لوسمی میلوئید مزمن (که مخفف آن به انگلیسی CML است) یکی از انواع غیرشایع سرطان خون به شمار میرود که از سلولهای خونساز مغز استخوان منشا میگیرد. در برخی متون، از این بیماری با عنوان لوکمی میلوئید مزمن هم یاد شده است. واژه «مزمن» به این نکته اشاره میکند که روند بیماری نسبت به نوع حاد کُندتر است و واژه «میلوئید» بیانگر رده سلولی در مغز استخوان است که دچار سرطان شده و به صورت غیرطبیعی و بیش از حد لازم، تقسیم میشود. شیوع CML یا لوسمی میلوئید مزمن در میانسالان و سالمندان بیشتر است. به طور کلی، کودکان به ندرت دچار این بیماری میشوند. خوشبختانه، با پیشرفت علم داروسازی در سالهای اخیر، پروتکلهای درمانی و داروهای جدیدتر و موثرتری در اختیار بیماران قرار گرفته است و به تبع آن، موجب کیفیت زندگی بهتر و طول عمر بیشتر مبتلایان به لوسمی میلوئید مزمن شده است.
به تاریخ انقضای داروی نیلوتینیب توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است،از آن مصرف نکنید.
هرگز داروی نیلوتینیب را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
تداخل دارویی نیلوتینیب را چک کنید و اگر در حال استفاده از دارویی هستید که با این دارو تداخل دارد، با پزشک خود راجع به استفاده از داروهایتان مشورت نمایید.
از آنجایی که این دارو ممکن است بر باروری زنان یا مردان تاثیر بگذارد، در دورانی که تصمیم به بچه دار شدن دارید و همچنین در دوران بارداری و شیردهی، نباید آن را خودسرانه و بدون مشورت با پزشک استفاده کنید. مصرف داروی نیلوتینیب ممکن است برای جنین نیز مضر باشد.
نیلوتینیب باعث علائمی مانند خواب آلودگی در شما نمیشود، اما اگر این علائم را داشتید، از رانندگی کردن بپرهیزید.
تداخلات دارویی میتوانند بر عملکرد داروها تاثیر بگذارند و احتمال بروز عوارض جانبی حاد را افزایش دهند. توصیه میشود که لیستی از همه داروهایی که مصرف میکنید (شامل داروهای نسخهای، بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه کنید و در اختیار پزشک قرار بدهید. بدون هماهنگی با پزشک هیچ تغییری در داروهای مصرفیتان ایجاد نکنید.
داروهای ضد اسید، فلیبانسرین، مهارکنندههای H2 (مانند سیمتیدین/فاموتیدین)، مهارکنندههای پمپ پروتون (مانند امپرازول) ممکن است که با نیلوتینیب (Nilotinib) تداخل داشته باشند. برخی دیگر از داروها بر دفع این دارو از بدن تاثیر میگذارند و باعث تغییر در کارایی آن میشوند. داروهایی نظیر:
قارچکشهای آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)
مهارکنندههای پروتئاز ویروس اچآیوی (مانند ریتوناویر)
آنتیبیوتیکهای ماکرولید (مانند کلاریترومایسین)
ریفاماسینها (مانند ریفابوتین)
گل راعی
داروهای تشنج (مانند کاربامازپین، فنیتوئین)و غیره...
در صورتی که در حال مصرف داروهای آنتی اسید هستید، آن را 2 ساعت قبل یا بعد از نیلوتینیب مصرف کنید. همچنین اگر از مسدود کننده های H2 استفاده می کنید (مانند سایمتیدین، فاموتیدین) آن را 10 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از نیلوتینیب مصرف کنید.
