با توجه به گزارش متخصصان بنیاد بین المللی پوکی استخوان (IOF)، جرم عضلانی بدن در حدود ۴۰ سالگی شروع به کاهش می کند.از دست دادن بافت عضلانی زمانی که فرد به ۶۰ سالگی و ۷۰ سالگی خود می رسد، سریع تر رخ می دهد.اگر چه میزان دقیق این کاهش در افراد مختلف متفاوت است. بنابراین ممکن است از ۳ تا ۸ درصد وزن توده عضلانی بدن در هر دهه کم شود.
از دست دادن توده عضلانی، به معنی کاهش تعداد فیبرهای عضلانی و کاهش اندازه آنهاست. ترکیبی از کوچک شدن فیبرها و کوچک شدن عضله باعث می شود که عضلات به آتروفی مبتلا شده یا کوچک شوند.با افرایش سن تغییرات خاصی در بدن رخ می دهد که نقش مهمی در ایجاد سارکوپنی دارند.به عنوان مثال، هر چه سن بالاتر می رود، توانایی بدن برای تولید پروتئین هایی که ماهیچه ها به آن ها برای رشد نیاز دارند، کاهش می یابد. هنگامی که تولید پروتئین کاهش می یابد، سلول های عضلانی فرد کوچک تر می شوند.تغییرات هورمونی مرتبط با افزایش سن نیز ممکن است منجر به کاهش حجم توده عضلانی شود. به طور معمول، سطح تستوسترون و فاکتور رشد مانند انسولین (IGF-1) بر روی رشد ماهیچه و توده عضلانی تأثیر می گذارد. کاهش سطح هورمون ها ممکن است عامل مهمی در کاهش توده عضلانی باشد.
علت ایجاد سارکوپنی
سارکوپنی به عنوان یک پیامد چندعاملی پزشکی، رفتاری و تغذیه ای مطرح شده است.
تغییرات هورمونی، از جمله کاهش هورمون های آنابولیکی مثل تستوسترون، دهیدرواپی آندسترون، هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین با پیری اتفاق می افتد. در این میان، تستوسترون مهمترین هورمون تعیین کننده کاهش توده عضلانی و قدرت ماهیچه ای است که علاوه بر نقش در تولید پروتئین، در حفظ سلول های ماهیچه ای هم نقش دارد.
از دیگر عوامل احتمالی در پاتوژنز سارکوپنی می توان به تغییر در سیستم عصب گیری عضله، کاهش تراکم مویرگی و خونرسانی ضعیف عضله، تسریع مرگ سلولی و کاهش تعداد سلول های عضلانی اشاره کرد.
پیری با بی اشتهایی فیزیولوژیک، کاهش دریافت غذایی و سوء تغذیه، تغییر در فعالیت بدنی و بی تحرکی مرتبط است. همچنین مقاومت به انسولین که با پیری و چاقی ایجاد می شود، نقش مهمی در کاهش گلوکز و پروتئین در دسترس برای ساخت ماهیچه دارد.
پیامدهای سارکوپنی
سارکوپنی نتیجه نامطلوب شناخته شده پیری و عامل اصلی تعیین کننده فرتوتی، ناتوانی و مرگ زودرس است. این تغییرات وابسته به سن با افزایش خطر ابتلا به بیماری های مزمن متابولیکی مانند پوکی استخوان، چاقی، دیابت نوع دو، انواع سرطان ها، بیماری های قلبی عروقی و تنفسی مرتبط است و از علت های اصلی اختلال حرکتی و ناتوانی های جسمانی، خطر افتادن و شکستگی استخوان، تغییر در کنترل قند خون و سوخت و ساز بدن (مقاومت انسولینی و کاهش متابولیسم پایه)، از دست دادن استقلال فردی و افزایش احتمال بستری شدن در بیمارستان است.
نتایج مطالعات نشان دهنده این است که افراد دچار سارکوپنی، سه برابر بیشتر نسبت به افراد بدون سارکوپنی در معرض خطر افتادن قرار دارند و احتمال ناتوانی های فیزیکی و اختلال عملکردی در جمعیت مبتلا به سارکوپنی، دو تا سه برابر بیشتر است. بدین ترتیب سارکوپنی باعث تحمیل هزینه های بالا به سیستم مراقبت بهداشتی و کاهش کیفیت زندگی می شود.
به طور کلی بر اساس متاآنالیزهای انجام شده، شیوع سارکوپنی در بین سالمندان ۷۰-۶۰ سال، حدود ۱۳-۵ درصد و سالمندان بالای ۸۰ سال بیش از ۵۰ درصد است./۱۰۱
علائم سارکوپنی در سالمندان
علائم سارکوپنی در سالمندان بسته به میزان توده عضلانی فرد ممکن است متفاوت باشد. علائم شامل:
- کاهش اندازه عضلات
- ضعف
- از دست دادن استقامت
- تعادل ضعیف
- وجود مشکل در بالا رفتن از پله ها
کاهش توده عضلانی ممکن است نگرانی بزرگی برای اکثر افراد به نظر نرسد. با این حال ، از دست دادن ماهیچه می تواند به اندازه کافی قابل توجه باشد زیرا باعث ضعف ، کاهش تعادل بدن و افزایش خطر سقوط و محدود کردن استقلال شخص می شود. سارکوپنی در سالمندان ممکن است باعث شود که شخص از مشارکت خود در فعالیت های بدنی بکاهد. این کاهش فعالیت باعث از بین رفتن ماهیچه های بیشتر می شود و این می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر منفی قرار دهد.
درمانهای خانگی سارکوپنی
به جای دارو یا هورمون درمانی ، با ایجاد تغییرات در شیوه زندگی میتوان از ضعیف شدن عضلات جلوگیری کرد. این تغییرات شامل موارد زیر است:
ورزش:
کار کردن عضلات به حفظ توده و قدرت عضلات کمک می کند. هنگامی که ماهیچه ها استفاده نمی شوند ، کوچک می شوند. تمرینات قدرتی یا تمرین مقاومت می تواند اندازه ، قدرت وفرم عضلات را بهبود بخشد. همچنین می تواند استخوان ها ، رباط ها و تاندون ها را تقویت کند ، که برای سلامتی کلی فرد مفید است.
افراد مسن باید حداقل 2 روز در هفته فعالیت هایی در راستای تقویت عضله انجام دهند. آنها باید تمام گروههای اصلی عضله ، شامل پا ، بازوها ، قفسه سینه ، شانه ها ، پشت و شکم را انجام دهند. تمرین قدرت شامل مقاومت در برابر انقباض عضلات است. انقباض عضله باعث ایجاد حجم در عضلات و افزایش قدرت می شود.تمرینات قدرتی ممکن است شامل استفاده از وزنه ها ، کش های مقاومت یا دستگاه های ورزشی باشد. از وزن بدن شخص نیز می توان برای مقاومت استفاده کرد. افراد مسن مبتلا به سارکوپنی پیش از شروع برنامه ورزشی جدید باید با پزشک مشورت کنند. یک پزشک می تواند اطمینان حاصل کند که هیچ مشکلی در سلامتی وجود ندارد که مانع از انجام آموزش مقاومت در برابر افراد شود.
تغذیه :
تغذیه مناسب برای درمان سارکوپنی ضروری است ، و حتی ممکن است از بروز یا تأخیر این بیماری جلوگیری کند. خوردن پروتئین کافی به عنوان یک رژیم غذایی مهم در پیشگیری از سارکوپنی موثر است. بزرگسالان روزانه 1.0الی 1.2 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن میل کنند. غذاهای دریایی مانند ماهی قزل آلا نیز می توانند منابع خوبی برای پروتئین باشند ، در حالی که عدس و لوبیا منابع پروتئینی محبوبی برای افرادی هستند که گوشت نمی خورند. هنگام انتخاب غذاهای سرشار از پروتئین برای خوردن ، خواندن برچسب های مواد غذایی می تواند مفید باشد. منابعی از پروتئین را انتخاب کنید که مقادیر زیادی سدیم ، چربی و کلسترول ندارند.
مکمل غذایی:
مصرف برخی مکمل های غذایی ممکن است راه دیگری برای بهبود سارکوپنی یا کمک به پیشگیری از بیماری باشد.به عنوان مثال ، مصرف مکمل های کراتین ممکن است باعث افزایش قدرت و توده عضلانی لاغر در بزرگسالان در هر سنی شود. به همین ترتیب ، حفظ مقادیر کافی ویتامین Dاز طریق رژیم غذایی یا مکمل ها ، ممکن است به بزرگترهای سالمند در حفظ قدرت عضلات کمک کند. قبل از مصرف هرگونه مکمل ، فرد باید با پزشک صحبت کند.
آیا ابتلا به سارکوپنی در سالمندان حتمی است؟
اگرچه پیری امری اجتناب ناپذیر است ، اما بوجود آمدن سارکوپنی در سالمندان حتمی نیست. خوشبختانه ، راه هایی وجود دارد كه افراد می توانند از این طریق شانس خود را برای جلوگیری از دست دادن حجم قابل توجهی عضله كاهش دهند .حتی اگر از دست دادن ماهیچه ها نیز اتفاق افتاده باشد، رژیم غذایی مناسب و تمرین قدرت می تواند به افراد مبتلا به سارکوپنی کمک کند تا چشم انداز مثبتی داشته و باعث بهبود شرایط شوند.
نکاتی برای افزایش پروتئین در غذا:
- به سبزیجات ، سالادها ، سیب زمینی ، برنج و رشته فرنگی،پنیر اضافه کنید.
- به سالاد تخم مرغ پخته شده اضافه کنید.
- ماست یونانی را به تنهایی میل کنید یا به میوه و غلات اضافه کنید.
- رژیم غذایی را به همراه بار های با پروتئین بالا یا اسموتی میوه تهیه شده با شیر یا ماست تکمیل کنید.
- کره بادام زمینی را به ساندویچ ، نان تست یا کلوچه اضافه کنید یا از آن به عنوان یک سس برای سبزیجات و میوه استفاده کنید.
- شیر خشک را به سوپ های خامه ای ، سیب زمینی های پوره شده ، پودینگ ها و دسرهای شیرین اضافه کنید.
اختلال عدم تمرکز چیست؟
