میگرن اختلالی است که ابتدا به صورت سردرد بروز میکند. از ویژگی‌های آن سردردهای ملایم یا شدید پی‌درپی است و غالباً با علائمی در دستگاه عصبی خودگردان همراه است. معمولاً سردرد بر نیمی از سر تأثیر می‌گذارد و ماهیتی ضربان‌دار دارد و از 2 تا 72 ساعت ادامه دارد. علائم همراه با آن می‌تواند شامل حالت تهوع، استفراغ، نورهراسی (فوتوفوبیا به معنای افزایش حساسیت به نور) و پرشنوایی (هایپر اکوزیس به معنای افزایش حساسیت به صدا) باشد. درد به‌طور کلی با بالا رفتن فعالیت بدنی افزایش می‌یابد. بیش از یک سوم افراد مبتلا به سردردهای میگرنی آئورا یا نشانه‌های پیش‌درآمدی را دریافت می‌کنند: نوعی اختلالات گذرای دیداری، حسی، زبانی یا حرکتی که نشان می‌دهند سردرد به زودی شروع خواهد شد.
بزرگسالان و سالمندان: معمولا 1.5 mg در روز. می‌تواند در یک نوبت شب ها و یا در سه مقدار منقسم مصرف شود.
حداکثر مقدار مجاز: 4.5 mg در روز. تا 3 mg در روز را می‌توان بصورت تک دوز مصرف نمود.
کودکان از هفت سال به بالا: 0.5 mg در روز.
حداکثر مقدار مجاز: 1.5 mg در روز. حداکثر تا مقدار مصرف 1 mg در روز را می‌توان بصورت تک دوز شب ها مصرف نمود.
پیزوتیفن آنتاگونیست سروتونین است که بطور عمده بر روی رسپتورهای 5-HT2A و 5HT2C عمل میکند. پیزوتیفن همچنین برخی فعالیت‌های آنتی هیستامینی و آنتی کولینرژیکی هم دارد. پیزوتیفن سبب مهار آمین‌های بیولوژیک مهار آمین‌های بیولوژیک مثل تریپتامین سروتونین و هیستامین می‌شود و پیزوتیفن برای پیشگیری از انواع میگرن، سردردهای و در سردرد خوشه ای به کار می‌رود.
بخوبی از راه دستگاه گوارش جذب می‌شود.
حداکثر سطح پلاسمایی آن بعد از 5 ساعت حاصل می‌شود.
بیش از 90% آن به پروتئین‌های پلاسما باند می‌شود.
متابولیسم وسیعی دارد.
بیش از نیمی از دوز مصرفی از طریق ادرار دفع می‌شود و درصد عمده ای هم از راه مدفوع دفع می شود.
متابولیت اولیه این دارو (گلوکورونید کونژوگه) ونیمه عمر حذفی حدود 23 ساعت دارد.
داروی پیزوتیفن، معمولاً به شکل مالئات جهت پروفیلاکسی میگرنی و نیز جلوگیری از سردردهای میگرنی کلاستریک بکار می‌رود. این دارو در درمان حملات حاد مؤثر نیست.
