تفاوت سرماخوردگی با آنفولانزا

علائم سرماخوردگی

سرماخوردگی معمولأ با سوزش و درد گلو آغاز می شود و با سرفه، آبریزش بینی و بعضی مواقع با خروج خلط ادامه پیدا می کند. البته گاهی مواقع کودکان سرماخورده دچار تب بالا نیز می شوند ولی تب به ندرت بزرگسالان را درگیر می کند. علائم بیماری تا 2 الی 3 روز شدید هستند و به تدریج خفیف می شوند. سرماخوردگی معمولأ بین 5 تا 7 روز طول می کشد ولی سرفه ناشی از آن ممکن است ادامه پیدا کند.

عامل سرماخوردگی چیست؟

ویروس “راینوویروس” از خانواده “پیکورناویروس ها” عامل اصلی سرماخوردگی است. همچنین ویروس های دیگری نیز مثل کوروناویورس، آدنوویروس، ویروس پاراآنفلوآنزا و ویروس سین سیشیال تنفسی، ممکن است باعث سرماخوردگی شوند. عفونت های باکتریایی نیز ممکن است به سرماخوردگی اضافه شوند که در این صورت علائم بیماری شدیدتر و دوره آن طولانی تر خواهد بود. در این مواقع ممکن است عفونت سینوس ها (سینوزیت)، گلو (فارنژیت) یا گوش (اتیت) را درگیر کند.

تشخیص بیماری

فقط پزشک می تواند تفاوت سرماخوردگی ویروسی و میکروبی را تشخیص دهد. با تجویز پزشک ممکن است آنتی بیوتیک نیز برای درمان لازم باشد. در این خصوص حتمأ لازم است که اقدام به خود درمانی و مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک نکنیم.

عامل بیماری آنفولانزا و تفاوت آن با سرماخوردگی

بیماری آنفولانزا با سرماخوردگی فرق دارد چون ویروس هایی که باعث آن می شوند از خانواده متفاوتی هستند. آنفولانزا توسط ویروس های خانواده ” ارتومیکسو ویروس ها” ایجاد می شود که به سه گروه (A,B,C) تقسیم می شوند.

علائم آنفولانزا

تب، تعریق، سردرد، درد عضلات و مفاصل، گلو درد و گرفتگی بینی از علائم آنفولانزا هستند. برخی از انواع آنفولانزا مانند نوع خاصی از ویروس آنفولانزای A که به آنفولانزای خوکی معروف است، ممکن است با اسهال و استفراغ نیز همراه باشد. آنفولانزا معمولأ بین 2 تا 7 روز طول می کشد.

ممکن است آنفولانزا در کودکان، سالمندان و کسانی که مشکلات قلبی – عروقی و یا تنفسی دارند، با عفونت ریه (پنومونی یا ذات الریه) همراه شود. چنین حالتی در افراد سالم کمتر دیده می شود.

تشخیص آنفولانزا

متخصصان بهداشت به طور معمول آنفولانزا را از روی نشانه های آن تشخیص می دهند، به ویژه اگر موردهای مشابه زیادی از بیماری در جامعه دیده شود و مرکز بهداشت منطقه شیوع بیماری را تایید کرده باشد. به طور معمول به آزمون های مرسوم از افرادی که نشانه های شاخص آنفولانزا را دارند، نیازی نیست. به ندرت، با آزمون نمونه ی خون یا مایع بینی یا گلو، ویروس آنفولانزا را شناسایی می کنند.

درمان آنفولانزا

مراقبت و استراحت در خانه مهمترین چیزی است که برای تسکین نشانه های آنفولانزا نیاز هست. مصرف آنتی بیوتیک در بسیاری از موارد ابتلا به این بیماری اصلا ضرورتی ندارد، باوجود این، در برخی موارد و فقط به تشخیص و دستور پزشک، داروهای ضد ویروس برای کاهش مدت زمان بیماری و شدت نشانه ها نیز تجویز می گردد. این داروها به ویژه برای افراد مسن و کسانی که خطر شدت گرفتن پیامدهای بیماری در آنان بالاست، مفید هستند. مصرف این داروها را طی دو روز پس از بروز نخستین نشانه ها باید آغاز کرد.

تزریق واکسن آنفولانزا

استفاده از واکسن به افراد در معرض خطر بیماری شدید آنفلوانزا مانند: افراد بالای ۶5 سال، افراد مقیم در آسایشگاه ها و اماکن نگهداری بیماران مزمن، بالغین و کودکان دارای بیماری مزمن ریوی و قلبی عروقی از قبیل آسم، بالغین و کودکان دارای بیماری هایی از قبیل بیماری های مزمن متابولیکی، نارسائی کلیوی هموگلوبینو پاتی ها، ضعف سیستم ایمنی- کودکان ۲۳ تا ۶ ماه، افرادی که به مدت طولانی تحت آسپرین درمانی بوده اند، زنانی که در فصول مختلف مستعد عفونت با ویروس آنفلوانزا در سه ماهه دوم و سوم حاملگی خواهند بود و همچنین افرادی که در معرض تماس بیماری آنفلوانزا قرار دارند از قبیل شاغلین در مراکز ارائه کننده خدمات بهداشتی- درمانی، شاغلین در اورژانس ها، شاغلین در مراکز گردشگری، پرسنل ارائه دهنده خدمات شهری (متوفیات- دفع زباله های عفونی) و کارکنان مرغداری ها (کارکنانی که در قسمت های ذبح و تکه نمودن و پرکندن و دفع اجساد مرغ ها فعالیت داشته اند) محدود می گردد.

پیشگیری ازبروز آنفولانزا

یش تر مردم بدون مشکل جدی از این بیماری رهایی می یابند. این بیماری تنها برای تعدادی از افراد جامعه پرعارضه تر است، وزارت بهداشت هرگز واکسیناسیون همگانی را برای آنفلوآنزا توصیه نمی کند. رعایت نکات بهداشت فردی مهمترین راه پیشگیری از بیماری است. شستشوی مرتب دستها با آب و صابون برای پیشگیری از آنفلوآنزا بسیار ضروری است، همچنین رعایت آداب تنفسی یعنی استفاده از دستمال در هنگام عطسه و سرفه و قرار دادن دستمال در کیسه پلاستیکی و سپس قرار دادن آن در سطل زباله اهمیت فوق العاده زیادی در پیشگیری از بیماری دارد.

رعایت فاصله حداقل یک متری با بیمار مبتلا به شدت توصیه می گردد و فرد مبتلا باید به اندازه کافی استراحت نماید، بنابراین از حضور در مدرسه یا محل کار تا زمانی که پزشک اجازه نداه است باید اکیدا خوددای شود. ضمنا لازم است افراد مبتلا به بیماری یا مشکوک به بیماری از بوسیدن و دست دادن با یکدیگر جدا خودداری کنند، از هرگونه خود درمانی خودداری نموده و به پزشک مراجعه نمایند.

عوامل مؤثر در بیماری ها

سن: کودکان و افراد مسن بیشتر سرما می خورند چون سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف تر است و دانش و توانایی کمتری برای مراقبت از خود در برابر بیماری دارند.

کم خوابی و استرس: کم خوابی و استرس سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند و فرد را در معرض انواع بیماری ها قرار می دهند.

دخانیات: سیگار و قلیان چه برای خود شخص مصرف کننده و چه برای اطرافیان او خطر ابتلا به انوع بیماری ها افزایش می دهد چون سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند.

آلرژی: سرماخوردگی و آلرژی دارای علائم مشترکی مثل سوزش گلو و آبریزش بینی هستند. تأثیری که آلرژی بر روی بینی و گلو می گذارد باعث می شود آن ها بیشتر در معرض خطر سرماخوردگی و آنفولانزا قرار بگیرند.

سخن پایانی

در مورد هر دوی بیماری های سرماخوردگی و آنفولانزا باورهای نادرستی وجود دارد. یکی از این باورهای نادرست، درمان آنتی بیوتیکی است که هیچ تأثیری بر روی ویروس سرماخوردگی و یا آنفولانزا ندارد، حتی مشکلات بیمار را بیشتر نیز می کند.مصرف بی رویه و خودسرانه آنتی بیوتیک باعث پدیده “مقاوت آنتی بیوتیکی” می شود، به این معنا که باکتری ها در اثر تماس زیاد با آنتی بیوتیک ها راه بی اثرکردن آن ها را یاد می گیرند و گویی آنتی بیوتیک در از بین بردن باکتری ناکارآمد می شود.