مشکلات ناخن پا در بیماران دیابتی چیست؟

پا در بیماران دیابتی به سرعت دچار مشکل می شود، بنابراین تشخیص مشکلات و درمان به موقع آنها بسیار با اهمیت است. تنها از این طریق است که می توان از قطع پا ممانعت کرد.با مراجعه به کلینک های توانبخشی و مراکز درمانی – بیمارستانی مشاهده می شود که تعداد زیادی از بیماران دیابتی با مشکلات عصبی - عروقی نیز دست به گریبان هستند که این خود ضرورت توجه و مراقبت از پا را در این افراد توجیه می کند. امروزه با پیشرفت روش های مختلف درمانی در درمان زخم های پای دیابتی پیشرفت هایی مشاهده می شود که البته هنوز بهترین راه، جلوگیری از ایجاد زخم از طریق پوشیدن کفش مناسب و مخصوص است. در ادامه در خصوص مشکلاتی که ممکن است بیماران دیابتی در ناحیه پا با آن دست به گریبان باشند، قدری بیشتر صحبت می شود و در ادامه راه های مراقبت از پا بیان می شود.در مراحل اولیه بیماری دیابت در پای دیابتی مواردی مانند زخم، ایسکیمی، بدشکلی، پینه، تورم و غیره مشاهده نمی شود و در ظاهر پا سالم و طبیعی به نظر می رسد، لذا لازم است تا با اقدامات خاص و انجام مراقبت های ویژه از بروز مشکلات مختلف از قبیل زخم، عفونت و تاول جلوگیری کرد.

پایش وضعیت پا برای جلوگیری از بروز مشکل و ناراحتی در پا ضروری است. کنترل مکانیکی پا از طریق استفاده از کفش های مناسب امکان پذیر است. برای این هدف لازم است تا مشکلات پا که بر اثر بیومکانیک پا ایجاد می شوند به سرعت تشخیص و درمان شوند.اگر کفش از نظر اندازه و فرم نامناسب انتخاب شود، در درازمدت سبب صدمه و آسیب به پا و در نتیجه ایجاد مشکلاتی مانند پینه و زخم خواهدشد. بیماران دیابتی لازم است تا کفش های مناسبی بپوشند (شکل 1، 2 و 3). انتخاب کفش بهتر است بر اساس توصیه های کارشناسان ارتز و پروتز (کارشناس ارتوپدی فنی) خریداری یا دوخته شوند.

بهتر است کفش هایی که طول، پهنا و عمق کافی در ناحیه انگشتان دارند، انتخاب شوند تا به ناحیه انگشتان هیچگونه فشاری وارد نشود. همچنین وجود فاصله مناسب بین نوک انگشتان تا نوک کفش (حدود 7 تا 10 میلیمتر) سبب می شود تا انگشتان فشرده نشده، عملکرد آنها مختل نشود.بهتر است از کفش هایی که با استفاده از بند و استرپ (یا ولکرو) در روی کفش قابل تنظیم هستند، استفاده شود. وجود بند سبب می شود تا پا محکم در محل خود نگه داشته شود و بدین ترتیب نیروهای اصطکاکی در هنگام راه کاهش یافته و از حرکت پا و فشرده شدن مداوم انگشتان به جلوی کفش جلوگیری می کند. کفش ها بهتر است شکل پا را داشته باشند و پاشنه آنها کمتر از 5 سانتیمتر باشد تا از تحمل بیش از حد وزن بر روی سر متاتارس ها جلوگیری شود (شکل2 و 3). همچنین داخل کفش باید به صورت یکنواخت و یک دست لایه گذاری شده باشد به گونه ای که داخل کفش برجستگی و فرورفتگی وجود نداشته باشد. بهترین زمان برای خریداری کفش بعدازظهر است، زیرا پا طی روز قدری ورم دارد. از پوشیدن دمپایی برای مدت طولانی (به جای کفش) خودداری شود. بهتر است همیشه از جوراب استفاده شود تا از ایجاد تاول جلوگیری شود. برجستگی قسمت دوخت جوراب باید به سمت بیرون قرار داده شود و در صورت سوراخ شدن جوراب بلافاصله جوراب عوض شود.

کدام مشکل ناخن پیگیری می خواهد؟

علت افتادن ناخن پا

دلایل بسیاری برای افتادن ناخن پا وجود دارد که می توانند به دو دسته معمول و غیر شایع طبقه بندی شوند. اگر چه بیشتر افراد به دلیل آسیب دیدگی و ضربه شدید به ناخن ممکن است چنین حالت آزار دهنده و دردناکی را تجربه کنند با این حال مواردی مانند وجود عفونت های قارچی جزو عوامل شایع برای ایجاد آن به حساب می آیند. بهتر است بدانیید که ناخن ها از بافت بسیار سخت کلاژنی ساخته می شوند که هر گونه مشکلات درونی مانند کم خونی، مشکلات تیروئیدی و عوارض جانبی ناشی از مصرف داروها نیز می توانند در روند ایجاد آن ها تداخل ایجاد نموده و بروز آن ها را تشدید نماید. برخی از بیماری هایی که می توانند باعث افتادن شوند عبارتند از:

• عفونت های قارچی و باکتریایی
• بیماری پسوریازیس
• اگزما
• رطوبت
• اونیکومازیس
• ایدز
• سل
• زگیل
• لیکن پلان

درمان ها و مدیریت افتادن ناخن پا

بسیار سخت است که ناگهان متوجه افتادن ناخن پای خود شوید. مشاوره با پزشک می تواند بهترین راه حل ممکن باشد اما در کنار آن می توان اقداماتی را در منزل انجام داد و به بهبود این موضوع کمک کرد.اگر ناخن پای شما آسیب دیده و علائم آسیب دیدگی مثل کبودی و یا بی رنگی را از خود نشان می دهد، نمی توانید آن را به راحتی ترمیم کنید. اگرچه که قرار دادن یخ روی آن سریعا بعد از این اتفاق می تواند کمی موثر باشد و احتمال جدا شدن ناخن را کاهش دهد.همیشه باید ناحیه آسیب دیده را تمیز نگه دارید، چه ناخن شما افتاده باشد چه نه که این کار به شما کمک می کند تا احتمال انتقال عفونت را پایین و پروسه بهبودی را افزایش دهید. اگر آسیب دیدگی به ناخن شما شدید بوده است، متخصص می تواند با ایجاد کردن یک حفره کوچک روی ناخن شما باعث شود که خون کمی زیر ناخنتان جمع شود که به شما کمک می کند تا از افتادن ناخن جلوگیری کنید.روغن درخت چای نیز یک ماده ضد قارچ است که می تواند نتایج مشابه را برای فرد داشته باشد.بعضی دیگر از قطره های روغن نیز می تواند با پد نخی به ناخن فرد زده شود، بدون اینکه به محل آسیب دیده مشکلی وارد شود ، این کار را دو یا سه بار در روز انجام دهید تا بتوانید پیشرفت آن را مشاهده کنید.استفاده از سرکه در این محل نیز گاهی اوقات پیشنهاد می شود.اگرچه که تشخیص علت های این مشکل می تواند باعث شود که درمان بهتر و تخصصی تری برای فرد ارائه شود .