" کورتیکواستروئیدها" یا " گلوکوکورتیکوئیدها " ، که اغلب فقط " استروئیدها" نامیده می شوند شبیه به هورمونهای طبیعی هستند که توسط قشر خارجی غدد فوق کلیه یا آدرنال تولید می شوند و رابطه نزدیکی با کورتیزول دارند. کورتیزول، هورمونی است که از غده آدرنال ترشح می شود. در پزشکی فرم مصنوعی این هورمون ها با خواص مشابه و با نام "داروهای کورتیکواستروئید" به طور وسیعی برای درمان آرتریت روماتوئید، لوپوس، آسم، آلرژی و بسیاری از بیماری های دیگر مورد استفاده می باشند. در واقع کورتیکواستروئید ها تأثیرات هورمون هایی که بدن به طور طبیعی در غدد فوق کلیه می سازد را تقلید می کنند. در واقع داروهای کورتیکواستروئید داروهای مهم و قدرتمندی هستند که در صورت استفاده به جا و انتخاب صحیح بسیار ارزشمند می باشند و اطلاع از نحوه به کار بستن دستورالعمل مصرف آنها و چگونگی استفاده ایمن از آنها ضروری است.
برای بزرگسالان ابتدا تست اولیه بر اساس سنجش غلظت کورتیزول پلاسمایی بلافاصله قبل و دقیقا 30 دقیقه پس از تزریق 250 میکروگرم تتراکوزاکترین به صورت عضلانی یا وریدی انجام می شود. در صورتی که افزایش در غلظت پلاسمایی کورتیزول به میزان حداقل 200 نانومول بر لیتر (یا 70 میلی گرم بر لیتر) مشاهده شود، عملکرد آدرنوکورتیکال را می توان نرمال تلقی کرد.
برای کودکان میزان 250 میکروگرم به صورت وریدی به ازای هر 1.72 متر مکعب توصیه می شود.
این دارو به صورت تشخیصی جهت بررسی عدم کفایت آدرنوکورتیکال مصرف می شود. تتراکوزاکتاید یک پلی پپتید صناعی با خواص عمومی مشابه کوتیکوتروپین است. داروی تتراکوزاکترین با تحریک قشر آدرنال باعث ترشح استروئیدهای آدرنال از قبیل هیدروکورتیزون، کورتیزون و مواد آندروژنیک و مقدار کمی آلدسترون می شود. این دارو یک محرک ترشح کورتیکواستروئیدها است. در حقیقت تتراکوزاکترین، داروی کمکی در بررسی عملکرد محور هیپوفیز ـ آدرنال نیز است. در صورت سالم بودن غدد فوق کلیوی سطح کورتیزول خون سی دقیقه پس از تزریق افزایش می یابد.
متعاقب تزریق داخل وریدی این دارو فارماکوکینتیک 3 مرحلهای آن ظاهر میشود:
دارو به سرعت از پلاسما حذف میشود که این کار عمدتاً از طریق توزیع در غدد آدرنال و کلیهها صورت میپذیرد و توسط اندوپپتیدازهای سرم به الیگوپپتیدهای غیرفعال تبدیل میشود.
اکثر یک دوز تجویزی طی 24 ساعت از طریق ادرار رفع میشود.
نیمهعمر نهایی دارو حدود 3 ساعت میباشد.
از داروی تتراکوزاکتاید بیشتر برای تشخیص اختلالات غده آدرنال (مانند بیماری آدیسون، اختلال عملکرد غده آدرنال به علت مصرف استروئید ها یا تومور) استفاده می شود. گرچه این دارو مانند کورتیکوتروپین جهت مصارف درمانی نیز تجویز می شود، ولی در موارد اندیکاسیون درمان سیستمیک با کورتیکواستروئید ها، ندرتا از این دارو استفاده می گردد.
