ایورمکتین دارویی است که برای درمان انگل‌هایی، مانند انگل‌های روده در حیوانات، و گال (scabies) در انسان تجویز می‌شود. داروی مذکور ارزان است و در مناطقی از جهان که آلودگی‌های انگلی شایع هستند بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. ایورمکتین عوارض جانبی کمی هم بر جای می‌گذارد. البته این دارو برای کرونا نیز در نظر گرفته شده بود. ک پزشک آمریکایی نسبت به مصرف ایورمکتین به عنوان دارویی برای درمان بیماری کووید-19 هشدار داد. یک پزشک آمریکایی به مردم توصیه کرد مصرف داروی ضد انگلی برای اسب ها موسوم به ایورمکتین را به عنوان دارویی برای درمان کووید-19 متوقف کنند. به گفته این پزشک آمریکایی، بیماران پس از مصرف بیش از حد این دارو به بخش اورژانس بیمارستانی مراجعه کرده و نیاز به درمان فوری داشتند. مصرف دُز کمی از داروی ایورمکتین برای استفاده انسانی تایید شده اما مصرف آن برای بیماری کووید-19 مجاز نیست. به گفته این پزشک، مصرف این دارو ملزم به داشتن نسخه است زیرا می تواند خطرناک باشد.
دوز معمول در انکوسرسیازیس در بزرگسالان:
0.15 میلی گرم بر کیلوگرم خوراکی هر 12 ماه
بیماران با عفونت چشمی شدید ممکن است به تکرار هر3 یا 6 ماه نیاز داشته باشند.
دوز معمول در استرانگیلویدیازیس بزرگسالان:
0.2 میلی گرم بر کیلوگرم تک دوز خوراکی
در بیماران با نقص ایمنی نظیر ایدز درمان ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد. هرچند گاها پاسخ به درمان در این بیماران ضعیف است .
دوز معمول در آسکاریازیس , فیلاریازیس, لار و مهاجر پوستی بزرگسالان:
0.2 میلی گرم بر کیلوگرم تک دوز خوراکی
دوز معمول برای شپش بزرگسالان: 0.2 میلی گرم بر کیلوگرم تک دوز خوراکی, دو هفته بعد تکرار شود.
در کودکان 5 ساله و بالاتر 0.4میلی گرم بر کیلوگرم تک دوز خوراکی بصورت سالیانه (همراه با یک دوز سالیانه 6 میلی گرم بر کیلوگرم از دی اتیل کاربامازین) برای 4 تا 6 سال
ایورمکتین و سایر داروهای این خانواده (از جمله حشره‌کش‌های خانگی برای کشتن مورچه‌ها)، ترکیب حلقوی لاکتونی هستند که از باکتری «استرپتومایسیس آورمیتیلیس» به‌دست می‌آیند. آیورمکتین از طریق تداخل در عملکرد دستگاه عصبی و ماهیچه‌ها و به‌خصوص، با تشدید مهارشدگی در انتقال عصبی، انگل‌ها را می‌کشد. این دارو به «کانال‌های کلرید با دروازه‌های گلوتامات» (GluCls) در غشاء سلول‌های عصبی بی‌مهرگان متصل می‌شود و نفوذپذیری آنها را به یون کلرید افزایش می‌دهد و موجب افزایش پتانسیل غشاء (Hyperpolarization) و در نهایت فلج‌شدگی و مرگ انگل می‌شود. «کانال‌های کلرید با دروازه‌های گلوتامات» (GluCls)، کانال‌های یونی دریچه-لیگاندی از نوع «حلقه-سیستئینی» هستند که تنها در غشای سلولی بی‌مهرگان وجود داشته و در یاخته‌های عصبی و یاخته‌های ماهیچه‌ای آنان یافت می‌شود.
ایورمکتین به طور متوسط جذب خوبی دارد و جذب آن با غذای چرب افزایش می‌یابد.
حجم توزیع 3 تا 3.5 لیتر در کیلوگرم دارد و از سد خونی مغزی عبور نمی‌کند.
متابولیسم آن عمدتا کبدی است.
دفع آن و متابولیت هایش به میزان 99 درصد از طریق مدفوع طی 12 روز انجام می‌گیرد و کمتر از 1 درصد دوز تجویزی در ادرار دفع می‌شود.
نیمه عمر آن 16 ساعت است.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده (CDC)، همچنین با صدور توصیه ای اعلام کرد: ایورمکتین برای پیشگیری یا درمان کووید-19 مجاز یا تأیید نشده است. CDC در مورد پتانسیل اثرات سمی دارو، از جمله تهوع، استفراغ و اسهال هشدار داده است. مصرف بیش از حد دارو، با افت فشار خون و اثرات نورولوژیک مانند کاهش هوشیاری، گیجی، توهم، تشنج، کما و مرگ مرتبط است.
