تپش قلب به صورت های گوناگون نظیر کوبیدن، لرزیدن، تپیدن و … احساس می‌شود. تپش قلب در افراد امکان دارد با رخ دادن ضربانی غیر عادی اغلب در قفسه سینه، گردن یا گلو نیز همراه باشد. در برخی نیز تپش قلب به صورت دائم احساس می‌شود. احساس تپش قلب همیشه به معنی سرعت بالای ضربان قلب نیست بطوریکه در سرعت ضربان خیلی پایین هم ممکن است احساس تپش قلب وجود داشته باشد. تپش قلب امکان دارد بیانگر یک بیماری جدی باشد یا اهمیت چندانی نداشته باشد. از محرک‌های تپش قلب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
فعالیت بدنی سنگین
هیجان شدید
مصرف داروهایی مانند قرص‌های لاغری و ضد احتقان‌ها
کافئین، الکل، نیکوتین و مخدرهای غیرمجاز
عارضه‌ها و بیماری‌های خاص مانند بیماری تیروئید یا کم‌خونی
قبل از شروع درمان با داروی ایوابرادین، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می‌کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار داروی ایوابرادین، از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقا همانطور که پزشک به شما تجویز کرده است، استفاده نمایید. این دارو معمولاً یکی صبح و یکی شب تجویز می‌شود. پزشک شما ممکن است در ابتدا یک دوز کوچک از این دارو (نصف قرص) را برایتان تجویز کند و بعد از مدتی ممکن است پزشک دوز داروی شما را افزایش دهد، برای مصرف دارو تنها به دستور پزشک خود توجه نمایید.
دو دوز از این دارو به صورت 5 و 7.5 میلی گرمی در داروخانه‌ها موجود است.
سعی کنید دوزهای خود را در یک زمان مشخص از روز بخورید تا مصرف داروهایتان منظم باشد و از خاطرتان نرود.
قرص را با مقداری آب قورت دهید و از شکستن و جویدن آن خودداری نمایید.
اگر فراموش کردید که دوز داروی ایوابرادین روزانه خود را در زمان مشخص مصرف کنید اما به زودی یادتان افتاد، دارو را مصرف کنید؛ اما اگر زمانی به یاد آوردید که نزدیک به ساعت دوز بعدی دارو است، دوز از یاد رفته را مصرف نکنید. نباید به خاطر دوز از یاد برده شده، دو دوز از دارو را باهم مصرف کنید.
ایوابرادین با مهار انتخابی کانال های IF (کانال های funny) در قلب به صورت وابسته به غلظت و بدون اثرگذاری روی کانال‌های سدیم و پتاسیمی عمل می‌کند. ایوابرادین با طولانی کردن دپلاریزاسیون دیاستولی سبب کاهش ضربان قلب می‌شود. کانال‌های IF در در گره سینوسی دهلیزی قرار دارند. جایی که محل شروع ضربان قلب است و ایوابرادین با مهار فعالیت این کانال ها به کم شدن ضربان قلب کمک می‌کند, بنابراین نیاز میوکارد به اکسیژن کاهش یافته و در نتیجه ایسکمی کاهش می‌یابد. بنابراین زمینه برای فعالیت فیزیکی بیشتر و کاهش تعداد حملات آنژین مهیا می‌شود.
مصرف ایوابرادین با غذا سبب تاخیر 1 ساعته در جذب می‌شود اما جذب سیستمیک دارو 20 تا 30 درصد افزایش می‌یابد.
فراهمی زیستی ایوابرادین 40 درصد, حجم توزیع حدود 100 لیتر است.
اتصال پروتئینی 70 درصد است.
متابولیسم دارو در روده و کبد و به وسیله اکسیداسیون توسط آنزیم های سیتوکروم 3A4 انجام می‌شود.
متابولیت‌های دارو به میزان برابر در ادرار و مدفوع دفع می‌شوند.
نیمه عمر دارو 2 ساعت است.
ایوابرادین را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک، مصرف نکنید. اگر احساس کردید که فردی دچار مسمومیت به ایوابرادین شده است و علائمی مانند ضربان قلب آهسته، تنگی نفس، غش و ضعف شدید (از حال رفتن) در او دیدید، سریعاً با اورژانس تماس بگیرید.
