بیماری اندوکاردیت و راههای درمان آن

اندوکاردیت چیست؟

آندوکاردیت (Endocarditis) یا التهاب درون شامه قلب به معنی استقرار و تکثیر عامل عفونی در سطح داخلی قلب (آندوکارد ) و دریچه ها می باشد. اندوکاردیت باکتریایی بیماری خطرناک و گاه کشنده ای است .
به ندرت افراد با قلب طبیعی دچار اندوکاردیت می شوند . افرادیکه مبتلا به برخی از بیماری های زمینه ای قلبی هستند در معرض خطر ابتلا به اندوکاردیت در هنگام بروز باکتریمی قراردارند.

علایم بیماری اندوکاردیت

• خستگی و ضعف
• تب ، لرز و تعریق زیاد، خصوصاً در شب
• کاهش وزن
• دردهای مبهم
• وجود صدای غیر طبیعی در قلب
• لرز شدید و تب بالا
• تنگی نفس در هنگام فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
• تورم پاها و شکم
• تند یا نامنظم شدن ضربان قلب

علل بیماری اندوکاردیت

در بسیاری از موارد عفونت به وسیله یک نوع باکتری رخ می دهد و در تعداد کمی از موارد به وسیله قارچ ها رخ می دهد و برای توسعه عفونت نیاز است که تعدادی از باکتریها و قارچ ها در خون وجود داشته باشند که در خون معمولا باکتری و قارچ وجود ندارد و ممکن است عفونت توسط زخم در بخشی از بدن فرد بیمار به افراد دیگر نیز سرایت کند و در عفونت های دهان و دندان نیز باکتری به راحتی می تواند پخش شود.

افرادی که داروهای خیابانی را مصرف می کنند مثل مواد مخدر که این افراد در حین تزریق این افراد به راحتی باکتری و قارچ را وارد بدن خود می کنند البته در صورتی که سوزن یا سرنگ الوده باشد.

اکثر باکتری ها به محض این که وارد بدن می شوند توسط سیستم ایمنی بدن سرکوب میشوند با این حال گاهی باکتری زنده می ماند و به دریچه قلب یا به بخشی در درون شامه راه می یابد بخصوص اگر دریچه قلب آسیب دیده باشد در نتیجه این عفونت اندک همان جا باقی مانده و به تدریج توسعه می یابد.

با گذشت زمان توده کوچکی به نام ترومبوز (شامل لخته خون، سلولهای التهابی و میکرب) بر روی دریچه های الوده شده ایجاد می شود و این ترومبوزها حاوی باکتری ها و قارچ ها می باشند و لخته های کوچک خون در ان نقطه ایجاد می شوند و این گیاهان ایجاد شده از باز و بسته شدن درست دریچه های قلب جلوگیری می کنند.

این عفونت می تواند به دریچه های قلب اسیب بزند و کم کم درون بافت درون شامه قلب گسترش می یابد.قطعاتی از این ترومبوزها ممکن است بشکنند و وارد جریان خون شوند و به سایر نقاط بدن بروند.

تشخیص اندوکاردیت عفونی قلب

پزشک در ابتدا ممکن است از روی علایم شما به اندوکاردیت شک کند بویژه اگر خطر شناخته شده ای مانند بیماری قلبی مادرزادی، تب رماتیسمی یا بیماری دریچه ای داشته باشید. او بوسیله گوشی طبی به صدای قلب تان گوش فرا خواهد داد و ممکن است متوجه یک سوفل جدید (صدای تلاطم جریان خون در قلب) یا تغییر سوفل قدیمی در قلب تان گردد.

از روی نمونه های خونی که برای کشت به آزمایشگاه ارسال می شوند پزشک می تواند وجود عفونت و نوع میکرب بوجود آورنده عفونت را تشخیص دهد. تنها تعداد اندکی از کشت های خونی در افراد مبتلا به اندوکاردیت عفونی، منفی می شوند (منفی کاذب). یک اکوی قلبی تشخیص پزشک را با نشان دادن وژتاسیون ها بر روی دریچه های قلب تایید می کند. اکوی قلبی همچنین اندازه قلب شما را نشان داده و نشان می دهد که دیواره های قلب و دریچه های آن چگونه کار می کنند.

درمان اندوکاردیت عفونی قلب

درمان دارویی

در صورتی که پزشکان مشکوک شوند که شما مبتلا به اندوکاردیت عفونی هستید دوز های منظمی از آنتی بیوتیک را برای شما تجویز می کنند و یا به صورت مستقیم داخل ورید تزریق می کنند در صورتی که نتایج ازمایش خون مشخص شود بهتر می توان فرد را درمان کرد زیرا نوع آنتی بیوتیک مصرفی و تاثیر گذار بر فرد نیز مشخص می شود.

آنتی بیوتیک به مدت 2 تا 4 هفته برای فرد تجویز می شود حتی شاید طولانی تر نیز شود که البته بستگی به باکتری و نوع عفونت نیز دارد.

در صورتی که عفونت قارچی باشد از دارو های ضد قارچ استفاده می شود در صورتی که شما دچار عوارض قلبی در سایر نقاط بدن شده باشید نیاز به داروهای دیگر نیز دارید برای مثال داروهایی که برای مبارزه با نارسایی قلب یا نا منظم بودن ضربان قلب تجویز می شوند استفاده کنید.

عمل جراحی

درمان با آنتی بیوتیک در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار می گیرد با این حال در نیمی از موارد که عفونت شدید تر می باشد با انجام عمل جراحی می توان به یک فرد زندگی بخشید اقداماتی که لازم است انجام شوند شامل موارد زیر می باشند:

• جایگزینی دریچه مصنوعی به جای دریچه اصلی و آسیب دیده قلب
• تعمیر دریجه قلب در صورتی که امکان پذیر باشد و اسیب زیادی ندیده باشد.
• خارج کردن آبسه هایی که درعضله قلب و سایر نقاط بدن ایجاد شده است.

پیشگیری از اندوکاردیت

اگر دریچه قلبتان آسیب دیده است، یا صدای غیرطبیعی در قلب شما شنیده می شود، پیش از انجام هر گونه عمل پزشکی که امکان ورود باکتری ها به خون در آن وجود دارد، به پزشک خود اطلاع دهید تا آنتی بیوتیک مناسب برای پیشگیری از بروز آندوکاردیت را دریافت کنید. این مساله به خصوص باید قبل از کارهای دندانپزشکی و عمل جراحی دستگاه ادراری یا گوارشی مدنظر قرار گیرد.

همچنین می توانید اقداماتی را جهت کاهش میزان خطر انجام دهید؛ برای مثال مهم است که روزانه دندان های خود را مسواک زده و نخ دندان بکشید و به طور منظم برای معاینه دندان هایتان به دندانپزشک خود مراجعه کنید. این اقدامات در کاهش خطر آندوکاردیت موثرند.

سخن پایانی

این بیماری اگر درمان نشود، کشنده خواهد بود. با این حال، اکثر افراد قادر به درمان با آنتی بیوتیک هستند. احتمال بازگشت بیماری به عواملی مانند سن و علت عفونت بستگی دارد. علاوه بر این، بیماران که درمان اولیه را دریافت می کنند، احتمال بهبودی کامل آن ها بسیار زیاد است. اما اگر عمل جراحی ضروری باشد، ممکن است زمان ریکاوری بیشتر طول بکشد.