مکيدن انگشت يک رفلاکس طبيعي براي نوپايان به حساب مي آيد. مکيدن شست، انگشت، پستانک يا اشيايي از اين دست، سبب مي شود نوزادان و نوپايان احساس امنيت و آرامش پيدا کنند و نسبت به محيط پيرامون خود، شناخت و آگاهي کسب نمايند. ممکن است که کودک و خردسال،با مکيدن انگشت آرامش پيدا کرده و زودتر به خواب برود.
اما پس از رويش دندان هاي دائمي، مکيدن انگشت سبب بروز مشکلات جدي خواهد شد. در اين شرايط رشد مناسب فکين و قرارگيري منظم دندان ها در فک دستخوش تغيير خواهد شد. از سوي ديگر مکيدن انگشت، در سقف دهان نيز تغييرات نامطلوبي ايجاد مي کند.
انگشت مكیدن طبیعى ترین پاسخ كودك هنگام رویارویى با فشار روانى، اضطراب و مشكلات هیجانى - امنیتى است. روان شناسان معتقدند براى درمان این رفتار در كودكان زیر 6-5 سال نباید عجله كرد، زیرا بسیارى از این گونه عادت ها به تدریج و با افزایش سن كودك كاهش مى یابند و به كلى از بین مى روند
اما اگر كودك 7 ساله اى نتواند این عادت خود را ترك كند، والدین و اطرافیان او باید درصدد درمان او برآیند، زیرا ترك چنین عاداتى در سال هاى بعد (نوجوانى) بسیار دشوارتر مى شود. در صورتى این عادت را در زمره اختلال بررسى مى كنند كه تا سنین 16-12 ادامه داشته باشد. مطالعات نشان مى دهند كه در حدود 15 درصد كودكانى كه از 5 سالگى به بعد انگشت خود را مى مكند، دچار مشكلات عاطفى - هیجانى ناشى از ورود به مدرسه و دوره پیش دبستانى هستند. بیشتر این كودكان شدیداً به پدر و مادر و اطرافیان شان وابسته و متكى هستند.
زمانى كه كودك سعى مى كند رفتار مكیدن انگشت خود را تغییر دهد، والدین و اطرافیان او باید از این تصمیم او استقبال كنند و با حمایت ها و تشویق هاى خود او را كمك و یارى نمایند. حمایت روانى براى كودك امنیت پدید مى آورد و باعث مى شود كه كودك در ناملایمات و سختى ها از خود مقاومت بیشترى نشان دهد.
راهکارهای ترک مکیدن انگشت شست در کودک
هرچند تمام انگشت مکیدن های کودکان به یک اندازه مشکل ساز نیست اما بعضی مواقع هم لازم است که این عادت کودک کنترل شود. بیشتر کودکان در فاصلهٔ دو تا چهار سالگی مکیدن شستشان را متوقف می کنند. برخی این عادت را مدت طولانی تری ادامه می دهند، اما فشار و واکنش همسالان و بچه های دیگر در مدرسه که کودک را مسخره خواهند کرد، اغلب مانع بازدارندهٔ خیلی مؤثری در ترک این عادت است. برای بررسی بیشتر می توانید توصیه های زیر را نیز بخوانید:
رادیوگرافی تک دندان ( پری اپیکال ) چیست؟
ابتدا به دنبال دلیل باشید: اولین قدم در برطرف کردن این عادت، پیدا کردن دلیل آن است. باید ببینید چه زمانی و کجا کودکتان شروع به مکیدن انگشتش می کند. همین جست وجوی شما باعث خواهد شد تا شما کودکتان را بشناسید و احساس و احتیاجاتش را درک کنید و بتوانید راحت تر و بهتر آنها را برطرف کنید. نکاتی که در زیر به دنبال این راهکار مهم اولیه می آید، ناشی از همین شناخت شماست.
واکنش نشان ندهید: دعوا کردن، فریاد کشیدن یا تنبیه فرزندتان کمکی به ترک این عادت نخواهد کرد، زیرا او معمولاً متوجه نمی شود که در حال مکیدن انگشتش است. علاوه بر این، فشار به او برای متوقف کردن این کار می تواند میل کودک به انجام آن را حتی بیشتر کند. همچنین روش هایی مانند بستن یک باند کشی روی انگشت شست، برای کودک راهکار خوبی به نظر خواهد رسید، به ویژه اگر کودک به دلیل تسکین یافتن و احساس امنیت انگشتش را می مکد.
نظر پزشک کودکتان را بپرسید: به گفتهٔ برخی از دندان پزشکان، تا زمانی که دندان های دائمی کودک شروع به درآمدن می کنند، مکیدن انگشت شست آسیبی به هم راستایی دندان ها و فک کودکان نمی کند و دندان های دائمی معمولاً تا شش سالگی شروع به رویش نمی کنند اما شما باز هم نظر پزشک کودک خودتان را بپرسید.
سن کودک را در نظر بگیرید: کودکان معمولاً وقتی روش های دیگری برای آرام کردن خود پیدا کنند، مکیدن انگشت شست را متوقف خواهند کرد. برای مثال، یک کودک نوپایی هنگام گرسنگی ممکن است انگشت شست خود را بمکد، اما یک کودک خردسال سه یا چهار ساله می تواند به راحتی در یخچال را باز کند و چیزی برای خوردن پیدا کند یا به جای آن از والدینش بخواهد به او غذا بدهند.
