کِن دو (به ژاپنی: به معنای طریقت شمشیر یا راه شمشیر) یک هنر رزمی مدرن ژاپنی است که از هنر شمشیرزنی سنتی سامورایی «کن جوتسو» در ژاپن سرچشمه می گیرد. شمشیر مورد استفاده در کندو از چوب خیزران ساخته می شود و کن دوکاران گونه ای زره به نام «بوگُو» می پوشند. با ترکیب فنون و ارزش های هنرهای رزمی از یک سو، و تحرّک بدنی شدید ورزش های مدرن از سوی دیگر، کندو توانایی های ذهنی و بدنی رزمی کار را به چالش می کشد. به هنرجویان کن دو «کن دوکا» (به ژاپنی: واژه قدیمی کن دوئیست هنوز به ندرت در زبان انگلیسی به کار می رود.
تاریخچه ورزش کن دو
پیشینه کن دو به دوران شکل گیری سبک های گوناگون کنجوتسو یا تکنیک شمشیرزنی سامورایی بازمی گردد. این تکنیک ها که در طول سده های پیاپی تکامل یافتند، اساس هنر رزمی کن دو را تشکیل می دهند. تمرین های کاتا که امروزه بخشی از رژیم تمرینی کن دو هستند، در طول چندین سده به عنوان مشق تمرین جنگجویان کن جوتسو شکل گرفته بوده اند. همان تمرین ها امروزه به گونه ای تکامل یافته تر اجرا می شوند. ورزش رزمی کِندو از هنر رزمی کن جوتسو سر چشمه می گیرد که خود ریشه در اصول و تعالیم ذن بودائیسم (Zen Buddhism) دارد. این رشته از زمان سلسله کاماکورا (۱۱۸۵-۱۲۳۳ ب.م.) تا اواخر قرن نوزده میلادی توسط اشخاصی بنام سامورایی آموزش دیده می شد. با رواج یافتن استفاده از شینای و بوگو از اوایل قرن هجدهم جهت تمرینات در مدارس کندو، این ورزش رفته رفته وارد دروس مدارس عمومی در سطوح متوسطه و دانشگاهی نیز گردید تا جائیکه امروزه کندو یک درس اجباری در اکثر مدارس ژاپن می باشد.
هدف ورزش کن دو
- سرشتن ذهن و بدن.
- که با انجام تمرینات سخت و درست
- پرورش روحیه ای نیرومند
- برای پیشرفت در هنر کندو بکوشد.
- با دیگران ارتباط صادقانه برقرار کند.
- ادب و کرامت انسان را ارج بنهد.
- شخصیت خود تا پایان عمر پرورش دهد.
- تا آن که بتواند: به کشور و جامعه خود عشق بورزد؛ به پیشرفت فرهنگ کمک کند؛ مبلغ صلح و کامیابی میان همه مردم باشد.
این عبارت توصیف کننده راه انسان در زندگی، نحوه شکل گیری شخصیت، انضباط شخصی، مهارت و احترام به دیگران می باشد. ادامه این فنون مدرن، افراد را به بالاترین سطح جسمانی و ذهنی رسانیده و نظم و انضباط شخصی را آموزش می دهد. ریشه فنون کن دو به تاریخ سده های 1568-1336 و مدارس آموزش شمشیر بازی سامورایی های عصر muromachi برمی گردد. در این زمان، جنگ های داخلی در این کشور رواج داشت و آموختن شمشیربازی برای مردم به منظور دفاع و مبارزه در برابر ارتش فئودال یک نیاز به شمار می رفت و در حقیقت به همین دلیل بود که بسیاری از مدارس ژاپنی، این روش را تا آغاز دوره حکومت tokugawa) 1863-1600) ادامه دادند و تاثیر بسیاری بر روی این ورزش گذاشتند. البته تمرین و آموزش با شمشیرهای واقعی یک خطر جدی برای علاقمندان این هنر رزمی محسوب می شد. بنابراین با آغاز قرن هجدهم میلادی، استادان این رشته تصمیم گرفتند تا با استفاده از ابزارها و تجهیزات بی خطر و ایمن، به آموزش و گسترش آن بپردازند و این بار از یک ابزار مبارزه ژاپنی به نام (shinai) استفاده کردند. بعد از جنگ جهانی دوم، این هنر رزمی ممنوع اعلام گردید زیرا این طور به نظر می آمد که کاربران این هنر به طور تلویحی اعلام جنگ می کنند اما با آغاز سال 1952 بار دیگر، ورزش kendo به مردم معرفی گردید و این بار تنها به عنوان یک رشته ورزشی صرف و نه یک هنر رزمی جنگجویانه و با یک پیام جهانی در همه دنیا گسترش پیدا کرد تا فرهنگ مردم ژاپن را به دیگران بشناساند. در حال حاضر، kendo علاوه بر دارا بودن همه قابلیت های رزمی و ظرفیت های فرهنگی به راهنمایی مناسب برای آموزش نسل های جوان تبدیل شده است.
بوگو لباس ورزش کندو
بوگو نام لباس محافظ ورزشکاران رشته های رزمی کندو و ناگیناتا می باشد.
بوگو عموماً از قسمت های زیر تشکیل گردیده است:
- من: (面): حفاظ سر
- دو: (胴): محافظ قسمت میانی بالای بدن
- کوته: (小手): محافظ دست و مچ و آرنج
- تاره: (垂れ): محافظ قسمت های میانی پایین بدن
- سونه آته: (脛当て): مخصوص رشته ناگیناتا
تجهیزات بوگو بطور مجزا
- من (کندو)
من (Men) در ژاپنی اصولا بمعنای «سر» می باشد.
در ورزش، من نام محافظ سر ورزشکاران رشته های رزمی کندو بوده و قسمتی از بوگو می باشد.
این نام همچنین نام یکی از پنج نوع ضربه ایست که در کندو با شینای بکار می رود.
- دو (کندو)
دو (Dō) نام محافظ میانی بدنه ورزشکاران رشته های رزمی کندو بوده و قسمتی از بوگو می باشد.
این نام همچنین نام یکی از پنج نوع ضربه ایست که در کندو با شینای بکار می رود.
- کوته (ورزش)
کوته (Kote) نام محافظ دست ها و مچ دستهای ورزشکاران رشته های رزمی کندو بوده و قسمتی از بوگو می باشد.
این نام همچنین نام یکی از پنج نوع ضربه ایست که در کندو با شینای بکار می رود.
آشنایی با ورزش های رزمی
