آشنایی با تفاوت های کاراته و تکواندو
کاراته و تکواندو، هنرهای رزمی هستند که در نگاه اول با یکدیگر مشابه اند اما از هم جدا می باشند و نمی توان آن ها را یکسان دانست. از آنجا که این دو ورزش یکسان نیستند اما هر دو اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند، افراد مبتدی، ممکن است کمی گیج شوند. تکواندو یک نوع مبارزه باستانی محسوب می شود، اما کاراته نسبت به تکواندو قدمت کمتری دارد. این هنرهای رزمی در اهداف، تکنیک ها و خطرات مرتبط با هم متفاوت هستند.
تکواندو و کاراته در قدمت و تاریخچه چه تفاوتی دارند؟
تکواندو، یک هنر رزمی کره ای است که تاکید آن روی ضربه با سر، پرش و ضربه های چرخشی و تکنیک های ضربه های سریع است که به بیش از دو هزار سال قبل بر می گردد.
در روزهای اول این تکنیک دفاع، حاصل از هنر های رزمی بدون ژست خاص محسوب می شد و مردم آن را سوباک می نامیدند. تکیون استایلی بود که بعدها لقب جدیدی به این ورزش داد. همچنین بسیاری از قلمروهای پادشاهی تعیین کرده بودند که مردان شان برای آمادگی در جنگ، باید این هنر رزمی را بیاموزند و آن را تمرین کنند.در اوایل قرن 20 که کره با ژاپن اختلاف پیدا کرد، ژاپن هنر های رزمی کره را به طور کل ممنوع اعلام کرد اما بعضی از گروه ها هنوز هم در خفا به تمرین این کار می پرداختند . علاوه بر آن به دلایل مختلف، استایل های متفاوتی زیرشاخه این ورزش شد.کمی بعد یک کنفرانس در سال 1955 برگزار شد و یونیفرم خاصی را برای آموختن این ورزش ایجاد کردند که در آن حرکت پا ممنوع بود و فقط از دست استفاده می کردند. در واقع ؛ کلمه تکواندو به معنای استفاده از مشت دست و پا است.
کاراته صد ها سال پیش در جزایر ژاپن روی کار آمد که امروزه با نام اوکیناوا نیز شناخته می شود اما ریشه اصلی آن به کشور چین برمی گردد. تاریخچه آن به قرن 16 مربوط است. مردم بومی در بعضی از مناطق چین با دست و پای خالی و بدون سلاح به جنگ و مبارزه می پرداختند و هیچ چیز دیگری نداشتند. در نتیجه این ورزش را اختراع کردند. کاراته به معنای دست خالی بودن است. یعنی هیچ سلاحی در اختیار نیست و یک ورزش خود دفاعی محسوب می شود.
بازی تکواندو و کاراته در تکنیک چه تفاوتی باهم دارند؟
در کاراته به طور معمول ۶۰ درصد ضربات با دست و ۴۰ درصد با پا استفاده می گردد.این جزئیات، در برنامه روزمره بسیاری از فرم ها و کاتاهای کاراته که در حقیقت مبارزه با حریف فرضی است دیده می شود. در انواعی از تکواندو با اندک تفاوت نسبت به کاراته، ۴۰ درصد از فنون با دست و ۶۰ درصد از تکنیک ها از پا استفاده می شود.همچنین تکواندو نسبت به کاراته به ضربه های پا که نزدیکتر به سر حریف هستند، تأکید بیشتری دارد. تکواندوکاران فنون ضربه با پا در حال پرش را بیشتر اجراء می کنند.به طور کلی فرم ها و اشکال این رشته اندکی محدودتر و نیز پیچیده تر از فرم های کاراته می باشد. بعضی مدارس تکواندو به کاربرد فرم عجیبی از کاراته شناخته شده اند.در آمریکای شمالی همانند دیگر نقاط جهان، مسابقات رسمی جداگانه ای برای کاراته و تکواندو وجود دارد. مسابقات رشته های رزمی همگانی در آمریکای شمالی، در رشته کاراته و تکواندو غالباً حریفان با هم به رقابت می پردازند. در بعضی از رقابت های رشته های مختلف رزمی همگانی، بخش های مجزائی برای رویاروئی حریفان کاراته ژاپنی و تکواندو کره ای وجود دارد. اما بخش های مبارزه با مشت زنی، معمولاً با هم ادغام می شوند.
کمربند کاراته و تکواندو چه تفاوتی دارند؟
در کاراته رتبه بندی به درجه فنی و شایستگی شخص تمرین کننده بستگی دارد. تکنیک و تعهد به یک اندازه در رتبه های بالا مهم است، رتبه بندی در میان اشخاصی که در حال تعلیم دیدن ورزش کاراته هستند سبب نشان دادن نتایج تمرینات اشخاصی که در حال تعلیم دیدن ورزش کاراته هستند سبب نشان دادن نتایج تمرینات اشخاص و بازتابی که از تمرینات خود گرفتند می گردد و همینطور یک انگیزه محسوب می شود.در کاراته دو گروه بندی وجود دارد. یکی پیش از کمربند مشکی و دیگری پس از کمربند مشکی است. در گروهی که به پیش از کمربند مشکی معروف است رنگ های سفید، نارنجی، زرد، آبی،سبز، بنفش، بنفش پررنگ، و قهوه ای که خود شامل سه دسته بندی است را در خود جای می دهد.
برای افراد کاراته کار که می خواهند به درجات بالاتری برسند باید در امتحاناتی که برپا می شود شرکت کنند و داوران حرکات آنها، تکنیک و روش ی فکر کردن آن ها را مورد بررسی قرار دهند. دست پیدا کردن به کمربند مشکی یک آغاز تازه در نظر گرفته می شود. کمربند مشکی حاوی درجات گوناگونی است از درجه یک آغاز می شود تا درجه 10 می رود. در تکواندو رتبه بندی به چهار دسته ارشد، جوان، هنرجو و تعلیم دهنده تقسیم می شود. کمربند رتبه جوان جونیور حاوی رنگ های مختلفی است در حالی که هنرجویان با دسته دهم آغاز می کنند و راه خود را به سوی دسته اول می برند.
در تکواندو نیز هنرجویان باید برای رتبه های بالاتر و از مبتدی به پیشرفته امتحان دهند، در این امتحانات هنرجویان تکواندو باید مهارت های خود را از جنبه های گوناگون به داورها نشان دهند. این تست ها معمولا شامل شکستن تخته ها، دفاع شخصی، استفاده از تکنیک های تکواندو و غیره است. همینطور هنرجویان باید به سوالاتی در مورد اصطلاحات و مفاهیم و تاریخ تکواندو جواب دهند تا آگاهی خود را از هنر رزمی نشان دهند. در ورزش تکواندو در مقطع ارشد سینیور 9 کمربند مشکی وجود دارد و رتبه 9 فقط ختص استاد حقیقی هنر است که به وسیله فدراسیون بین المللی تکواندو مشخص شده است.
لباس های کاراته و تکواندو چه تفاوتی دارند؟
لباس کاراته و تکواندو سفید هستند اما یقه ی آنها متفاوت است. یقه ی لباس کاراته دو تکه ولی یقه ی لباس تکواندو، V شکل است. لباس های کاراته عموما کوتاه و گشاد و لباس های تکواندو بلند و کمی تنگ هستند. به لباس کاراته، “دوگی” و به لباس تکواندو، “توبوک” می گویند.
در مبارزه ی تکواندو از لوازم ایمنی کامل (کلاه، لثه بند، محافظ تنه، محافظ ساعد، دستکش، محافظ ساق، بیضه بند، روپا بند) استفاده می شود اما در مبارزه ی نیمی از سبک های کاراته از لوازم ایمنی کمی از جمله ساق بند، روپا بند، دستکش و لثه بند استفاده میشود، خود دستکش نیز در بعضی سبک های کاراته پوشیده نمیشود.
تفاوت کاراته و تکواندو در مسابقات چیست؟
هر دو فرم هنرهای رزمی حاوی قوانین و دستورالعمل های مخصوصی هستند که در مسابقات آنها اجرا می شود. در یک مسابقه ، داوران طبق میزان اجرای هنرهای رزمی نمره مشخص می کنند.در مسابقات ، کاراته اغلب برای مشت و ضربات به صورت مساوی امتیاز می دهد. تکواندو امتیاز بیشتری به ضربات می دهد ، به همین علت است که در مسابقات تکواندو ضربات بیشتری می بینید. در بیشتر مواقع مصدومیت های مربوط به تکواندو مربوط به اندام های پایینی مانند پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن و بیشتر آسیب دیدگی ها در کاراته مربوط به سر و صورت بود که شایعترین آنها خونریزی بینی است.
آشنایی با ورزش های مناسب دختران
