پادزیست یا آنتی‌بیوتیک به‌صورت کلی فراورده یا ماده‌ای است که از یک میکروارگانیسم تولید یا از آن گرفته میشود و میکروارگانیسم‌های دیگر را از میان می‌برد یا مانع رشد آنها میشود. آنتی‌بیوتیک یک زیست‌کش است. اما در کاربرد معمول‌تر این تعریف شامل گونه‌های صناعی آنتی‌بیوتیک‌ها همچون سولفونامیدها و کینولون‌ها میشود. گونه‌های مختلف آنتی‌بیوتیک‌ها از لحاظ ویژگی‌های شیمیایی، فیزیکی، داروشناسی، دامنهٔ ضدمیکروبی و سازوکار کارکرد با هم متفاوت هستند.
میزان مصرف دارو به وضعیت بیماری و واکنش به درمان بستگی دارد. در کودکان، وزن آنها را نیز ملاک تعیین دوز سالبوکتام+آمپی سیلین قرار می دهند. به طورکلی، معمولا پزشکان این دارو را هر 6 ساعت یکبار، برای تزریق وریدی تجویز می کنند.
به یک یا چند پروتئین PBP متصل شده و مرحله ترانس پپتیداسیون نهایی سنتز پپتیدوگلیکان در دیواره سلولی باکتریایی را مهار می کند، در نتیجه از بیوسنتز دیواره سلولی جلوگیری می کند. با توقف چینش دیواره سلولی، باکتری ها به تدریج در اثر فعالیت آنزیم های اتولیتیک دیواره سلولی (اتولیزین ها و مورین هیدرولازها) لیز می شوند. افزودن سولباکتام که یک مهار کننده بتالاکتاماز است، طیف اثر آمپی سیلین را افزایش می دهد تا برخی ارگانیسم های تولید کننده بتالاکتاماز هم پوشش داده شوند.
بعد از 15 دقیقه تجویز دارو به صورت وریدی ، پیک سرمی دارو سریعا ایجاد شده و سطح خونی آمپی سیلین معادل تجویز به تنهایی آن است.
نیمه عمر سرمی دارو حدود 1 ساعت است و حدود 85-75% دارو طی 8 ساعت بصورت تغییر نیافته از ادارار دفع میشود.
اتصال جز آمپی سیلینی دارو به پروتئین حدود 28 درصد است و سولباکتام حدود 38 درصد اتصال پروتئینی دارد.
تزریق داروی آمپی سیلین و سولباکتام می‌تواند کارایی واکسن‌های باکتریایی زنده (مانند واکسن تیفوئید) را تضعیف کند. پیش از ایمن‌سازی یا واکسیناسیون، متخصص را در جریان مصرف این دارو قرار دهید. از آنجایی که این دارو از طریق کلیه دفع میشود و با افزایش سن، عملکرد کلیه نیز ضعیف میشود، ممکن است که افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس‌تر باشند.
