انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی برای درمان انواع سرطان، به صورت تکی و یا ترکیبی استفاده میشوند. این داروها در ترکیبات شیمیایی، نحوه تجویز(موضعی، خوراکی، تزریقی)، نحوه عملکرد در بدن و عوارض متفاوت هستند. اما تمام داروهای شیمی درمانی از یک روش به درمان سرطان کمک میکنند. بدن دائماً در حال ساختن سلولهای جدید است و در زمان سرطان رشد این سلولها بیش از اندازه میشود. داروهای شیمی درمانی این سلولها را در هر مرحله از رشد که باشند مورد هدف قرار داده و مانع از رشد و تکثیر آنها میشوند.
البته شایان ذکر است که داروهای شیمی درمانی قادر به تشخیص سلولهای سالم از سلولهای سرطانی نیستند. به این ترتیب سلولهای سالم و نرمال هم در طول شیمی درمانی توسط داروها تخریب میشوند و این عوارض این روش درمانی است. هر بار که داروی شیمی درمانی استفاده میشود، یک بالانس و تعادل باید بین تشخیص از بین بردن سلولهای سرطانی و سلولهای سالم وجود داشته باشد. اما خبر خوب این است که بیشتر سلولهای نرمال بدن، بعد از عملکرد و تاثیر داروهای شیمی درمانی مجدداً رشد و تکثیر میشوند در حالیکه سلولهای سرطانی دیگر تولید نمیشوند.
لوسمی میلوئید حاد
لوسمی غیر لمفوتیک حاد
لوسمی غیرلنفوسیتی حاد
لوسمی میلوئید حاد غیر لنفوسیتی
حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها و ایجاد زخم در دهان، از عوارض جانبی این دارو هستند. در صورت تشدید یا تداوم هریک از این علائم، فوراً پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید. افرادی که این دارو را مصرف می کنند، ممکن است دچار عوارض جانبی جدی شوند اما پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده است چرا که بر این باور است که منافع این دارو از عوارض آن بیشتر است. بیشتر افراد با مصرف این دارو دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند. در صورت مشاهده هریک از عوارض جانبی خطرناک زیر، فوراً پزشک خود را مطلع سازید: درد و تورم مفاصل، سیاه شدن مدفوع، استفراغی که شبیه به تفاله قهوه است، علائم بیماری های کبدی(مانند حالت تهوع و استفراغ مزمن، معده درد و دل درد، زرد شدن رنگ پوست و چشم و تیره شدن رنگ ادرار).
این دارو عملکرد مغز استخوان را کاهش می دهد و در نتیجه منجر به کاهش سلول های خونی مانند گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت ها می شود. که این امر باعث کم خونی، کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت ها یا زخم و کبود شدن آسان بدن می شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، فوراً پزشکتان را مطلع سازید: خستگی غیرعادی، رنگ پریدگی، نشانه های عفونت(مانند تب، لرز، گلو درد مزمن) و خونریزی و کبودی آسان. واکنش جدی آلرژیک نسبت به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این وجود اگر متوجه هریک از علائم و نشانه های واکنش های آلرژیک شده اید، به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید. این علائم عبارتند از: ایجاد راش، خارش، تورم(مخصوصاً در صورت، گلو، زبان)، سرگیجه و مشکلات تنفسی.
البته موارد مذکور تمامی عوارض جانبی ناشی از این واکنش های آلرژیک را در برنمی گیرند. در صورت مشاهده عوارضی به غیر از موارد بالا، با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه تماس بگیرید.
دوز داروی تیوگوانین بر اساس شرایط پزشکی فرد مبتلا، وزن او و میزان پاسخ دهی اش به درمان، تعیین خواهد شد. بدون توصیه پزشک دوز دارو و مقدار مصرفی آن و همچنین مدت زمان استفاده از آن را افزایش ندهید. این امر نه تنها باعث تسریع بهبودی نمی شود بلکه خطر عوارض جانبی ناشی از آن را افزایش خواهد داد.
