرد کردن تخته سنگ‌ها کردند . در انگلیس هم در اواخر قرن نوزدهم استفاده از تردویل‌ها ممنوع شد .
بعد از گذشت سالیان طولانی (تقریبا یک قرن) ، استفاده از این وسیله در انگلیس نیز ، بخاطر رفتار خشونت بار زندانی ها ، غیرقانونی اعلام گردید .
بر اساس تاریخچه دستگاه تردمیل در سال 1952 ، این وسیله توسط کاردیولوژیست رابرت بروس (Robert A. Bruce) که او را پدر کاردیولوژی تمرین می نامند و دستیار او وین کوئینتون به عنوان دستگاهی پزشکی ، ابداع شد . او آزمون استاندارد فشار را برای تشخیص و ارزیابی بیماری های قلب و ریه ، ارایه کرد .
از این زمان به بعد تردمیل‌ها به بوته فراموشی سپرده شدند ، تا اینکه دکتر کنت کوپر (Dr. Kenneth H. Cooper) در سال 1968 ، کتابی به نام ورزش هوازی یا Aerobics نوشت که در آن اشاره شده بود اگر شخصی چهار تا پنج روز در هفته ، هر بار هشت دقیقه بدود ، شرایط فیزیکی بهتری خواهد شد . ویلیام استاب (William Staub) یک مهندس مکانیک بود و این کتاب را خواند و به فکر ساخت یک تردمیلی ورزشی افتاد . نام نخستین تردمیل Pace Master 600 بود ، او نمونه ابتدایی این دستگاه را برای دکتر کوپر فرستاد ، دکتر کوپر نخستین خریدار این تردمیل شد و به این ترتیب نخستین کارخانه تولید تردمیل در کلیفتون واقع در نیوجرسی به راه افتاد .
دستگاهی را که امروزه به نام تردمیل می‌شناسیم ، مهندس مکانیک آمریکایی ویلیام استاب (2012-1915) در اواخر دهۀ 60 میلادی و به منظور استفادۀ خانگی اختراع کرد ، اما چنانکه گفتیم ، این ابزار در تمام دوره‌های تاریخی برای ورزش به کار نمی‌رفته است .
با توجه به پیشرفت روز افزون دنیای امروزی ، انسان کارها دیگر به تنهایی انجام نمی دهد و فعالیت بر روی کاری برای آن بسیار آسان شده است . پس فعالیت و تحرک انسان کاهش چشم گیری داشته و باعث اضافه وزن و آسیب جدی به بدن شده است .
سرما و گرما ، بیماری ، آلودگی هوا مانع از پیاده روی آسان و با بازدهی بالا می شود ، بنابراین باید یک راه حل جایگزین و مفید باشد . تردمیل بهترین جایگزین برای پیاده روی هر روز است . شما با نیم ساعت ورزش با این دستگاه می توانید سلامت اندام خود را تضمین کنید .
