مینوسایکلین ( minocycline ) یک آنتی بیوتیک خوراکی است که معمولا برای درمان آکنه تجویز می شود و متعلق به گروهی از آنتی بیوتیک هاست که تتراسایکلین نامیده میشوند ( داکسی سایکلین و تتراسایکلین نیز متعلق به این گروه هستند و برای درمان آکنه استفاده می شوند ) از میان تمام آنتی بیوتیک های این گروه، مینوسایکلین قوی ترین گزینه برای درمان آکنه است. اما زمانی تجویز می شود که سایر آنتی بیوتیک های خوراکی در درمان شکست خورده باشند!
مصرف مینوسایکلین در چند دهه اخیر رواج بیشتری یافته و به خصوص در درمان آکنه های التهابی بسیار موثر عمل می کند.می توان گفت ماینوسیکلین تقریبا همیشه همراه با داروهای موضعی دیگر بهترین تاثیر زا دارد، گرچه ممکن است به ندرت در بعضی مواقع به تنهایی نیز تجویز شود.
مینوسایکلین با نام های تجاری ماینوسین ( minocin )، سولودین ( solodyn )، داینوسین ( dynacin )، آکنوسان aknosan))، مینوستات و ماینوسایکلین هگزال نیز شناخته می شود.
مکانیسم اثر مینوسایکلین
مینوسیکلین یک آنتی بیوتیک تتراسیکلین می باشد. مینوسایکلین باکتریواستاتیک می باشد و فعالیت ضد میکروبی خود را با مهار سنتز پروتئین اعمال می کند. مکانیسم عمل مینوسایکلین در پریودونتیت بزرگسالان بعنوان درمان کمکی جرمگیری و تصحیح سطح ریشه جهت پاکسازی عمیق هنوز شناخته نشده است.
فارماکودینامیک
مینوسیکلین یکی از آنتی بیوتیک های تتراسیکلین می باشد. که دارای طیف عمل گسترده ای می باشد. . مینوسایکلین باکتریواستاتیک می باشد و فعالیت ضد میکروبی خود را با مهار سنتز پروتئین اعمال می کند.
فارماکوکینتیک
میانگین نیمه عمر حذفی 7.7 ساعت می باشد.کلیرانس نهایی بدن تقریبا 0.16 L/h/kg می باشد.
حجم توزیع در حالت پایدار 1.53 L/kg. می باشد.درصد اتصال به پروتئینهای پلاسما 68.1 می باشد.
غلظت پلاسمایی مینوسایکلین آزاد 0.12 microg/mL در 12 ساعت می باشد.
مینوسایکلین در عرض نیم ساعت بافت مغز ، مایع مغزی نخاعی ومایع زلالیه یافت نشد هر چند پس از 3 ساعت در کلیه بافت ها بجز مایع زلالیه یافت شد.
موارد مصرف مینوسایکلین
این دارو دارای طیف عمل و روش فعالیت مشابه با تتراسیکلین است. اما علیه گونه هایی مثل استافیلوکوک آرئوس، استرتپوکوک، ناسیریا مننژیت، انتروباکتریاهای مختلف، آسینوباکتر، باکتریوئیدها، هموفیلوس، نوکاردیا و بعضی از مایکوباکتریاها مثل M.leprae فعال تر است. بین Minocycline و دیگر تتراسیکلین ها مقاومت متقاطع نسبی وجود دارد ولی بعضی از گروههای مقاوم به دیگر داروها نسبت به مینوسایکلین حساس باقی مانده اند که شاید به خاطر نفوذ خوب آن در دیواره سلولی باشد.
مقدار مصرف مینوسایکلین
مقدار مصرف معمول برای آکنه: بزرگسالان: شکل دارویی سریع الاثر:
مقدار اولیه: 50 تا 100 mg خوراکی دو بار در روز بمدت 3 تا 6 هفته یا تا زمان بهبودی
مقدار نگهدارنده:50 تا 100 mg خوراکی یکبار در روز.
مقدار مصرف معمول برای عفونت های باکتریایی :
بزرگسالان:
-خوراکی:در ابتدا 200 mg و در ادامه 100 mg هر 12 ساعت و یا در ابتدا 100 تا 200 mg و در ادامه 50 mg چهار بار در روز
-تزریق وریدی:در ابتدا 200 mg و در ادامه 100 mg هر 12 ساعت،حداکثر مقدار مجاز:400 mg در 24 ساعت
کودکان:بالای 8 سال
در ابتدا 4 mg/kg خوراکی یا داخل وریدی و در ادامه 2 mg/kg هر 12 ساعت.
نکات قابل توصیه
1-پس از درمان بیماران باید بمدت یک هفته از جویدن غذاهای سفت، ترد و چسبنده مانند هویج، تافی و آدامس خودداری کنند، همچنین از دست زدن به مناطق تحت درمان خودداری نمایند.
2-بیماران بمدت 10 روز پس از استفاده مینوسایکلین از وسایل تمیز کننده فضاهای اینترپروکسیمال استفاده نکنند.
میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر قرص دوفتیلید
