رعایت بهداشت دهان و دندان جهت جلوگیری از ایجاد پلاک و جرم دندان (دلایل اصلی زرد شدن دندان) بسیار اهمیت دارد. افرادی که از بریس استفاده می کنند بایستی همیشه پس از صرف غذا دهان خود را با آب شستشو داده و مسواک بزنند. همچنین حداقل دو بار در روز بایستی از نخ دندان استفاده شود.
اگرچه وجود بریس می تواند تمیز کردن دندان ها را مشکل کند، با این حال افراد بایستی به طور مداوم بهداشت دهان و دندان را رعایت کنند. امکان دارد براکت های بریس و سیم های ارتودنسی، مسواک زدن را دشوار کنند و همچنین استفاده از نخ دندان نیز به زمان و مهارت نیاز دارد. استفاده کم از مسواک و نخ دندان باعث می شود که مواد غذایی و مایعات بر سطح دندان باقی بمانند. در نتیجه احتمال پاک نشدن پلاک و باکتری های زیان آور که باعث بروز بیماری لثه و پوسیدگی دندان می شوند، افزایش پیدا می کند.
در صورت دشواری در تمیز کردن دندان ها به علت استفاده از بریس، بایستی جهت تمیز کردن دندان به دندان پزشک مراجعه شود. تمیز کردن دندان ها در زمان درمان ارتودنسی به رفع پلاک و جلوگیری از بروز لکه کمک می کند. مناطقی که بین بریس و براکت ها وجود دارند، به کمک مسواک و نخ دندان قابل تمیز کردن نمی باشند. ابزار و روش های خاص مورد استفاده به متخصص دندان پزشکی در تمیز کردن این نقاط کمک می کند. امکان دارد که عدم تمیز کردن دندان ها باعث شود تا پس از خارج کردن بریس ها، شخص متوجه زرد شدن دندان هایش بشود.
بلیچینگ دندان چگونه انجام میشود؟
برای این که دندانهای خود را سفید کنید میتوانید از محصولات خانگی و یا حرفه ای استفاده کنید. برای سفید کردن حرفه ای دندانها باید به دندانپزشک مراجعه کنید.هنگامی که به دندانپزشک مراجعه میکنید، ابتدا دهانتان را معاینه میکند تا مطمئن شود بلیچینگ برایتان درمان مناسبی است. اگر پوسیدگی دندان یا مشکل دیگری داشته باشید ابتدا باید آن را درمان کنید. ممکن است قبل از بلیچینگ لازم باش جرمگیری بکنید تا سطح دندانها کامل تمیز شود.
برای سفید کردن دندانها ابتدا یک پارچه لاستیکی برای محافظت از لثه، بر روی دهان قرار میگیرد و دندانها از آن بیرون میزنند. به این ترتیب ژل سفید کننده با لثه یا بافتهای نرم دیگر تماس پیدا نمیکند. ممکن است به جای این کار از یک ژل محافـ کننده استفاده شود و روی لثه مالیده شود.
سپس ژل سفید کننده در داخل یک پلاک ریخته شده و پلاک در تماس با دندانها قرار میگیرد تا ژل به دندانها مالیده شده و در تماس با آنها بماند. معمولا این پلاک یا تری ها که شبیه محافظ دهان هستند، اختصاصی برای بیمار ساخته میشوند تا کاملا اندازه دندانهای او باشند و ژل از آنها بیرون نزد.
ترکیب فعال موجود در ژل سفید کننده معمولا پروکسید هیدروژن یا پروکسید کاربامید (کارباماید) است. با تجزیه این ترکیبات فعال، اکسیژن وارد مینای دندان شده و رنگ دندان روشنتر میشود. ممکن است برای تسریع یا تشدید تاثیر مواد سفید کننده، نور خاصی به دندانها تابانده شود.
بلیچینگ در مطب بعد از ارتودنسی چگونه دندانها را سفیدتر میکند؟
ترکیب فعال بیشتر محصولات سفید کننده شیمیایی دندان، پروکسید هیدروژن با فرمول H2O2 است که به فرم پروکسید هیدروژن یا پروکسید کاربامید آزاد میشود. پروکسید کاربامید ترکیب پایداری است که در تماس با آب تجزیه شده و پروکسید هیدروژن آزاد میکند. بلیچینگ یک فرایند شیمیایی است که در آن کروموژن ها (رنگ زا) که عامل لکه دندان هستند پاک میشوند. کروموژنها ممکن است در سطح دندان جمع شده و به تدریج باعث ایجاد لکه های سطحی در دندان شوند و یا به تدریج در اعماق دندان نفوذ کرده و لکه های عمیق یا داخلی در دندان ایجاد کنند. به طور کلی کروموژنها به دو گروه کروموژنهای متشکل از ترکیبات بزرگ ارگانیک و حاوی پیوندهای دوگانه مزدوج و کروموژنهای متشکل از ترکیبات فلزی تقسیم میشوند.
در بلیچینگ کروموژنهایی که عمدتا از ترکیبات ارگانیک تشکیل شده اند، پیوندهای دوگانه موجود در کروموژنهای ارگانیک شکسته میشوند. بلیچینگ کروموژنهایی که ماهیت فلزی دارند سخت تر است. روشهای دیگر سفید کردن دندانها برای این انواع لکه، باندینگ، لمینت و روکش کردن است.
بهترین راه برای سفید کردن دندان ها پس از ارتودنسی چیست؟
اغلب متخصصین ارتودنسی با افرادی که از روش های سفید کننده استفاده می کنند موافق نیستند.آنها روش های سفید کننده را برای درصد کمی از بیماران خود توصیه می کنند، اما تقاضا برای سفید کردن دندان ها در 20 سال گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است.امروزه دندان های سفید تر ممکن است حتی از لحاظ فرهنگی هم مهم باشد، زیرا تحقیقات نشان داده است که ظاهر شدن دندان های شخص می تواند بر دیگران تاثیر بگذارد.
از این رو سفید کردن دندان برای کاهش عوارض شایع درمان ارتودنسی و ضایعات بوجود آمده توصیه شده است، اما تاکید بیشتر استفاده از درمان های خانگی برای سفید کردن دندان پس از ارتودنسی است.این زمان به دلیل این است که تفاوت بین منطقه زیر براکت و اطراف آن تثبیت شود، اثر زمان سپری شده می تواند به طور قابل توجهی باعث استحکام مینای دندان شود.