به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت،«می توانم علاوه بر شیر خودم، شیر خشک هم به بچه بدهم؟» این سوال شاید سوال خیلی از خانم هایی باشد که برای بار اول بچه دار می شوند و در این میان خانواده و اطرافیان هم کم نمی گذارند و تا می توانند از فواید شیر مادر برای شان می گویند. اما واقعا می توان همراه با شیر مادر به نوزاد شیر خشک هم داد؟ برای همین ما به گفتگو با دکتر فرزانه معتمد، متخصص کودکان و نوزادان و فوق تخصص گوارش و کبد پرداختیم و درباره این موضوع از او پرسیدیم.
دکتر فرزانه معتمد، درباره ی شیر خشک دادن به نوزادان و کودکان می گوید:« در حالت عادی در 6 ماه اول ارجحیت با شیر مادر است اما اگر مادر احساس کند وزن گیری فرزندش خوب نیست و یا اگر پزشک مشاهده کند که وزن نوزاد در توزین ماهیانه نرمال نیست، مادر می تواند به فرزندش شیر خشک هم بدهد. اگر شیر مادر کافی نباشد مادر می تواند با قاشق به بچه اش شیر خشک بدهد.»
گاهی هم وسواس زیاد مادران بر تغذیه ی فرزند شان باعث می شود تصور کنند او خوب شیر نمی خورد و وزن گیری خوبی ندارد، در حالی که طبق وزن گیری ماهیانه و نظر پزشک وزن گیری کودک ایده آل است.
شیر مادر با شیشه ممنوع
دکتر معتمد با بیان این که مادران نباید با سرشیشه به کودک شیر بدهند می گوید:« مادران قبل از دادن شیر خشک به کودک باید شیر خود را به او بدهند سپس اگر متوجه شدند شیر شان برای بچه کافی نیست می توانند با قاشق به او شیر خشک بدهند. استفاده از سرشیشه هم برای شیر دادن به بچه توصیه نمی شود چون معمولا منافذ سرشیشه ها خیلی باز است و شیر راحت تر به دهان بچه سرازیر می شود. بنابر این شیر خوردن را برای بچه راحت می کند در صورتی که او نباید به شیر خشک عادت کند.»
نوزادان به دلیل راحت طلبی و جریان خوب شیر از نوک سرشیشه، آن را زود قبول می کنند چون آنها برای شیر خوردن از سینه ی مادر شان باید انرژی بیشتری مصرف کنند. ضمن اینکه این جریان مکش قوی کودک است که باعث می شود در سینه های مادر شیر تولید شود.
این متخصص کودکان و نوزادان با اشاره به تأثیر مکش کودکان در شیر خوردن، می گوید:« ترجیح ما بر این است که شیر خشک به کودک داده نشود اما اگر وزن کودک طبیعی نباشد و یا پزشک تشخیص دهد که مادر شیر کافی برای نوزاد ندارد، مادر می تواند از شیر خشک برای بچه استفاده کند. همچنین بهترین مشوق برای تولید شیر مادر، همین عمل مکیدن نوزاد است. بسیاری از مادران از شیردوش برای دوشیدن شیر استفاده می کنند اما متأسفانه شیر این مادران چند ماه بعد خشک می شود چون تحریکات لازم را برای تولید شیر ندارد.»
دوقلوها و شیر مادر
حتی دوقلو ها و چندقلو ها هم می توانند از شیر مادر تغذیه کنند چون معمولا این نوزادان وزن زیادی ندارند اما به همان اندازه شیر مادر زیاد می شود. این بچه ها حتی همزمان هم می توانند از شیر مادر تغذیه کنند. برای اینکه مادران خیالشان از بابت شیر خوردن هر دو بچه راحت شود می توانند ابتدا به قل قوی تر اجازه دهند تا کمی شیر بخورد سپس با سینه ی دیگر به قل ضعیف تر شیر بدهند. چون همین که یکی از سینه ها شیر تولید کند، آن دیگری هم پر از شیر می شود.
زمان مکش فعال کودک و شیر خوردن 10 الی 15 دقیقه است و بعد از این مدت معمولا شیر سینه تمام می شود. به همین دلیل دکتر معتمد می گوید:« برای حل این مشکل مادران می توانند به مقدار 30 CC شیر خشک با قاشق به کودک بدهند. البته همیشه گریه های کودک دلیل گرسنه بودن او نیست.»
اول شیر مادر بعد شیر خشک
همچنین مادران باید این نکته را بدانند که حتما بعد از دادن شیر خود به بچه، به او شیر خشک بدهند. چون شیر مادر باعث تقویت سیستم ایمنی بدن کودک می شود، پروتئین های موجود در آن برای کودک قابل هضم است، قند و نمک کمتری دارد و باعث تنظیم املاح و آب بدن او می شود. اما از لحاظ مزه شیر خشک کمی خوشمزه تر و شیرین تر از شیر مادر است به همین دلیل است که بسیاری از نوزادان شیر خشک را به شیر مادر ترجیح می دهند.
شیرمادر و سیر نشدن نوزاد
دکتر معتمد با بیان این که گاهی اوقات سیر نشدن نوزاد به دلیل فیزیک نامناسب مادر و یا کافی نبودن شیر او است، می گوید:« بیماری های مختلف، شیمی درمانی، بارداری مجدد و عدم ارتباط عمیق مادر با فرزندش روی شیر خوردن نوزاد تأثیر می گذارد. همچنین دارو های مختلفی که مادر مصرف می کند، بیماری های عفونی تب دار، انواع سرطان ها، استرس و بیماری هایی که را ضعیف می کنند می توانند بر مزه ی شیر مادر تأثیر بگذارند.»
گاهی شیر نخوردن بچه ها می تواند نشانه ای از بیماری باشد. بر همین اساس دکتر معتمد توضیح می دهد:« بیماری های مغزی و قلبی، ریفلاکس معده به مری، شکاف کام، کیپ بودن بینی و عدم هماهنگی عضلات حلق و حنجره بعضی از بیماری هایی هستند که بر شیر خوردن بچه تأثیر می گذارند.»برای این که مادران بتوانند به نوزادشان خوب شیر بدهند و از پس کار های او بربیایند، اطرافیان و مخصوصا همسران شان باید از آنها حمایت کنند و تا مدتی بعضی از وظایف را بر عهده بگیرند و از لحاظ روحی از آنها حمایت کنند.